Thread by @KalantriPravin

#पुस्तकआणिबरचकाही
वसंत नरहर फेणे ( २८ एप्रिल १९२८ - ६ मार्च २०१८ ) माणसाच्या मनाचा व मानवी संबंधांचा खोलवर जाऊन वेध घेणार्‍या त्यांच्या कथा ‘दीपावली’, ‘सत्यकथा’, ‘किस्त्रीम’, ‘केसरी’, ‘प्रतिष्ठान’, ‘मराठवाडा’ इत्यादी अंकांतून प्रसिद्ध झाल्या. ‘निर्वासित नाती’मध्ये ‘नाती’ हे 👇

एकच सूत्र खेळवले असले, तरी इतर कथांमधूनही रक्ताची नाती, प्रीती-मैत्री, नीती, मूल्य, जन्मभू आणि ‘स्व’शी असलेली नाती ते प्रकाशझोतात आणतात. कधी त्या नात्यांमधली समृद्धी दिसते तर कधी त्यातले वैफल्य. ‘मी पुरुष-पूर्ण पुरुष’ हे नाटक, ‘वैताग वानोळा’ विनोदी लेख, ‘साम्यवाद ः एक अभ्यास’👇

हा अनुवाद असे प्रकार त्यांनी हाताळले असले, तरी कथाकार आणि कादंबरीकार म्हणून ते ओळखले जातात.
  ‘काना आणि मात्रा’ , ‘पाण्यातली लेणी’, ‘सावल्यांची लिपी’ , ‘निर्वासित नाती’, ‘पिता-पुत्र’ , ‘नरजन्म’ , ‘ज्याचा-त्याचा कु्रस’, ‘मुळे आणि पाळे’ , ‘शतकान्तिका’ , ‘मावळतीचे मृद्गंध’ 👇

असे त्यांचे कथा-संग्रह आहेत.
     ‘हे झाड जगावेगळे’ , ‘पहिला अध्याय’ , ‘सेंट्रल बस स्टेशन ’ , ‘अजोड’, ‘संदर्भ’ , ‘र्‍हासपर्व’, ‘विश्वंभरे बोलविले’ इत्यादी कादंबर्‍या असे त्यांचे लेखन आहे. त्यांच्या काना आणि मात्रा या पुस्तकाला १९७२ चा राज्य शासनाचा पुरस्कार मिळाला आहे. 👇

' विश्वंभर बोलविले' या कादंबरीला २००४ चा ना. सि. फडके पुरस्कार तसेच शब्द द बुक गॅलरीच्या वतीने लेखकीय कारकिर्दीसाठीचा भाऊ पाध्ये साहित्य गौरव शब्द पुरस्कार २०१७ ला देण्यात आला.
@Marathi_Mee @ShubhangiUmaria @threadreaderapp unroll @pustakaayan