#MahaPeriyava
I was in Tiruvannamalai in my young age. Our house was near the foothill. One Maami used to teach us song and dance and would ask us to sing before #RamanaMaharshi. We would sing and dance before him, going in circles. He would never talk, only have a look with his
eyes. After I was married, a relative told me, "You have not seen Kumbakonam Swamy, Maha tapasvi, go and have darshan once." Periyaval at that time had the name 'Kumbakonam Swamy'. My husband and I came to Kanchipuram to have darshan, but we were told that Periyava had gone out
somewhere. We went to three or four nearby villages, but could not see him in those places. I was yearning for the darshan. Only when Periyava had come to Madras, we could have his darshan. At my first sight of him I thought, "He looks typically like Ramana Maharshi. What tejas
in those eyes!" Periyava was keenly looking at me. Since then, we have been having darshan of Periyava for the last 50 years. If my husband had work, we would come on a Sunday and return the same day after darshan. One Sunday, when Periyavaa was in Sivasthanam, we came for His
darshan. Some ladies were talking among them loudly and happily. When inquired, one Maami said, "Periyava asks us to build a temple. Will you join?" We gave our immediate consent. We prostrated to Periyava and told him about the news. Periyava asked Rajappa Gurukkal who was near
him to show us the Sivalingams. Of the four Lingams we had a look, the Sevilimedu Lingam lingered in our minds. It was a large Lingam. When we said to Periyavaa, "We had a look at four Lingams", he immediately said, "You build the temple for the Sevilimedu Lingam." Whatever way
he came to know of what I had in mind? Later when we started with the arrangements, he asked us to have one Sri Nagarajan of Kanchipuram for assisting us. My husband would come every Saturday and Sunday and buy the things required for building the temple. Suddenly one day
Periyava started on a Yathra. I was very eager that Periyava should perform in the kumbhabhishekam of our temple. But we were told that Periyava was leaving for the North and it was not certain when He would return. Sri Muthiah Stapati carved the Avudayar (the base of a Lingam),
but we built only the sanctum sanctorum. Since Periyava had gone on yatra we could not perform the kumbhabhishekham.
I would daily go to the Shiva temple (BharatIsvarar temple), light a lamp and go round nine times with the prayers that Periyava should come for our
kumbhabhishekham. Meantime we visited the North and had darshan of Periyavaa. He was at that time in Mahagaon. When he saw us he said, "Conduct the temple kumbhabhishekham." I parayed to him, "Only Periyavaa should come and do the kumbhabhishekham." He smiled and gave me the
directions, "You visit all the doorsteps here, get some rice and wheat telling the householders that they were for my sake and send them to wherever I happen to stay." Then he looked at my husband and said, "You can't come yourself. Send them through Joshi." I was doing as
ordered without break. Because of everyone's prayer, Periyavaa came to Kanchi. On the day he reached there, we went to him with a proposed kumbhabhishekham date. He gave his anugraha. When we came out, we were told that there was another kumbhabhishekham in Sivasthanam and that
Periyava would visit only that and not ours. We went back and told this news to Periyavaa, but he asked us to conduct it on the same date. The kumbhabhishekham day came. Ours was a simple ceremony with an expense of 6,000 to 7,000 rupees. They were doing it with a large sum of
one lakh rupees. My mind was in a flutter that he should come. I was doing the smarana the whole night, constantly repeating to myself the words, 'Periyavaa should come', 'Periyavaa should come'. Before going to the temple in the morning when I went to have his darshan, he told
me of everything I was thinking the whole of previous night. I was in a spiritual tingle. Just seven people were there in our kumbhabhishekham. When we were almost done, and was about to pour the water in the holy pot over Swami, a boy came up running and cried, "Periyavaa is
