Thread by @Przewodzik

#PrzewodzikFilmowy

„Fachowiec”, reż. Krzysztof Gruber (1983). Telewizyjna adaptacja prozy Wacława Berenta to chyba kompletnie zapomniany film i choć oczywiście w żadnym razie nie jest to zagubione arcydzieło, a raczej z mocno średniej półki, to ma kilka zalet, które (1)

https://twitter.com/Przewodzik/status/1575122935605563395

sprawiają, że warto go zobaczyć. Opowieść o losach młodego warszawskiego inteligenta z przełomu XIX i X w. ma oczywiście wszystkie ograniczenia taniej produkcji z lat 80. - widać tu niskobudżetowość realizacji, jedynie bliskie plany i ograniczenie do kilku lokalizacji, (2)

kuleje też nieco tempo narracji, a aktorstwo na drugim planie jest takie sobie. Tu jednak ważniejsze jest chyba sama treść opowieści niż widowiskowość– jest to historia o straconych złudzeniach i „złamaniu” młodego człowieka i jego przekonań. Kazimierz Zaliwski (w tej całkiem (3)

wiarygodny Cezary Morawski) po śmierci rodziców, aby utrzymać siebie i młodszego brata, rezygnuje ze studiów i zgodnie ze swoimi przekonaniami postanawia podjąć pracę fizyczną w fabryce jak ślusarz. Koledzy z pracy przyjmują go z nieufnością jako kogoś spoza ich środowiska, a (4)

jedynym z którym nasz bohater ma bliższy kontakt jest majster Walicki (w tej roli niezawodny Bronisław Pawlik). Zaliwski smali cholewki do córki Walickiego, która wprowadza go w środowisko młodzieży studencko-gimnazjalnej. Charakter Kazimierza i jego bezkompromisowość (5)

sprawiają, że trudno mu gdziekolwiek należeć – dla robotników jest zbyt „pański”, dla inteligencji – zbyt robotniczy. Tu jednym z kluczowych momentów jest wieczorek dyskusyjny, na którym Zaliwski wyśmiewa nieznajomość klasy robotniczej przez młodych socjalistów i ich (6)

niedorzeczne wg niego propozycje zmian. Zderzenie znającego „życie” Kazimierza z mrzonkami idealistów jest całkiem dobrze wygrane, podobnie jak jego zaangażowanie w robotę konspiracyjną. Śmierć Walickiego i utrata protektora spowodują jednak upadek młodego człowieka, który (7)

ostatecznie targnie się na swoje życie- to jednak nie będzie końcem jego ziemskiej wędrówki (no, ale koniec zostawię bez spoilerów). Film ma zdecydowanie swoje lepsze momenty, szczególnie w nieźle zainscenizowanych sekwencjach fabrycznych czy choćby przesłuchaniu przez carską (8)

policję. Brakuje tu zdecydowanie nerwu i napięcia, które powinny być obecne przy takiej tematyce, ale ogląda się to bez zażenowania czy większej nudy, głównie dzięki przyzwoitemu aktorstwu (sporo zacnych nazwisk). Dla koneserów nieznanych filmów. Ocena: nieco naciągane 6/10 (9)