به‌نظرم تاکید حاکمیت بر مسئله #حجاب را می‌توان در ضعف نظام در طراحی سیستم‌ها و حل مشکلات بنیادین دانست. یعنی چه؟ یعنی نظام دید که نمی‌تواند به آن مدینه فاضله‌ای که در ابتدای انقلاب برای آن هدف‌گذاری کرده بود برسد،
در واقع نتوانست مشکلات سیستم آموزش و اقتصاد و درمان و محیط زیست و قضا و الخ را حل کند، پس رویکرد آسان‌تر را انتخاب کرد، گفت «نشانه»ها را درمان می‌کنم، اگر دزدی بزه کرد، دست او را قطع می‌کنم، با اینکه می‌دانم مشکل از سیستم آموزشی من است.
اگر قیمت کالایی افزایش یافت، با گران‌فروش برخورد می‌کنم با اینکه می‌دانم اقتصاد من دچار مشکلات ساختاری است.
اگر شال زنی در خودرو از سرش افتاد، سریع با او برخورد می‌کنم، با اینکه می‌دانم دزدی و فساد و نابرابری اجتماعی تاثیرات به‌مراتب مخرب‌تری از بی‌حجابی در آن مدینه فاضله دارند.
اگر شال زنی در خودرو از سرش افتاد، سریع با او برخورد می‌کنم، با اینکه می‌دانم دزدی و فساد و نابرابری اجتماعی تاثیرات به‌مراتب مخرب‌تری از بی‌حجابی در آن مدینه فاضله دارند.
چرا نظام با نشانه‌ها برخورد می‌کند؟ چون آسان‌تر است. حل مشکلات بنیادی نیاز به قوه تعقل دارد. نظام از این قوه تعقل خالی است. حاکمیت اعتبار خود را در نهاد دانشگاه از دست داده است.
خُب در چنین شرایطی ردیف کردن یک عده مواجب‌بگیر در دستگاه انتظامی و قضایی برای برخورد کردن با نشانه‌ها بسیار آسان‌تر از همفکری با نخبگان دانشگاهی برای حل مسائل بزرگ‌تر است. البته که درمان نشانه‌ها رویکردی ناپایدار است و تنها روی زخم سرپوش می‌گذارد و وای از آن روی که زخم سر باز کند
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
