Thread by @ThanjaiMadhavan

#குலக்குறி வழிபாடு...!

பண்டைக்காலத்தில் ஒவ்வொரு குலத்திற்கும், ஒரு குறியீடு இருந்தது.

அக்குறியீடு அக்குலத்தின் அடையாளமாகவும், பெருமைக்காகவும் மதிப்புடன் அவ்வின மக்களால் போற்றப்பட்டு வந்தது.

ஆவி வழிபாட்டின் அடுத்தக்கட்ட வளர்ச்சி நிலையாக ஒரு குறிப்பிட்ட குலத்தின் வீரன் இறந்துபட்டால்,

அவனது நினைவுச்சின்னத்தில் அவன் குலத்தின் குறியீடான விலங்குகளையோ, மரங்களையோ சேர்த்து வைத்து வழிபடுவது பண்டு வழக்காயிருந்தது.

உடலில் இருந்து ஆவி எளிதில் பிரிந்து விடாது.

அதை வெளியேற்றுவதற்கு உடலைத் தீயிட்டு அழிக்கின்றனர். தீயிட்ட பின்னரும் எலும்புகளில் உயிர் தங்கியிருப்பதாக நினைக்கிறார்கள்.

அதனால் எலும்புகளையும் உடைத்துவிடுகிறார்கள். இறுதியாக ஆவி பிரிந்து விடுகின்றது. அது வானத்தில் மேகங்களுக்கும் மேல் சென்று நின்று விடுகிறது.

இவ்வுலக வாழ்வில் வீரர்களாகவும், சான்றோர்களாகவும் வாழ்ந்தவர்கள் மேலே, ஆனிலை உலகத்தில் தங்கியிருக்கும் வாய்ப்பைப் பெறுவர் என்று நம்புகின்றனர். அந்த ஆவிக்கு மறுபிறவியும் உண்டு.

உயிர் பேயாக மாறும் நிலை குறிப்பிடத்தக்கது. உயிரை யாரும் வழிபடுவதில்லை. ஆனால் பேயை வழிபடுகின்றனர்.

இறப்புதான் உயிரை பேயாக மாற்றிவிடுகின்றது. இறந்தவர் உடலுக்குச் செய்யும் இறுதிச்சடங்கிற்குப் பின் உயிர் பேயாக மாறிவிடுகின்றது.

பேய்க்குச் செய்யும் முதல் வழிபாடே #இறப்புச்சடங்கு தான். முதல் படையலே #உணவு தான். முதல் பலிபீடம் #ஈமச்சின்னம் தான்.

#டைலர் கூற்றுப்படி, ஆவி எங்கு வேண்டுமானாலும் தங்கியிருக்கும். இந்த ஆவி அனைத்து ஆற்றலையும் பெற்றிருக்கின்றது. எனவே மனிதன் ஆவியைக் கட்டுப்படுத்தி வைத்திருந்தால் அனைத்து இயக்கங்களையும் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க முடியும் என்று நம்பினான். அதற்காக ஆவிகளை வழிபட்டான்.

அவற்றிற்கு உணவு படைத்தான்.

#டைலர் கருத்துக்கு மாறாக, #ஹெர்பட்_ஸ்பென்ஸர்' வேறொரு கருத்தினை வெளியிட்டுள்ளார்.

ஆவி வழிபாட்டின் வேறு வடிவத்தினை அவர் தந்துள்ளார். அவர் கருத்துப்படி, ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் பெயர் வைக்கிறார்கள்.

அந்தப் பெயர்கள் விலங்கு, மரம், செடி, கொடி, இயற்கைப் பொருட்கள் (மலை, ஆறு) ஆகியவற்றின் பெயர்களாகவே பெரும்பாலும் அமைகின்றன.

புலி, யானை, மான், சிங்கம், மீன், கிளி போன்ற விலங்குகளின் பெயர்களும்,

புன்னை, மருதம், மா, தென்னை, பனை போன்ற மரங்களின் பெயர்களும் மனிதர்களுக்கு வைக்கப்பட்டன.

இவற்றின் பின்னணி யாதெனில், #தொல்பழங்காலம் முதல் தங்கள் மூதாதையர்களின் ஆவியை வழிபட்டு வந்தவர்கள்,

பின்பு முன்னோர் பெயர்களில் உள்ள விலங்கு, மரம், செடி கொடி, மீன் போன்றவற்றை வணங்கத் தொடங்கினார்கள்.

இந்த வழிபாடே #குலக்குறி வழிபாட்டிற்கு முன்னோடி ஆகலாம்.

இந்த விலங்கு வழிபாடும், மரம் போன்றவற்றின் வழிபாடும் எது தங்கள் பகுதியில் அதிகமாகக் கிடைக்கின்றதோ அவற்றை வழிபட்டதால் தோன்றின.

இந்த வழிபாட்டின் அடிப்படை முன்னோர்க்கு அவற்றின் பெயரை வைத்ததால் ஏற்பட்டது என்று #ஸ்பென்ஸர் கூறுகிறார்.

கர்நாடகப் பகுதியில் வழக்கிலுள்ள கூட்டச் சின்ன முறையை ஆய்வு செய்துள்ள அனந்த கிருஷ்ண ஐயர் பின்வரும் செய்திகளைக் கூறுகிறார்:

தாவரம், பறவை முதலான உயிருள்ள பொருட்களோ, மேழி முதலான கருவிகளோ கூட்டச் சின்னமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

ஒரு கூட்டத்தைச் சார்ந்தோர் தம்முள் மணஉறவைத் தவிர்த்துப் பிறிதொரு கூட்டத்தோடு மண உறவு கொண்டனர். கூட்டச் சின்ன முறையில் சில தடைகளும் கடைபிடிக்கப்படும்.

