W 1771 r. w Amsterdamie ukazała się powieść „L'An 2440, rêve s'il en fut jamais” (Rok 2440, sen, jeśli kiedykolwiek istniał) anonimowego autora. Książka szybko stała się sensacją, jedną z najbardziej popularnych i (1)
kontrowersyjnych powieści XVIII w., a także jednym z pierwszych dzieł science-fiction i utopii, która nie działa się w wymyślonym miejscu w teraźniejszości, ale w przyszłości. Powieść, jak się okazało później, została napisana przez Louisa-Sébastiena Merciera, który ujawnił (2)
się jako autor już po wybuchu rewolucji francuskiej– jego książka było wielkim oskarżeniem ancien régime i dlatego musiał ukrywać swą tożsamość (wielu czytelników podejrzewało o autorstwo Rousseau lub Woltera). Powieść opisuje przygody bezimiennego mężczyzny, który po gorącej (3)
dyskusji z przyjacielem filozofem na temat bezprawia Francji, zasypia i znajduje się w Paryżu odległym o kilka wieków. W tej wyśnionej utopii Francja jawi się jako kraj idealny, a bohater wszystko skrzętnie notuje: przestrzeń publiczna i wymiar sprawiedliwości zostały (4)
zreorganizowane; stroje obywateli są wygodne i praktyczne; szpitale są oparte na nauce i leczy się w nich skutecznie; nie ma prostytutek, żebraków, cukierników, stałej armii, niewolnictwa, samowolnych aresztowań, podatków, cechów, handlu zagranicznego, kawy, herbaty, tytoniu, (5)
a także mnichów i księży… To ostatnie sprawiło, że książka trafiła na indeks ksiąg zakazanych. W tym idealnym państwie bibliotekarze zniszczyli jednak wiele dawnych dzieł, które nie nie były dość postępowe i „światłe”– w bibliotekach zostały jedynie wyselekcjonowane, (6)
prawomyślne pozycje. Ta Francja z przyszłości powstała w wyniku pokojowej rewolucji kierowanej przez "filozofa-króla", który ustanowił system przypominający monarchię parlamentarną. Dzieło Merciera, mimo że nielegalne we Francji, stało się podziemny bestsellerem - za życia (7)
autora miało aż 20 wydań - szacuje się, że w tym czasie wydrukowano 60 tys. egzemplarzy w kilku językach. Mimo tak dużej popularności na przełomie XVIII i XIX w. powieść została szybko przyćmiona przez inne tego typu utopie dotyczące przyszłości i "niemal zapomniana". (8)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
„A wreszcie Polska. Polska nie była wielką potęgą od XVI wieku. Ale kiedyś nią była - i, jak sądzę, będzie znowu. Umożliwią to dwa czynniki. Po pierwsze, upadek Niemiec. Ich gospodarka jest silna i wciąż się rozwija, ale straciła (1)
dynamikę, którą się odznaczała przez dwa stulecia.Ponadto w ciągu następnych pięćdziesięciu lat gwałtownie spadnie liczba ludności, jeszcze bardziej podkopując ich potencjał gospodarczy. Po drugie, ponieważ Rosjanie naciskają na Polskę od wschodu, Niemcy nie będą mieli ochoty (2)
na trzecią wojnę z Rosją. Stany Zjednoczone jednak wesprą Polskę, udzielając jej ogromnej pomocy gospodarczej i technicznej. Wojny- jeśli nie powodują wyniszczenia kraju - stymulują wzrost gospodarczy, a Polska stanie się najważniejszą potęgą w bloku państw stawiających czoło (3)
Stanisław Lem „Golem XIV”. Lektura tej pozycji wpisuje się nie tylko w #FuturystycznyTydzień, ale także w mój inny cykl #LekturyWtóre, w którym czytam ponownie po latach ważne dla mnie książki. Tu sprawa jest o tyle prosta, że „Golema” czytałem blisko (1)
ćwierć wieku temu i muszę się przyznać, że niewiele z niej wtedy zrozumiałem. Bo to trudny, wręcz karkołomny tekst, który dodatkowo wymyka się klasyfikacjom gatunkowym – no bo co to jest? Esej, zabawa literacka, tekst naukowy? Wszystko po trosze zapewne. Dziś oczywiście (2)
