#RakeshJhunjhunwala It is rare to find a Nationalist, a Philanthropist and a very successful businessman all rolled into one. Mr.Jhunjhunwala was one such rare person, who passed away on the eve of our Independence Day at the age of 62. He was often referred to as India’s own
Warren Buffet. He was a Chartered accountant. He was an investor and a trader in the Stock Market. According to Forbes' Rich List, Jhunjhunwala is the 36th richest man in the country. In 1985 he invested Rs 5,000 as capital. By September 2018, that capital was at Rs 11,000 crore.
He was born on July 5, 1960. He grew up in Mumbai, where his father was posted as an Income Tax Officer. After graduating from Sydenham College in 1985, he enrolled at the Institute of Chartered Accountant to become a CA. He married Rekha Jhunjunwala, also a stock market investor
He developed interest in the stock market after listening to his father discuss it with his friends. Quoting his father, he said his father told him to read newspapers regularly as it was the news that made stock market fluctuate. While his father allowed him to dabble with the
stock market, he refused to give him financial aid and forbade him to ask friends for money. But Jhunjhunwala was a risk-taker. He borrowed money from his brother’s clients and promised to return the capital with higher returns compared with bank fixed deposits. He earned his
first big profit in 1986 when he bought 5,000 shares of Tata Tea at Rs 43 and the stock rose to Rs 143 within three months. He earned over three-times profit. In three years he earned 20-25 lakh. The rest is history. Raamdeo Agrawal, Chairman & Co-Founder, Motilal Oswal Financial
Services says, he was an ‘economic philosopher’, liked making predictions. He was a terrific bargain picker and he always tried to help his friends, be it with money or guidance, says Agrawal. We have only heard of people like Harshad Mehta, here is an Indian whom we should be
proud of. He runs a privately-owned stock trading firm called RARE Enterprises. His philanthropic portfolio included nutrition and education. By the year 2020, he had given away 25 per cent of his wealth to charity. He contributed to St Jude, which runs shelters for cancer-
affected children, Agastya International Foundation and Arpan, an entity that helps create awareness among children on sexual exploitation. He also supported Ashoka University, Friends of Tribals Society and Olympic Gold Quest. He was in the process of building an eye hospital in
Navi Mumbai, which will perform 15,000 eye surgeries free of cost. His last bet was Akasa Air, in which he held a 40% stake. This Airline was the ultimate bargain, as he made the most of the discounts offered by the aircraft manufacturer. He made his last public appearance at the
inaugural flight of Akasa, on August 7th. His faith in the India story and bullish commentary on the economy and markets was visible till the very end.
Such was his infectious optimism for India that Jhunjhunwala told a business news channel six days before his death, that
regardless of global developments, Indian markets will grow, but at a slower pace. According to him, India was entering a golden age.
What an awe inspiring life his has been.
On the flip side Rakesh Jhunjhunwala’s life is a lesson that good health is the ultimate wealth.
A few
years ago for new year once RJ was asked what his wish was. He said, Doctors had advised him movement and to give priority to his health. He admitted he was lazy, and somehow avoiding it plus he loved his drinks in the evening.
Finally smoking and drinking proved to be a fatal
combination. Physical activity is a must. Walking in the Sun daily is a must. 62 is definitely no age to die.
He had invested in Star Health, the company in which layman invest for their own medical needs. But that investment did not save him.
Because of his bad habits his blood
sugars went haywire, developed ESRD (End Stage Renal Disease),
survived on HD (haemodialysis) till his ultimate demise. He left behind a large booty for his family and even more precious message for every single one of us, ‘Money has crores of good ways but only one bad way, you
can not carry it with you.’ Let us learn from such people to follow in their footsteps for their good contribution and avoid the mistakes they committed.
Sarvam Sri Krishnarpanam🙏🏾
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#FAQ#ஆன்மீக_சந்தேகங்கள்
1 - வீட்டில் விளக்கேற்றும் போது சுவாமி படங்களுக்கு பூ கட்டாயம்
போட வேண்டுமா?
