1) Ik ben nu 15 jaar ziek en ik ben #BOOS, maar niet omdat ik ziek ben. Hoezeer ik er ook van baal en dat ik niets liever zou willen dan beter worden. Zie ik ziek worden en zijn ook deel uitmaken van het leven.
Waar ik wel boos over ben is dat toen ik 15 jaar geleden
2) na een CMV infectie aangaf dat ik zieker werd van fysiek over mijn grenzen te gaan ik als professioneel balletdanser, die natuurlijk goed aanvoelde hoe z'n lichaam normaal op inspanning reageerde, niet geloofd werd.
3) Dat ik ondanks dat aangespoord werd om therapieën te volgen die mij juist m'n grenzen liet overschrijden waardoor ik toen een stuk zieker ben geworden. Tot op de dag van vandaag vraag ik me af of dit van invloed is geweest hoe ziek ik nu ben.
4) gesuggereerd werd dat het zieker worden na inspanning aan mij lag, terwijl we nu aan de hand van wetenschappelijk onderzoek weten dat wij patiënten gelijk hadden.
5) van de daken geschreeuwd hebben dat niet alleen deze therapieën (CGT met een graded activity component en graded exercise therapie) schadelijk zijn voor mensen met ME en post-exertional malaise, maar ook dat de wetenschap niet deugde.
6) Dat ook hier patiënten decennia lang niet gehoord zijn en dat we gezien de koerswijzigingen bij de CDC, NICE, Gezondheidsraad en de Belgische hoge Gezondheidsraad ook hier de patiënten weer gelijk hadden.
7) Dat deze therapieën als curatief gepresenteerd werden (en door sommigen nog steeds worden) én dat we daardoor weinig tot geen biomedisch onderzoek naar deze ziekte is gedaan.
8) Ik ben boos over het feit dat families nog steeds met "Veilig Thuis" en uithuisplaatsing van een ziek kind bedreigd worden. Dat ook kinderen nog deze schadelijke therapieën worden aangeboden.
9) Ik ben boos over het leed wat patiënten is aangedaan. Het hoge aantal suicides door een gebrek aan steun en perspectief. Dit gaat verder dan alleen de patiënten zelf. Zoals in mijn geval ook bij mijn partner.
10) Ik ben boos over toen ik in een te gehorige woning op de vloer van mijn toilet, een kast en uiteindelijk een geluidsisolatie cabine lag. Ik vanwege de overprikkeling en de PEM lag te schuilen en binnen een paar maanden bedgebonden ben geraakt. Dat de arts die mijn
11) situatie beoordeelde me niet geloofde. Er waren volgens hem geen medische gronden.
Ik heb toen uit nood een andere niet passende woning genomen met een jaar later een vergelijkbare situatie. Ook daar heb ik weer een jaar in de badkamer gelegen met uiteindelijk
12) resultaat dat ik 7 jaar later nog steeds bedgebonden ben. Ik heb na jaren vechten eindelijk een nieuwe passende woning, maar daarvoor heb ik nu een elektrische rolstoel nodig om tot alle kamers in de woning te komen. Deze verslechtering had voorkomen kunnen worden.
13) Ik ben boos over de schandalige behandeling van het @UWVnl die doodzieke patiënten tot het uiterste laat gaan om de financiële steun te krijgen waar ze recht op hebben.
14) #covid19 pandemie en #longCOVID het nog maar weer eens dunnetjes over doen. Hoeveel mensen er onnodig lijden door dezelfde schadelijke therapieën én dat we door deze inactie geen passende oplossingen hebben voor deze mensen.
15) Ik ben boos dat wetenschappers die bijgedragen aan het leed van mensen met ME, Lyme, Q-koorts etc. bij #longCOVID profitieren van een gebrek aan kennis over dit soort ziektebeelden, en daardoor weer de touwtjes in handen lijken terwijl andere onderzoekers hun
17) Ik ben boos op @ministerVWS die bij #longCOVID wegkijkt en zelfs leugens verkoopt over de rug van duizende zieke mensen. Die daarmee ook bijdraagt aan nog meer leed. Wat een ontzettende teleurstelling!
18) Er wordt al jaren van de daken geschreeuwd dat we in Nederland bovenaan staan wat betreft de zorg. Jammer genoeg is dit voor mensen met bijvoorbeeld ME, Lyme, Q-koorts, POTS etc. niet het geval geweest.
19) De NL ME patiënten gaven de zorg dan ook een 2,3 als rapportcijfer. Het paniekvoetbal wat we nu bij #longCOVID zien om passende zorg te aan te kunnen bieden is daar dan getuige van. We hebben in Nederland weinig zinnigs te bieden.