coming!" He literally came running, his feet going red in the hot sun of the Chitra month, took over the pot from us and did the abhishekam himself. With Periyavaa, about a thousand people had gathered in our place. With many cars and vans on the queue, our kumbhabhishekham took
place in a very grand manner--what grace we had! Even when writing this, my eyes pour water. He named the Swami Kailasa Nathar and did his bhiksha inside the sanctum and showed me 'I am the God!' Since then, we used to do abhishekam for Kailasa Nathar and submit the prasada to
him. If one of us did not make it to him, he would inquire the reason therefore. Whenever I had mental suffering He would come in my dream and say, "Why do you grieve when I am with you here?" Once when He came to Neyveli I was made a volunteer for the time of his pujas. One day
I was standing alone. He called me and asked, "What would you want?" I did not know what to reply to that. I just thought that it was enough if I could have a perennial look at Him. He gave me His anugraha with a gesture of His hand and gave me kumkumam. My friends told me that
I missed a good chance and should have asked to be blessed with a child. It was ten years since I was married. In this way, Periyavaa used to give me anugraha of what I had in mind, but I wouldn't be able to orally ask Him anything when I stood before Him. He would of course know
everything about me. In the meantime, Periyava asked the then minister Hon. Veerappan to arrange for the structural extension our temple. A committee was formed and the kumbhabhishekham was supposed to be held by a notable in the place. When the kumbhabhishekham date was fixed, I
went to Periyavaa and asked what I should do about it. He said "Do nothing; just continue with it." Thinking why Periyavaa said like that I went back to my place. The kumbhabhishekham was on the 5th day of the Thai month. The Sankranti festival was over and on the day of Kanu we
were sitting after our meals. A SriMatham assistant came and said, "Pudu Periyavaa wants you two to come immediately." When we rushed to meet him, he said, "Only you are doing the kumbhabhishekham. Come tomorrow. Get the anugraha of PeriyavaaL and go." We were very happy.
My husband said that it was not possible for him to withdraw the money at that time. He said he would make arrangements for the money and asked us to come on the morrow. He also said, "Periyavaa's health is not very good. Do not disturb him. Myself and Bala Periyavaa would come
and perform your kumbhabhishekham." On the day of the kumbhabhishekham, we prostrated to Periyavaal and took leave. I just thought inside my mind, "When we built a small room, Periyavaa came running. Now when this temple has been extended Periyavaa is not able to come." What a
wonder! The Periyavaas came and performed the kumbhabhishekham as assured and gave us prasadam. The crowd dispersed. When we just thought of taking some prasadam as food, Maha Periyava came to the temple in that advanced age. I was apprehensive that Pudu Periyavaa might chide me,
but nothing of that sort happened. Later when we inquired, we learnt that the 'notable' who was to have conducted the kumbhabhishekham was out of station, so we had the bhagyam (fortune). In this way, Periyavaa has done a lot of anugraha for us.
Author: Jamba Nagasamy, Chennai
Source: Maha Periyaval - Darisana Anubhavangal - Vol. 4
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Sarvam Sri Krishnarpanam 🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#மகாலட்சுமியை_அரவணைத்தபடி_பரஸ்பர_ஆலிங்கனம்
ஶ்ரீலட்சுமி நரசிம்ம சுவாமி திருக்கோயில் திருவள்ளூரில் இருந்து 20கிமீ தூரத்தில் உள்ள #நரசிங்கபுரம் என்னும் ஊரில் அமைந்துள்ளது. பழமையான வைணவ ஸ்தலங்களில் நரசிங்கபுரமும் தரிசிக்க வேண்டிய ஒன்று. இக்கோவில் சோழர்கள் மற்றும் விஜயநகர ராயர்கள்
காலத்தை பெருமைப் படுத்துகிறது. கோவிலில் உள்ள கட்டிடக்கலை, விஜயநகர காலத்தைச் சேர்ந்தது என்று நினைக்க வைக்கிறது. ஆனால் இங்கு சோழ மன்னர்களின் ஆட்சி கால கல்வெட்டுகள் உள்ளன. ஆண்டாள் சன்னதியின் அடித்தளத்தில் உள்ள கல்வெட்டுகளை தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மிகவும் பழமையானதாகவும், முதலாம்
குலோத்துங்க சோழன் மற்றும் முதலாம் விக்ரம சோழன் காலத்தைச் சேர்ந்ததாகவும் கருதுகின்றனர். மதுராந்தக நல்லூரில் மதுராந்தக விண்ணகர் கோயிலைக் கட்டி, ராமர் சீதை லட்சுமணன் சிலைகளை நிறுவியதைப் பற்றியும், அவர்கள் தினசரி பூஜைகள் நடத்த மானியங்கள் கொடுத்தது பற்றியும் கல்வெட்டுகளில் உள்ளன.