காலையில் விளக்கேற்றி பூ சாத்தி வழிபடவேண்டும். மாலையில் பூ கட்டாயமில்லை.
2 - செவ்வாய், வெள்ளிக்கிழமையில் வீட்டில் ஒட்டடை அடிக்கக் கூடாதா ஏன்?
செவ்வாயும், வெள்ளியும் பொருள்
வாங்கிச் சேர்த்தால் வளரும். அதனால், இவ்விரு நாட்களிலும் வீட்டைத் துடைப்பதில்லை.
3 - கண்ணை மூடிக் கொண்டு
கடவுளை வழிபடக்கூடாது என்கிறார்களே, உண்மையா?
கடவுளின் திருவுருவம் கண் முன்னே இருக்கும்போது கண்ணாரக் கண்டு வழிபட வேண்டும். திருவுருவம் இல்லாத இடத்தில் வழிபட வேண்டிய காலத்தில்,
கண்ணை மூடி மனதில் கடவுளின் உருவத்தை நிலை நிறுத்தி வழிபாடு செய்யலாம்.
4 - திருமணஞ்சேரியில் வேண்டிக்கொண்ட பிரார்த்தனை மாலை தொலைந்துவிட்டது. மீண்டும் மாலை செலுத்த விரும்புகிறேன். பரிகாரம் என்ன?
அறியாமல் செய்த தவறு தானே! இதற்காகக் குழம்பிக் கொள்ள வேண்டாம். மீண்டும் திருமணஞ்சேரி
#நற்சிந்தனை
ஒரு வயதான மேஸ்திரி, வேலையிலிருந்து ஓய்வு பெற விரும்பினார். இனியாவது குடும்பத்தோடு நேரம் செலவழிக்க வேண்டும் என்பது அவர் திட்டம்.
முதலாளியான கான்ட்ராக்டரிடம் இந்த முடிவை அவர் சொல்ல, தன் நீண்ட கால ஊழியர் ஓய்வு பெறுவதில் கான்ட்ராக்டருக்கு லேசான வருத்தம். சில விநாடிகள்
யோசித்தவர், எனக்காக ஒரு உதவி செய்ய முடியுமா, இன்னும் ஒரே ஒரு வீடு மட்டும் கட்டி முடித்துக் கொடுப்பீர்களா என்று பணிவோடு கேட்டார். மேஸ்திரி அதற்கு சம்மதித்து பணியைத் தொடங்கி விட்டாலும், அவரால் முழு ஈடுபாட்டோடு அந்தப் பணியில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. ஏதோ ஒரு பொருளை பயன்படுத்தி,
ஏதோ ஒரு வடிவமைப்பில், ஏனோ தானோவென்று வீடு கட்டினார்.
வேலையிலிருந்தே ஓய்வுபெறப் போகிறோம். இனி இந்த வீட்டை ஒழுங்காக கட்டினால் மட்டும் என்ன கிடைத்துவிடப் போகிறது என்கிற அலட்சிய மனப்பாங்கோடு அவர் வேலை செய்தார். முழுமையாக முடிந்தபிறகு, அந்த வீட்டை பார்வையிட வந்தார் முதலாளி.
வாசலிலேயே
சதுர்த்தி தினத்தில் விநாயகரை விரதம் இருந்து வழிபாடு செய்ய முடியாதவர்கள் கூட நாளை வருகிற மஹா சங்கட சதுர்த்தி நாளில் விநாயகரை நினைத்து வழிபட்டால், வருடம் முழுவதும் வரும் 11 சங்கட சதுர்த்திக்கும் விநாயகரை வழிபட்ட பலனை நம்மால் பெற முடியும். விநாயகர் சதுர்த்திக்கு முன்பு வரும் இந்த
ஆவணி மாத சங்கட ஹர சதுர்த்தியை நாளை, யாரும் தவறவிடாமல் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இன்றே வீட்டை, பூஜை அறையை சுத்தம் செய்து வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். நாளை காலை 6 மணிக்கு முன்பாகவே குளித்துவிட்டு, பூஜை அறையில் விநாயகரை நினைத்து ஒரு மஞ்சள் பிள்ளையாரை பிடித்து வைத்து நம் விரதத்தைத்
#ஆவணிஅவிட்டம் உபாகர்மா என்றால் என்ன என்று பலருக்கும் சரியாக தெரிவதில்லை. கடமையாக, அதன் உட்பொருள் அறியாமல் பூணூலை மாற்றிக் கொள்கிறார்கள்.
