Thread by @anbezhil12

#மகாபெரியவா
நன்றி குமுதம் லைஃப்
தொகுப்பு- சிவானந்தன்.
18-10-2017 தேதியிட்ட இதழ்.
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்

அறுபத்தஞ்சு வயது வரைக்கும் மடத்துக்காகவே தொண்டு செய்து, பரமாசார்யா பாதமே கதி என்று இருந்தவர் பஞ்சாபகேசன் என்கிற தொண்டர், அதற்கு மேல் ஆசார்யாளுக்கு கைங்கர்யம் செய்ய

நினைத்தாலும் அவரின் தள்ளாமை இடம் கொடுக்கவில்லை. அதனால, பெரியவாவிடம் உத்தரவு வாங்கிக் கொண்டு தஞ்சாவூரில் இருந்த அவர் பிள்ளையிடம் போனார். அவரின் மகனும் நல்லவன் தான். ஆனா சதா காலமும் பெரியவா கைங்கர்யத்தில் இருப்பதற்கு அவன் நிலைமை இடம் கொடுக்கலை. அன்றாடம் உழைத்தால் தான் அன்றன்றைய

பிழைப்பு நடக்கும். பஞ்சாபகேசன் காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து தஞ்சாவூருக்குப் போய் விட்டாலும் பெரியவா பேரால் ஏதாவது கைங்கர்யம் செய்யணும்,தான தர்மம்னு முடிந்த அளவுக்காவது பண்ணணும் என்று நினைத்தார். ஆனா பெரிதா எதுவும் பண்ண முடியவில்லை. இந்த நிலையில் ஒரு நாள் அவர் மகன் பேச்சுவாக்கில்

"ஆரம்பத்துலேர்ந்து பெரியவா கார்யம்னே இருந்துட்டேள். ஏதாவது சர்க்கார் உத்தியோகத்துல இருந்திருந்தாலாவது ரிடையர்மென்டுக்கு அப்புறம் பென்ஷனாவது வந்திருக்கும். அதை வைச்சுண்டு உங்க இஷ்டத்துக்கு செலவு பண்ணியிருக்கலாம். இப்படி மடத்துல கைங்கரியம் பண்ணிண்டு இருந்துட்டு இப்போ.." என்று

இழுத்தான். பிள்ளை சொன்னது அப்பாவுக்கு சுருக் என்று இருந்தது. அவனும் பரமாசார்யா மேல பக்தி உள்ளவன் தான். ஆனால், அவன் அப்படிப் பேசினதும் கோபம் தாங்க முடியலை, அவருக்கு. "இப்போ நமக்கு என்ன கொறை வந்துடுத்துன்னு நீ இப்படிப் பேசறே? மகா பெரியவா பென்ஷன் தரணும்னு சொல்றியா? இல்லை நான்

கைங்கர்யம் செய்யறது தப்புன்னு சொல்றியா?” அப்பாவின் கோபத்தைப் பார்த்ததும் தன் தவறை உணர்ந்த பிள்ளை, "இல்லைப்பா நான் சொன்னது, உனக்குன்னு பென்ஷன் வந்தா நீ இஷ்டப்படி செலவு பண்ணலாமேன்னுதான்!" என்று ஏதோ சொல்லி சமாதானப் படுத்தினான். கொஞ்ச நாள் கழித்து ஏதோ விஷயமா காஞ்சிபுரத்துக்குப்

போனவன், அப்படியே மகா பெரியவாளையும் தரிசிக்க ஸ்ரீமடத்துக்குப் போனான். பக்தர் கூட்டத்தில் வரிசையில் நின்று தன் முறை வந்ததும் நமஸ்காரம் செய்தான். கண்ணைக் கொஞ்சம் சுருக்கி உத்துப் பார்த்த பெரியவா, "நீ பஞ்சாபகேசனோட புள்ளையாண்டான் தானே? அப்பா எப்படி இருக்கார்? அவருக்கு எம்மேலே