கூட்டச்சின்னத்தைக் குறிக்கும் எப்பொருளையும் கூட்டத்தார் உணவாகக் கொள்ளக்கூடாது. சில சடங்குகளின் போது இது தளர்த்தப்படும்.

கூட்டச் சின்னத்திற்குரிய பொருளை இறந்த நிலையில் கண்டாலோ, அது குறித்த செய்தியைக் கேட்டாலோ துக்கம் அனுசரிக்கப்பட்டு ஈமச்சடங்குகள் நடத்தப்படும்.

மணவிழா போன்ற சடங்குகளின் போது கூட்டச் சின்னத்திற்கும் வழிபாடு நடத்தப்படும்.

வலிமைமிக்க யானை, சிங்கம், காண்டாமிருகம், பன்றி முதலிய விலங்குகளோடு தங்களைத் தொடர்படுத்திக் கொண்டால்,

அத்தகு வலிமையை தாங்களும் பெறவியலும் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் அத்தகு விலங்குகள் பெரும்பாலான கூட்டத்தவர்க்கு குலக்குறியீடாக அமைந்தது.

வேட்டையின் போது ஒரு விலங்கைக் கொல்லாமல் விட்டுவிட்டால், அவ்விலங்கு வேட்டையில் தமக்கு துணைசெய்யும் என்று நம்பினர்.

மேலும் கொல்லாமல் விட்ட அந்த விலங்கையே தங்கள் குலக்குறியாகக் கொண்டு வழிபட்டனர்.

மீனைப் போல் தங்கள் குலம் பெருக வேண்டும் என்பதற்காக மீனைக் குலக்குறியாகக் கொண்டனர்.

நாகத்தினைக் குலக்குறியாகக் கொண்ட குழுக்கள், எண்ணிக்கையில் மிக அதிகமாகும். #நாகர்கள் கூட்டம் உலகெங்கும் பரந்து விரிந்துள்ளது.

நாகம் அச்சமூட்டுவதாயினும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட இனப்பெருக்க உறுப்புகளைப் பெற்றிருப்பதாலும், நீண்டநேரம் பாலுறவில் ஈடுபடுவதாலும்...

வளமைச் சடங்குகளில் சிறப்பான வழிபாட்டுப் பொருளாகியது. எனவே உலகெங்கும் நாகத்தைக் கூட்டச் சின்னமாகக் கொண்ட மக்கள் வாழ்ந்தனர்.

#பாரி முல்லைக்குத் தேர் கொடுத்ததும், #பேகன் மயிலுக்கு போர்வை கொடுத்ததும், தன் குலக்குறியான மாமரத்தைத் தீண்டியதால் பெண் கொலை செய்த #நன்னன் செய்கையும்..

குலக்குறியீட்டின் வெளிப்பாடுகளாகும்.

குலக்குறியீட்டிற்கு ஏற்படும் உயர்வும், தாழ்வும், பெருமையும், சிறுமையும், துன்பமும் தங்கள் குலத்திற்கே ஏற்படுவதாக அவர்கள் நினைத்தனர்.

பகைவரின் குலக்குறியான மரத்தில் யானையைக் கட்டுவதும், அம்மரத்தினை வெட்டி முரசு செய்வதும் சங்ககாலத்தில்...

வழக்கமாயிருந்தது. அவ்வாறு செய்வதால் அம்மன்னனை அவமதித்தற்கு அடையாளமாகக் கருதப்பட்டது.

#கொடுமணல் அகழாய்வில் ஒரு ஈமக்குழியில் வெண்கலத்தால் ஆன புலியின் உருவம் ஒன்று கிடைத்துள்ளது.

மற்றொரு ஈமச்சின்னத்தில் மானின் எலும்புகள் கிடைத்துள்ளன.

மான் எலும்புகள் கிடைத்த தாழியில், 700க்கும் மேற்பட்ட கார்னீலியன் மணிகள் கிடைத்துள்ளன.

இம்மணிகளைக் கொண்டு மாலை ஒன்று செய்யப்பட்டு, அந்த மணிமாலை இறந்த மானுக்கு அணிவிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பது ஆய்வாளர்கள் கருத்து.

ஈமச்சின்னங்களில் இவ்விரு விலங்குகளின் வெளிப்பாடும் குலக்குறி வழிபாட்டைக் குறிப்பனவாக உள்ளன.

புலியும், மானும் இறந்தவர்களின் குலச்சின்னமாக இருந்திருக்கவேண்டும் என்பது அறிஞர்கள் கருத்து.

தொல்பழங்கால பாறையோவியங்களில் எருது, மான், பன்றி, ஆடு, குதிரை ஆகிய உருவங்கள் காணப்படுகின்றன.

பின்வரும் தொல்பழங்கால பாறை ஓவியங்களான:

#காமயகவுண்டன்பட்டி எருது தலை, #செத்தவரை ஆடு, #திருமலை மான் உருவங்கள், #ஆண்டிப்பட்டி அருகேயுள்ள #அணைப்பட்டி குதிரை உருவம், #சிறுமலை ஆட்டுச் சண்டைக்காட்சி ஆகியன, வேட்டைச் சடங்குகளுக்காக வரையப்பட்டவையாக இருக்கலாம்.

- நன்று