अमावस्येची भुताटकी
2010 सालची गोष्ट आहे. त्यावेळेला मी अलिबाग मध्ये आरसीएफ थळ या कंपनीच्या एका कामासाठी अलिबागला राहत होतो. आरसीएफ कंपनीचेच गेस्ट हाऊस किहीम ला होते. तेथे मी आणि समिरन दत्ता म्हणून माझा ऑफिस मधील मित्र 3 महिने कामासाठी होतो.
शनिवार-रविवारच्या एका सुट्टीसाठी जुलै महिन्यात मी महाड ला आलो होतो. तेथून परत अलिबागला जाण्याकरता संध्याकाळची गाडी पकडली. जुलै महिन्यातला दिवस होते प्रचंड पाऊस होता. त्यामध्ये अमावस्येचा दिवस त्यामुळे पावसाचा जोर थोडा जास्तच होता.
एसटी महामंडळाची लाल गाडी थांबत थांबत साधारण पावणेबाराच्या सुमारास रात्री अलिबागच्या आधी एक कार्ले खिंड लागते तिथे आली. माझ्या गाडीचा ड्रायव्हर मला नेण्याकरता तिथेच येणार होता. मी कार्ले खिंडीच्या आधी एक तीठा आहे तिथे उतरलो.
एकाला स्वप्न पडले. त्याने ते मित्राला सांगितले. त्यावर मित्र म्हणाला "कायपण, असे स्वप्न पडूच शकत नाही, काहीही.. Prove कर तुझे स्वप्न."
आता तो काही स्वप्न मित्राला दाखवू शकत नाही. It's subjective experience.
देव नाहीच्चे आणि आहे तर दाखव म्हणणारे हे त्या मित्रासारखेच😂 #11pmWords
सांख्य शास्त्रात पुरुष आणि प्रकृती आहे.
पुरुष हा शांत, फारसे काही न करणारा घरच्या प्रमुखासारखा.
प्रकृती म्हणजे लग्न घरात घरातील स्त्री कशी सगळीकडे फिरून सगळे बघत असते तशी. पण कोणतेही महत्वाचा निर्णय असेल की ती मुख्य पुरुषाकडे जाऊन फक्त समत्ती मागते.
तो देतो. मग पुढचे काम तींसुरू करते.
जग तसेच चालू असते असे सांख्य शास्त्राचे दृष्टिकोन.
परमेश्वर म्हणजे निराकार अनादी असा पुरुष. जो स्वतःहून कुठेच हस्तक्षेप करीत नाही.
माया म्हणजेच प्रकृती. जिच्यामुळे जग चालते.
अद्वैत वेदांत थोडासा वेगळा.
पण त्यात असतो तो ब्र म्ह न. जो म्हणजेच आपण सर्व.
द्वैत वादी लोकांसाठी शिव, विष्णु हे पुरुष रुपी.
परंतु मला अद्वैत वेदांत जास्त भावतो. त्यामुळे प्रत्येक जिवंत, निर्जीव , स्त्री पुरुष, प्राणी, डोळ्यांनी दिसणाऱ्या ,
डिप्रेशन वरील अत्यंत जालीम व पूर्ण प्रभावी उपाय: अद्वैत वेदांत...
ज्याच्या बुद्धीला अद्वैत वेदांत थोडा जरी कळला असेल त्याच्या मनात कधी डिप्रेशन किंवा असले निगेटिव्ह विचार येणे शक्य नाही. आले तरीदेखील स्वतःहूनच त्यांना पळवून लावायची ताकद स्वतःच्या आत आपोआप आलेली असते.
आजपर्यंत मी अनेक पोस्ट टाकल्या अद्वैत वेदांत यावर. परंतु असले कसले तत्वज्ञान किंवा उगाचच जड जड विषयांवर काय हा माणूस लिहित असतो असेदेखील बऱ्याच लोकांना वाटत असते. उगीचच डोक्याच्या वर चे विषय आणि अद्वैत वेदांत सारखे जड नावे बघून नव्वद टक्के लोक या गोष्टी वाचत नाहीत.
परवा मी टाकलेल्या लोकांच्या पोस्ट बद्दल अनेकांच्या कमेंट्स आल्या..तू किती माणुसकी नसलेला किंवा निष्ठूर आहेस वगैरे वगैरे. त्यातील बऱ्याच जणांनी मी लिहिलेल्या आद्वैत वेदांताच्या पोस्टवर कधीही काहीही लिहायचा प्रयत्न केला नाही किंवा त्या वाचल्या देखील आहेत की नाहीत माहित नाही.
आपल्या सध्याच्या सनातन धर्मात दुफळी का आहे याचे कारण शोधायचा प्रयत्न करत होतो.
खरे तर सनातन धर्म म्हणजे सर्वव्यापी.
याच ठिकाणी एकमेकाच्या मतांना आव्हान देणारी दर्शनांची निर्मिती झाली. प्रत्यक्षात कोणी किती दर्शने वाचली आहेत हे मला माहीत नाही. परंतु मुल सनातन धर्मात किती पद्धती
आणि प्रकार आहेत हे देखील लोकांना माहीत आहे की नाही याबद्दल मला कल्पना नाही. परंतु केवळ आपल्या बायो मध्ये सनातनी असे नाव लावले की काम झाले असे प्रत्येकाला वाटते. सनातन धर्म याचे प्रमुख साहित्य मानले जाते ते म्हणजे वेद.
या वेदांना धरूनच अनेक दर्शनाची निर्मिती झाली.
तर वेदांना धरुन असणाऱ्या साहित्याला आपल्या भारतात वैदिक अशी मान्यता मिळते. परंतु जे वेदांना मानत नाहीत त्यांना देखील आपल्याकडे तेव्हढीच मान्यता आहे. असे महान आहे भारतीय तत्त्वज्ञान आणि अध्यात्म.
अथर्वशीर्ष खूप जणांना पाठ असेल.
अथर्ववेद याचा भाग असलेल्या हे गणेशाचे वर्णन.
पण त्याची खरी मजा तेव्हाच येते जेव्हा शांतपणे गणपती समोर बसून आपण त्याच्याशी अथर्वशीर्षाच्या प्रत्येक शब्दाचा अर्थ समजून संवाद करतो.
जरी आपल्या समोर सगुणरूपी गणपतीची मूर्ती असेल तरी जसा म्हणण्यामागे भाव येत जातो तसे हळूहळू निर्गुण गणेशा कडे वाटचाल होण्यास सुरुवात होते. मग अथर्वशीर्ष म्हणणे हे केवळ यांत्रिक राहत नाही. प्रत्येक ओवी किंवा वाक्य म्हणताना त्याचा अनुभव येत जातो.
अथर्वशीर्ष हे जास्त करून तर निर्गुण गणेश, ओंकार रूपे गणेश याचेच वर्णन करते.
सुरुवातीची जवळपास सर्व ओव्या ह्या निर्गुण गणेशाच्या स्तवना साठी वापरलेली आहेत.