ஆத்மார்த்தமான ப்ரியம். அவரை எந்தக் கொறையும் இல்லாம பார்த்துக்கோ."
மகாபெரியவா சொல்லச் சொல்ல, ஆமோதித்து தலையை ஆட்டினான். அவன்கிட்டே ஒரு ஆரஞ்சுப் பழத்தைக் குடுத்த பெரியவா தொடர்ந்து பேச ஆரம்பிச்சார்.
"இந்த மடத்துல கைங்கரியம் பண்ணறவாளுக்கு கைநிறைய தரணும்னு எனக்கும் ஆசைதான். ஆனா,

இப்போதைய நிலையைல அது முடியலை. ஏன்ன குடுக்கறவா என்ன குடுக்கறாளோ அதைவைச்சுண்டு மடத்தை நடத்த வேண்டியிருக்கு. ஏன்னா இது ஸர்க்கார் ஆபீஸ் இல்லை பாரு. இங்கே காமாக்ஷியை ப்ரார்த்திச்சுண்டு அவ என்ன தராளோ அதான். ஆனா ஒன்னோட தகப்பனார் இந்த மடத்துக்கு எவ்வளவோ கைங்கரியம் செஞ்சிருக்கார். அதனால

மாஸாமாஸம் இருபத்தஞ்சு கலம் நெல்லை அவர் இருக்கற இடத்துக்கே அனுப்பச் சொல்லிடறேன். மடத்துக்காரா இந்த ஏற்பாட்டை செஞ்சுடுவா. ஒரு பென்ஷன் மாதிரி இதை ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கேன்னு வைச்சுக்கோயேன்."
மகாபெரியவா சொன்னது தான் தாமதம் அப்படியே தடால் என்று அவர் காலில் விழுந்தான் அவன்.
"ஸ்வாமீ என்னை

மன்னிச்சுடுங்கோ. ஏதோ ஒரு ஆதங்கத்துல சர்க்கார் உத்யோகம் பார்த்திருந்தா ஒங்களுக்குப் பென்ஷன் வந்திருக்கும்னு என் தகப்பனார் கிட்டே பேசிட்டேன். அது தப்புதான். நீங்க இப்படி நெல்லை அனுப்பறதா சொன்னதை அப்பா கிட்ட சொன்னா அவர் மனசு ஒடைஞ்சு போயிடுவார். நான் பேசியது தப்புதான்!" என்று

கதறினான். அவனை எழுந்திருக்கச் சொன்னார் பரமாசார்யா. "நான் ஒன்னைக் குறை சொல்லலை. ஒங்க அப்பாவோட கைங்கர்யத்துக்கு என்னால பென்ஷன் நிறைய குடுக்க முடியலை. அதனால ஏதோ கொஞ்சம் நெல்லை அனுப்பறேன்னுதான் சொல்றேன். அப்பாகிட்ட சொல்லு. அவரை கஷ்டப்படாம பார்த்துக்கோ. புரியறதா?" ஆசிர்வாதம் பண்ணினார்

ஆசார்யா. தன்னோட பக்தன் எங்கே இருந்தாலும் என்ன பண்ணினாலும் எப்பவும் அவனைப் பார்த்துண்டே இருக்கிற பகவான் மாதிரி தனக்குத் தொண்டு செஞ்ச பக்தன் எங்கேயோ இருக்கிற ஊருக்குப் போன அப்புறமும் அவன் பிள்ளை அவனைக் கேட்ட கேள்வியை இருந்த இடத்தில் இருந்தே தெரிஞ்சுண்டு அந்த பக்தருக்கு ஒரு குறையும்

இல்லாம இருக்க வழி பண்ணின பரமாசார்யாளோட கிருபையை நினைச்சு சிலிர்த்துப் போனார்கள் அங்கே இருந்தவர்கள் எல்லோரும். அது மட்டுமா. தன்னோட அப்பாவை பென்ஷன் கூட இல்லாம சேவை செய்யறியே என்று கேட்ட அதே பிள்ளை பரமாசார்யாளுக்கு கைங்கர்யம் செய்யறதையே தன்னோட பிரதான வேலையா மாற்றிக் கொண்டு அடிக்கடி

மடத்துக்கு வந்து தொண்டு செய்ய ஆரம்பித்து விட்டான்.

சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