20) Ik zou niet boos geweest zijn als we nog geen oplossingen gehad hadden, maar dat er wel genoeg tijd en geld geïnvesteerd was in biomedisch onderzoek en het vinden van passende behandelingen. Als patiënten van meet af aan gehoord waren. Jammer genoeg is het
21) is het tegenovergestelde gebeurd en daarom ben ik boos. Boos en verdrietig. Boos en teleurgesteld. Boos en door de zorg getraumatiseerd. Ik ben ziek en ik ben boos. Ik ben #ziekBOOS en we hebben dringend hulp nodig! Help je ons ons verhaal te vertellen? @debroervanroos
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Dank u wel voor uw artikel over disease en illness. Hoewel ik zelf het gevoel heb wat u schrijft al langer geopperd en over geschreven wordt, wilde ik u toch nog even over ME schrijven. U omschrijft het als een "vuilnisbakdiagnose" die in het biomedische
2) model niet echt als ziekte wordt gezien aangezien de lichamelijke oorzaak (nog) onbekend is. Als je een illness hebt zonder een aantoonbare disease val je dus vaak buiten de boot.
Het klopt dat er vaak lacherig over ME gedaan wordt, en dat patiënten vaak niet serieus genomen
3) worden. Maar je kunt ondanks dat we de oorzaak nog niet kennen wel biomedische aspecten van de *ziekte* objectiveren. Jammer genoeg zijn veel artsen daar niet van op de hoogte.
Zoals bijv. dmv een 2 daagse CPET kun je het kernsymptoom post-exertional malaise objectiveren.
1) For #severeMEday I've decided to post a picture of me in the light. I've been doing so the last couple of months. Since I've moved to my new place and crash less because the noise of my neighbours, I can allow myself to do things like quickly take a picture in
2) the light right before I'm about to get up without it making me too ill.
While these pictures seem like I'm doing rather well, these are just snap shots, and the rest of the day I still live in a darkened home, with earplugs, silent, no visitors & with some exceptions no
3) music, video or any other entertainment.
While I'm very happy with being a bit more stable because of my living situation, I know that with ME it's like switching some unknown switch and you'll relapse for no particular reason. Maybe that moment will be next week. So I'm
1) An interesting study, but an important limitation is the lack of data for post-exertional malaise and brain fog. The authors use the fact that these symptoms were not yet seen as related to Covid-19 at the beginning of the pandemic, and that this only became apparent at
2) a later stage, as an excuse that these symptoms were not included.
I thought this was an a bit of an odd statement. Both Tim Olde Hartman d Judith Rosmalen were members of the Dutch Health Council for "#MECFS" for 2 years, which was published in 2018. Post-exertional malaise
3) was added as a mandatory symptom for the diagnosis. Cognitive dysfunction as optional. For the ME Ramsay criteria, PEM has been a mandatory symptom since the '50s.
In addition, we know that in previous coronavirus outbreaks, people met the "CFS" criteria or had symptoms
1) Waarom ik de term ALK minder of zelfs niet succesvol vind is dat klachten die na een normaal "succesvolle" behandeling aanhouden of waar je normaal verwacht dat deze binnen een bepaalde tijd over zouden moeten gaan, en nieuwe ziektebeelden die ontstaan waar we nog te weinig
2) over weten, worden samengevoegd.
Als iemand die na een infectie ME ontwikkeld heeft, zie ik dit niet als aanhoudende klachten, maar een nieuw ontwikkelde & onbehandelde ziekte. Toch worden de klachten vergelijkbaar "behandeld" & benaderd waar ik meen dat dit niet (altijd zo)
3) behulpzaam is. Hoewel er ook zeker goede aspecten zijn, zou ik daarom toch liever meer afbakening zien dan nog meer heterogeniteit doormiddel van een term als ALK.
Verder is het jammer dat er ondanks de kritiek dat er bij #SOLK#ALK vaak iemand met een trauma besproken wordt
Het is zo schadelijk voor patiënten dat een wetenschapsjournalist zoals @mkeulemans zonder uitleg dat dit over standaardtesten gaat die zoals we weten niets vinden, maar geavanceerde testen wel, zo'n artikel plaatst. De reacties zijn om te huilen. Zo gaat het al jaren bij
post-infectieuze aandoeningen. Vandaag kreeg ik weer een bericht van een moeder wiens zoon een zeer ernstige vorm van ME heeft. Hij heeft zich aangemeld euthanasie. Haar vraag was niet of ik kon helpen het tegen te houden, maar hoe lang het nog zou duren. Of ik dat wist...
Het constant bagataliseren van dit soort ziekten, en het inzetten op CGT/GET als genezende behandeling heeft er voor gezorgd dat er veel te weinig biomedisch onderzoek gedaan is. We hebben daardoor geen oplossingen voor dit soort ziektebeelden. Patiënten krijgen geen zorg.
Wat vinden jullie van deze folder? Geen PEM, OI vermeld. Hoewel er wel over 'de rem erop' gesproken wordt, is het m.i. toch teveel gericht op uiteindelijk opbouwen. Dit zal voor sommigen mogelijk zijn, maar ik zou graag vermeld zien dat voor anderen dit geen goede optie is?