Thread by @Przewodzik

#PrzewodzikFilmowy

„Na Zachodzie bez zmian”, reż. Edward Berger (2022). Błoto. To chyba najważniejszy element „scenografii” filmu, który zapada w pamięć i zostaje – widzę je choćby zaschnięte na twarzy głównego bohatera. Dzięki obrazowi Bergera moje wyobrażenia o (1)

https://twitter.com/Przewodzik/status/1397576985140989954

wielomiesięcznym życiu, walce i umieraniu w wilgotnych, cuchnących dołach znalazły ujście i potwierdzenie. Choć przyznać muszę, że kiedy zobaczyłem po raz pierwszy czarno-białe fotosy z planu to widziałem ten film właśnie jako obraz monochromatyczny. Ale dobrze się stało, że (2)

jest kolorowy – okropności wojny nie są dzięki temu przestylizowane i zdecydowanie mocniej walą nas „obuchem autentyzmu”. Powieść Remarque’a czytałem tak dawno, że nie będę silił się na ocenę adaptacji – zatem tylko o filmie, który jest „akademicki” w dobrym tego znaczeniu (3)

słowa. Tu wszystko jest na swoim miejscu– narracja prowadzona jest po bożemu, ale dobrze i dość dynamicznie kiedy trzeba, zdjęcia świetne, ale bez ekstrawagancji, no i nie mamy anachronizmów, a przynajmniej są one drobne i nie przeszkadzają w odbiorze Po raz kolejny przy (4)

filmie niemieckim muszę przyznać wzorową wręcz ocenę za realizację – widać dbałość o szczegóły i zgodność obrazu z naszym wyobrażeniem o wydarzeniach sprzed 100 lat. Dostajemy też kilka znakomitych, celnych i przejmujących scen, jak choćby otwierająca sekwencja z praniem (5)

mundurów po poległych i wymianą naszywek z nazwiskami. W przedakcji zabrakło mi jednak bliższego poznania tych młodych chłopców, którzy z takim entuzjazmem, euforia wręcz wyruszali na front. Poznajemy ich, owszem lepiej, już w warunkach wojennych, ale to jednak zupełnie inne (6)

okoliczności i nawet umiejętnie wkomponowane ekspozycje tylko szkicują nam portrety psychologiczne bohaterów. Tu trzeba pochwalić też odtwórców głównych ról – aktorstwo jest na bardzo dobrym poziomie, a kilka scen zagranych jest po mistrzowsku (atak na schron). Film ma (7)

oczywiście wydźwięk wybitnie pacyfistyczny, ale na szczęście nie jest to eksponowane łopatologicznie– przemawiają do nas obrazy i sama historia, która, co tu dużo mówić, doskonale pokazuje bezsens walk na Zachodzie. To jeden z tych filmów, który wybija się mocno ponad (8)

przeciętność, ale czy przekracza granicę i jest w nim wybitność lub materiał na kino przez wielkie "k"? No mam jednak wątpliwości, a skoro tak, to trzeba zdecydowanie powtórnego seansu. Tymczasem ocena: 8/10 (9)