zrozumiałem o wiele więcej, choć wolę uznać z pokorą, że nie wszystko. Historia i „przemyślenia” stworzonego w XXI w. najdoskonalszego umysłu w dziejach, choć napisane 40 lat temu, są wciąż niezwykle aktualne w tej najważniejszej warstwie, czyli problemie świadomości i natury (3)
„Ulepszenie”, reż. Leigh Whannell (2018). Ten australijski niskobudżetowiec to z pewnością nie jest kino z najwyższej półki, ale muszę przyznać, że byłem naprawdę miło zaskoczony nie tylko niezłą realizacją, ale także całkiem (1)
ciekawą akcją z kilkoma zaskakującym zwrotami. Dość bliska przyszłość, w której mamy autonomiczne samochody, wszechobecne drony policyjne i raczkującą cyborgizację ludzi. Młode małżeństwo zostaje wywiezione takim właśnie, zbuntowanym autonomicznym autem w szemraną dzielnicę,(2)
a tam dzieje się tragedia – w wyniku napadu żona zostaje zabita, a nasz główny bohater sparaliżowany. Grey nie może poradzić sobie ze stratą i kalectwem, ale pojawia się miliarder i właściciel firmy komputerowej, który oferuję mu rewolucyjną kurację, po które miałby wrócić (3)
„Czy futurologia jest dyscypliną naukową? Każda dyscyplina ścisła powstaje w polu obserwacji i faktów przednaukowych; jej kołyską i powijakami są katalog i protokół. Ta faza dzieciństwa trwa zazwyczaj długo; nowa gałąź jest (1)
dociekaniem głównie opisującym. Poprzez odsiew i selekcję faktów, rygor odrywań, delimitację uogólnień i krystalizację skutecznego paradygmatu robót poznawczych dyscyplina konsoliduje się w swojej samodzielności, wykuwając własny aparat pojęciowy, własne obszary zastosowań, (2)
własne metody eksperymentalne i własny cel.
Fakty, dotąd rozpierzchłe, podlegają uchwytowi uogólnień coraz powszechniejszych zakresowo. Dochodzi do mocnego „ściśnięcia” głównej problematyki badawczej. Do koncentracji – albowiem ilość informacji, zakumulowanej w teoriach, (3)
"Całe popołudnie spędziłem w księgarni. Nie było w niej książek. Nie drukowano ich już od pół wieku bez mała. A tak się na nie cieszyłem, po mikrofilmach, z których składała się biblioteka „Prometeusza”. Nic z tego. Nie można już (1)
było szperać po półkach, ważyć w ręce tomów, czuć ich ciężaru, zapowiadającego rozmiar lektury. Księgarnia przypominała raczej elektronowe laboratorium. Książki to były kryształki z utrwaloną treścią. Czytać można je było przy pomocy optonu. Był nawet podobny do książki, ale (2)
o jednej, jedynej stronicy między okładkami. Za dotknięciem pojawiały się na niej kolejne karty tekstu. Ale optonów mało używano, jak mi powiedział robot — sprzedawca. Publiczność wolała lektany — czytały głośno, można je było nastawiać na dowolny rodzaj głosu, tempo i (3)
"Około dwóch tysięcy ludzkich cech jest jakoś genetycznie determinowanych i przynajmniej te najważniejsze na pewno będziemy się starali poprawić. Nie znaczy to, że nam się to uda w następnych dwunastu latach, a nawet do 2050 roku – (1)
nie wiemy jeszcze nawet, za co odpowiada każdy z ponad 20 tys. naszych genów. Wszystko to jest niesłychanie skomplikowane. Daltonizm jest powodowany przez tylko jeden gen, ale inteligencja związana jest z działaniem ponad tysiąca różnych genów. Jeden gen ma najczęściej wpływ (2)
na kilka albo więcej cech. W dodatku interakcje genów mogą wywoływać zupełnie inne skutki, niż się spodziewamy. Zatem droga do skutecznej i bezpiecznej modyfikacji całego genomu jest jeszcze długa. Ponieważ jednak pojawiło się narzędzie, które umożliwia łatwe i szybkie (3)