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஒரு மனிதன் வாழ்வு முழுவதும் உண்மையே பேசாமல், பொய் சொல்லிக் கொண்டே வாழ்ந்து வந்தான். ஒரு நிலையில் அவன் மனம் திருந்தி, தனது தவறை உணர்ந்து, இனி பொய் கூற மாட்டேன் என்று சபதம் செய்துவிட்டு, திருமகளின் திருவடிகளிலும் திருமாலின் திருவடிகளிலும் தஞ்சமடைந்தான்.
தான்
இதுவரை செய்த தவறுகளில் இருந்து காத்து, தனக்கு முக்தி அளிக்குமாறு திருமாலிடம் வேண்டினான். அப்போது திருமால், “நீ நிறைய பொய் பேசி இருக்கிறாய். அதனால் அதற்குத் தண்டனையாக ஏழு பிறவிகள் மீனாகப் பிறக்க வேண்டும். அதன்பின் உனக்கு முக்தி அளிக்கிறேன்!” என்றார். ஆனால் மகாலட்சுமியோ, “சுவாமி!
இவன் இதுவரை தவறு செய்திருந்தாலும், இப்போது திருந்தி நீங்களே கதி என்று வந்துவிட்டான். இனி இவனைத் தண்டிப்பது முறையல்ல! உடனடியாக இவனுக்கு முக்தியளித்து விடுங்கள்!” என்று கருணையோடு கூறினாள்.
“இப்போதே இவனுக்கு முக்தியளித்தால், இவன் செய்த தவறுக்கென்று சாஸ்திரம் விதித்துள்ள தண்டனையை
#MahaPeriyava
Those who distrust the Puranas maintain that they contain accounts that are not in keeping with day-to-day realities. The stories in the texts refer to the arrival and departure of celestials and of their awarding boons to devotees. To the critics such accounts
seem false. A woman is turned into a stone because of a curse, then the curse is broken with the grant of boon; or the sun is stopped from rising - such stories seem untrue to us because they are beyond the realms of possibility and refer to acts beyond our own capacity.
Since
such things do not happen these days, is it right to argue that they could not have occurred at any time? In the past the mantras of the Vedas had their own vibrant power because of the exemplary life led by those who chanted them. Then people practised severe austerities and
#அறிவு_ஞானம்
ஒரு குருவிடம் மூன்று மாணவர்கள் பாடம் படித்துக் கொண்டிருந்தனர். அறிவு என்றால் என்ன? ஞானம் என்பது எது என்று குருவிடம் கேட்டனர். அவர் மூன்று மாணவர்களையும் அழைத்து, "இன்று உங்களுக்கு ஞானம் என்பது எது என்பதை ஒரு செயல் மூலம் விளக்கப் போகிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு மூவரையும்
ஒரு அறையில் உட்கார வைத்தார். அவர் மற்றொரு அறைக்குச் சென்று சிறிது நேரத்தில் வெளியே வந்தார். அறையின் கதவுகளை மூடிவிட்டு அம்மூவரின் அருகில் வந்தமர்ந்தார். முதல் மாணவனைப் பார்த்து, “நான்போய் வந்த அறையினுள் மூன்று தம்ளர் பால் உள்ளது. அதில் நீ ஒரு தம்ளர் பாலை பருகிவிட்டு வா”என்றார்.
