“In 1331–1346, during the reign of King Stefan Dušan, the church expanded and took on characteristics of a cathedral, expanding the art and decorations seen in the exo-narthex of the church.”
“The classical art style of the church is largely influenced by late Byzantine art, such as that of the Basilica of San Vitale”
“In 1370–1375, the first example of repainting was evidenced in the church, and the copying of Sopoćani works created the Sopoćani style which spread and influenced other church paintings.”
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
“One of the main prerequisites for enabling normal life for our clergy, monastics, and faithful people in Kosovo and Metohija is the need to ensure a special legal status for our Church.” serb-orthodox-kosovo.com/post/the-place…
“It should be granted under internationally guaranteed protection . . . of our identity, religious freedom, and property rights, ensuring in the meantime economic sustainability, since our communities live on their own hands and labor.”
“These solutions are not political issues in themselves, but rather general civilizational matters. [—]. Such an initiative should serve to strengthen religious freedoms for everyone in Kosovo and Metohija.”
My unexpected, deep-spirited pre-Easter tour of medieval Serbia finished yesterday.
I visited the great endowements of Saint Kings and Queens of Serbia, getting to know our history, Christianity, and arts better.
🧵
From Visoki Dečani, the endowment of my family-celebrated Saint King Stefan Uroš III in Kosovo (1335) over Žiča Monastery, the first Serbian Archiepiscopal seat (1221) …
… to my homeland’s, Nemanjics-endowed glorious monasteries — Gradac (1282), Sopoćani (1270), and Đurđevi Stupovi (1171), I had a privilege to meet magnificent people, monks and faithful civics, that deeply provoked my own spiritual core and expanded my heart.
Ne mogu da se otmem utisku da postoji strašna konfuzija u glavama Đukanovićevih nacionalista, koji svaki dan pričaju o srpskom involviranju u CG, a neumorno pozivajući upravo ljude iz Srbije u udarne emisije njegove televizije ili ovakve proxy medije.
Ovaj intervju, pak, ima i neke posebnosti. Ekstemistički je u svakom mogućem smislu, što se vidi kako u postavljenim pitanjima, tako i odgovorima. Međutim, ekstremizam je konstanta u toj garnituri, ono što je zanimljivo jesu novi pokušaji racionalizacije, koji plene glupošću.
Prvo, ovo:
“Problem je što je snaga i dominacija DPS-a na suverenističkoj strani, ovu partiju ostavila bez koalicionog potencijala.”
Snaga i dominacija da te ostave bez koalicionog potencijala?
Stvari su realno takve da nas intelektualci, koji poznaju principe konstitucionalnosti, jednakih prava i demokratičnosti, principe na koje se u vlastitoj zemlji pozivaju, guraju u zagrljaj despotima, svesni da despoti ni svoj narod ne grle, već drže kao taoca ličnih istorija.
Nalazi istraživanja javnog mnjenja nam se predstavljaju kao zakoni sile gravitacije, pa valjda zbog značajnosti naginjanja despotskom gravitacionom polju, treba pustiti narod da pada u one šake koje mu izgledaju em najače, em najmilije, a tobož da bi lokalni šerif što pre pao.
Iz nevoljnosti da se izdedukuje da se despotije razvijaju sporije nego što bi se razvijale da nisu pod despotima, te lenjosti da se despot razdvoji od naroda prema kojem se gaji afekcija, protiv lokalnog šerifa se bore tako što idu lakšim putem, putem pometnje tople kao ćebe.
Ali antibiotici su nekako... topli. Naturalizovani :)
Šalu na stranu (ali i nije šala!), ima i do toga što vakcina treba da SPREČI oboljevanje, dok antibiotik LEČI; efekti prvog se vide kao magloviti ili ne vide (jer ne nastupi bolest), a efekti drugog su očigledni (mahom brzi).
Pored toga, ljudi virusne infekcije koje bi ionako utihnule nakon par dana "leče" antibioticima, pa kad infekcija prođe oni to pripisuju antibiocima, a ne prirodnoj dinamici bolesti. Puko poklapanje nestajanja simptoma sa korišćenjem stvara lažnu sliku o dejstvu antibiotika.
Dalje, vakcinu većina prima jako retko za života, pa se otuda vidi kao daleka, budi podozrenje. Bakterije, pak, ili bivaju ekspresno ubijene adekvatnim antibiotikom, ili antibiotik ne uradi ništa (ako je neodgovarajući ili nije bakterijska infekcija), pa se šteta od njih ne vidi.