அந்தணர்களாக பிறந்த ஒவ்வொருவரும் 8 வயதில் உபநயனம் பூணூல் சடங்கை நடத்திக் கொள்ள வேண்டும். அதிபுத்திசாலியாக, மஹா மேதாவியாக இருந்தால் 5 வயதில் கூட
பூணூல் போட்டு விடலாம். 16 வயதிற்கு மேல் உபநயனம் செய்வது என்பது பேரளவுக்கு மாத்திரமே என்று சாஸ்திரங்கள் கூறுகின்றன. உபநயனம் என்பதில் இரண்டு செயல்கள் இருக்கின்றன. ஒன்று பூணூல் போட்டது முதல் ஆசாரங்கள், ஒழுக்கங்கள் இன்றியமையாதது. ஆகவே பூணூல்
சமஸ்காரம் என்பது மனிதனை மனித வாழ்க்கையின்
ஆன்மிக உயர்நிலை
அடைவதற்காக ஏற்பட்டது. இரண்டாவது, உபநயனத்தில் பூணூல் போட்டுக் கொள்வது என்பது பிரதானமாக பேசப்படுகிறது. ஆனால் உபநயனத்தின் முக்கிய அம்சம் ஒரு பெரியோரின் மூலம், ஒரு குருவின் மூலம், அல்லது தகப்பனாரின் மூலம் வேதோக்தமான காயத்திரி மந்திரத்தை ஏற்றுக் கொள்வதே முக்கிய
#நற்சிந்தனை
ஆசிரியர்கள் மூன்று வகையினர் (1) குறை கண்டுபிடிப்பவர்கள் (complain) (2) தெளிவுபடுத்துபவர் (Explain) (3) ஊக்குவிப்பவர் (Inspire)
குறை கண்டுபிடிப்போர் அனைத்தையும் பிழையான கண்ணோட்டத்தில் நோக்குவர். அனைவரையும் குறை சொல்வர். மாணவர்களை பலவீனமாக்குவார்கள். அவர்கள் தமக்கு
மாத்திரமன்றி முழு பாடசாலைச் சமூகத்துக்கும் இழுக்கைக் கொண்டு வருகின்றனர்.
தெளிவு படுத்துபவர் அவர்கள் அறிந்த அனைத்து விஷயங்களையும் மிகவும் சிறப்பாக மாணவர்களுக்கு விளக்குவர். தகவல்களை மாணவர்களுக்குக் கற்பிப்பதில் வெற்றியடைகின்றனர். இந்த ஆசிரியர்களிடையே நேர்மனப்பாங்கைக் கொண்டோரும்
#MahaPeriyava
A poor old lady came and prostrated Maha Periyava. She said that she had shifted her residence to Chennai and was making a living by selling her home-made, sun-dried edibles such as appalam and vadakam. The Karunamoorti blessed her immediately with two saris, a
woolen blanket and the travel fare for her return trip to Chennai. Patti received them with great happiness and asked, "It would be good if I can get a madisanji?" (a bag made of reed or wool to keep the clothes in ceremonial purity).
The Dhayalu ordered the assistant to search
and bring a madisanji. When he brought the bag, the Gurunathar gave it to Patti. The Patti dragged on her words, “Perhaps a rudraksha mala from the hands of Periyavaa"
With a smile, the Krupalu ordered the assistant to bring a rudraksha mala. When it came, Sri PeriyavaL made the