ನಾನೇ ರಾಗ ನೀನೆ ಭಾವ ಎಂದೆಂದೂ
ನಾನೇ ದೇಹ ನೀನೆ ಪ್ರಾಣ ಇನ್ನೆಂದೂ
ನಾನೇ ಕಣ್ಣು ನೀನೆ ನೋಟ ಎಂದೆಂದೂ
ನಾನೇ ಜ್ಯೋತಿ ನೀನೆ ಕಾಂತಿ ಎಂದೆಂದೂ
ಬಾಳೆಂಬ ದೋಣಿ ಏರಿ, ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ
ಇಲ್ಲಿಂದ ದೂರ ಸಾಗಿ ಪ್ರೇಮಲೋಕ ಸೇರುವ
ಆಹಾ ಮೈ ಮಾಟವು ಈ ಸವಿ ನೋಟವು
ಜೀವ ಕವಲಾಡಿ ಮೈ ತುಂಬೊ ಈ ಅಂದವು
ಬಂತು ಇಂತ ಅಂದ ಚಂದ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದಿಂದ
ನಾಳೆ ನಮ್ಮ ಲಾಲಿ ಹಾಡು ಕೇಳೊ ಕಂದ ಚಂದ
ಇನ್ನು ನೀ ತಂದ ಸುಖಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೆ ಭಾಗ್ಯ ಕಾಣೆನಲ್ಲ
ಬಿಡಲಾರೆ ಎಂದು ನಿನ್ನ
ನಂದ ದೀಪ ತಂದೆ ನೀನು ತಾಯಾಗಿ
ಕಂದ ಬಂದ ಕಾಂತಿ
ತಂದ ತಂಪಾಗಿ
ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ ತಂದ ಭಾಗ್ಯ ಹಾಯಾಗಿ
ಬಂತು ನನ್ನ ಮಡಿಲ ಕೂಗು ಹೂವಾಗಿ
ಸಂಸಾರ ಸ್ವರ್ಗವಾಗಿ
ಶೃಂಗಾರ ಕಾವ್ಯವಾಗಿ
ಒಂದಾಗಿ ಕೂಡಿ ನಾವು ಬಾಳ ಗೀತೆ ಹಾಡುವ
ಬಿಡಲಾರೆ ಎಂದು ನಿನ್ನ, ನೀನಾದೆ ನನ್ನೀ ಪ್ರಾಣ
ದೂರಾಗಿ ಹೋದರೆ ನೀನು, ನಾನೆಂದು ಬಾಳೆನು
ಓ. ನಾ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯಂತೆ ನೀ ಸೂರ್ಯದೇವನಂತೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಬಾಳ ಜೋಡಿ ನೀನೆ ನನ್ನ ಜೀವನಾಡಿ
‘Gandhism’ according to Roy was dangerous because “on the strength of one man’s personality, India was falsely construed as a pure cultural entity”.
THE LAST GOOD COMMUNIST PASSED AWAY ON THIS DAY IN 1954.
The readers will judge why I used these words once you finish reading
this thread/post.
In 1938, the hosts at Wadia House, Bombay were taken aback to see #Roy coming to the breakfast table in white Dhoti-Kurta in true Bengali Style who preferred to wear suits shirts & trousers.
Noticing the puzzled look he said, I'M GOING TO PAY MY RESPECTS TO
#ManabendranathRoy, the founder of #CommunistPartyofIndia added, I'm sure the Old Man will be pleased to see me dressed as a full fledged Indian rather than as Westernized Revolutionary.
Having said that MN Roy went to meet Veer Savarkar & BOWED TO HIS FEET.
ನೆನಪೆ ನಿತ್ಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಕನಸು ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಶಿಕ್ಷೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪಿಗೆ
ಸರಸ ಪಾರಿಜಾತವು
ವಿರಹ ಚೂಪು ಕೇದಿಗೆ
ಸದಾ ಹೂ ಬಿಡುವ ಕಾಲ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ
ನೆನಪೆ ನಿತ್ಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಇಂದ ಬಂತೆ ಬಾನಿಗೆ ಕನಕಾಂಬರ
ಬಹಳ ಮುದ್ದು ನಿನ್ನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ವಿಷಯಾಂತರ
ನಿನ್ನ ನಗುವು ಜೊಂಪೆ ಜೊಂಪೆ ನಂದಬಟ್ಟಲು
ಆಸೆ ನನಗೆ ಉಸಿರಿನಲ್ಲೆ ಮಾಲೆ ಕಟ್ಟಲು!
ಎಷ್ಟು ಪಕಳೆಯುಂಟು ಹೇಳು ಸೇವಂತಿಗೆ
ಅಷ್ಟೆ ಬಗೆಯ ಸೆಳೆತ ನನಗೆ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ
ನೆನಪೆ ನಿತ್ಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಹಿಗ್ಗಿನಲ್ಲಿ ಅರಳಿ ನಿನ್ನ ಮುಖವೇ ದಾಸವಾಳವು
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಟ್ಟೆ ಹಾರಿ ಬಂದು ಮೋಸ ಹೋದವು
ಗುಟ್ಟು ಮಾಡುವಾಗ ನೀನು ದಿಟ್ಟ ಕಡಗಿಲೆ!
ತೊಟ್ಟು ಜೇನಿಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಕುಣಿಯಲೆ
ಅಂಟಿಕೊಂಡ ದಿವ್ಯ ಗಂಧ ನೀನು ಸುರಗಿಯೆ
ನಿನ್ನ ಸ್ವಪ್ನ ಕಂಡೆ ನಿನ್ನ ಎದೆಗೆ ಒರಗಿಯೆ
ನೆನಪು ನಿತ್ಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಕನಸು ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಶಿಕ್ಷೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪಿಗೆ
Leftists are trying to distort Netaji by claiming Bose was a Leftist & was against Savarkar...
Time to debunk their propaganda with real history...
After Subhas Chandra Bose’s escape from Calcutta, Savarkar had issued a statement, “May the gratitude, sympathy and good wishes of
a nation be a source of never-failing solace and inspiration to him. Wherever he happens to be, I have no doubt he will contribute his all, even health and life to the cause of Indian freedom.”
One of the defining moments in this relationship was a three-hour meeting that took
place between Bose and Savarkar on 22 June, 1940. The meeting took place at Savarkar’s residence-Savarkar Sadan in Mumbai. Savarkar’s personal secretary Balarao revealed what had happened in that meeting in a letter dated 2 June 1954: “It may be mentioned here that it was a
Tributes pour in from all sides for our revered freedom fighter, but #These2Facts is probably never known to many of you. #Fact1
Gandhi asked Subhash Chandra Bose's family not to perform Shraddh.
He said, he didn't believe in Bose's death, and he stood to his words for
approximately 5 months, later in his magazine, Harijan, Gandhi paid obituary for Bose.
Nehru's Personal Stenographer Shyamlal Jain had accepted and given in writing to Justice Khosla committee about an Incident happened on
December 26th 1945.
It was around 11 PM and Nehru asked Jain to come to Asaf Ali's house at Daria Ganj in whatever condition he is and with the type writer.
When Jain reached, Nehru placed 2 letters in front of him, & asked to type it's contents..
A) Letter from Russia stating