அவன் உள்ளே சென்றான். தங்கம், வெள்ளி, வெண்கலம் ஆகிய
மூன்று தம்ளர்களில் பால் இருந்தது.
தங்கத் தம்ளரில்இருந்த பாலை எடுத்து மிகுந்த சந்தோஷத்தோடு பருகினான். பிறகு வெளியே வந்தான். அடுத்து இரண்டாவது மாணவன் உள்ளே சென்றான். தங்கத் தம்ளரில்
பால் இல்லாததைப் பார்த்த அவன் அதிலிருந்த பால்
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், தமிழ்நாட்டில் கண்ணன் என்றும், வட மாநிலங்களில் கன்னையா என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். கிருஷ்ண ஜெயந்தியை கேரளாவில் அஷ்டமி ரோகிணி என்றழைக்கிறார்கள். கிருஷ்ணர் கோகுலத்தில் இளம் வயதில் கோபியர்களுடன் சேர்ந்து விளையாட்டுக்களில் ஈடுபட்டதை ராசலீலா என்ற பெயரில் நாடகமாக நடத்தப்
படுவது வடமாநிலங்களில் இன்றும் பழக்கத்தில் உள்ளது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் 3 வயது வரை கோகுலத்திலும், 3 முதல் 6 வயது வரை பிருந்தாவனத்திலும் 7-ம் வயதில் கோபியர்களுடனும் 8 முதல் 10 வயது வரை மதுராவிலும் வாழ்ந்தார். கம்சனை வதம் செய்த போது, கிருஷ்ணருக்கு வயது 7. கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் அருளை பெற
#கீதகோவிந்தம்#ஸ்ரீமந்நாராயணீயம்#கிருஷ்ண_கர்ணாம்ருதம் ஆகிய ஸ்தோத்ரங்களால் துதித்து வணங்க வேண்டும். கண்ணனை வழிபட்டால் அகந்தை அகலும். குழந்தைகளுக்கு மூர்க்க குணம் ஏற்படாது. இளைஞர்கள் தர்ம சீலராக வாழ்வார்கள். அரசியல்வாதிகளுக்கு நிர்வாகத் திறமை அதிகரிக்கும். கிருஷ்ண லீலையை மனம் ஒன்ற
#ஸ்ரீபெரும்புதூர்_ஆதிகேசவ_பெருமாள்#ஶ்ரீராமானுஜர்_அவதார_ஸ்தலம்
ஸ்ரீபெரும்புதூர் என்று அழைக்கப் படும் இத்தலம் முன்னொரு காலத்தில் பூதபுரி என்ற பெயரில் இருந்தது. இதற்கு காரணம் சிவபெருமானின் சிவகணங்கள் அவரிடம் அவச்சாரப் பட்டன. சிவபெருமான் சிவகணங்களை பூமிக்கு செல்லுமாறு சபித்தார்.
இதனால் மன வேதனை அடைந்த சிவகணங்கள், சிவனின் அருளை மீண்டும் பெற பெருமாளை நோக்கி தவமிருந்தனர். இதனால் பெருமாள், ஆதி கேசவப் பெருமாளாக பூத கணங்களுக்கு காட்சி அளித்து, பின் ஆதிசேஷனை அழைத்து குளம் ஒன்றை எழுப்பினார். அவற்றில் அந்த பூத கணங்களை மூழ்கி எழச்செய்து அவர்களுக்கு சாப விமோசனம்
பெற வழி செய்தார். பூதகணங்களுக்கு சாப விமோச்சனம் கிடைத்த இடமானதால் இந்த இடம் பூதபுரி என்ற பெயர் பெற்றது. பின் நாளடைவில் புதூர் என்று மாறி, பின் ராமானுஜர் அவதரித்தனால் ஸ்ரீபெரும்புதூராக மாறியது. ராமானுஜர் அவதரித்ததால் இது நித்ய சொர்க்கவாசல் தலமாகக் கருதப்படுகிறது. இங்கு சொர்க்க