#MahaPeriyava
Sri Lakshminarayanan, an elderly gentleman 76 years old, living at Maangadu, is blessed to have been staying with Sri Mahaperiyava and performing services to Him for over 40 years. Here is a share of his experience.
Sri Kanchi Maha Periyava was walking along with
devotees. Near Luz, Cadres of Dravida Kazhagam were standing with sticks and woods to provoke Him and His devotees. People like T.T.K, Sadasivam were standing tensed and having palpitations thinking about that they would not be able to tolerate if something untoward were to
happen to Sri Maha Periyava. They requested Sri Maha Periyava not to proceed. Policemen were there for protection. In spite of this, worried about the safety of Him, they pleaded and requested Sri Maha Periyava not to proceed as they feared things might go out of hand. Sri Maha
Periyava smiled. “Why are you worried unnecessarily? They won’t do anything to me!" Uttering this He prayed to the nearby Ambal temple with closed eyes for a few minutes, then proceeded with his walk. At that time E.V.R, Periyar came there. Looking at the cadres of the Dravidar
Kazhagam he ordered in very strong voice “All of you drop your sticks and stay clear of the His path. Stopping or provoking Periyavar is strictly not allowed, my order! Wherever He needs to go, it’s all your responsibility to ensure his safe journey there without even a small
hurdle!” ordered Periyar. E.V.R's voice was heard to Him and all surrounding devotees. “Didn’t I tell you!” was seemingly the expression of Sri Maha Periyava’s gaze at his devotees with smile, He continued his course. Taking EVR’s orders, Dravida kazhagam cadres accompanied Sri
Maha Periyava to His destination. Sri Laksminarayanan was there on the spot when this incident happened. Few years before this incident, Sri Maha Periyava was using this kind of palanquin for his journey. Palanquin is kind of carriage. Devotees carried Sri Maha Periyava during
His journeys. Once while Sri Maha Periyava was going in palanquin like that, EVR was speaking at a stage meeting in the way. “While others are toiling out and carrying him, He is sitting and going relaxed, is such a person a saint? Humans carrying Human, is how disgraceful! A
saint means, he has to relinquish all pleasures. How can we accept (him), who is sitting and going in the shoulders of others?” this loud speech was heard in His ears. Immediately He instructed the palanquin to be placed in the ground. “Please don’t take what EVR said seriously!
We are feeling very blessed to have been carrying you!” Pleaded and expressed devotees of Sri Matam to Sri Maha Periyava.
“No. What he said was right. One who has not relinquished pleasures is not a saint at all. No need of palanquin for me, here after. From now on, wherever I
have to go, I will only go by walk” this was the final decision of Sri Maha Periyava. All His life after that He did not change this decision. His legs were walking as long as it had the strength.
Sarvam Sri Krishnarpanam🙏
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#குருவாயூர்#ஜனமேஜயன் மகாபாரதப் போருக்குப் பின் நீண்ட காலம் ஆட்சி புரிந்த பரீட்சித்து மன்னன் தட்சகன் என்ற பாம்பால் கடிபட்டு மரணமடைந்தார். அதனால் அவரது மகனான ஜனமேஜயன் சர்ப்பங்கள் அனைத்தின் மீதும் கோபமுற்று சர்ப்ப யாகம் செய்து உலகத்தில் உள்ள அனைத்து நாகமும் யாகத் தீயில் விழுமாறு
செய்தான். அதனைக் கண்ட அஸ்தீகம் என்ற முனிவர் ஜனமேஜயனிடம் மன்னா இந்தக் கொடிய யாகத்தை நிறுத்து. ஒரு பாவமும் அறியாத ஆயிரக்கணக்கான சர்ப்பங்களைக் கொல்லாதே என்றார். உடனே முனிவரின் வார்த்தையை மன்னர் ஏற்க யாகம் நிறுத்தப்பட்டது. ஆனால் பாம்புகளைக் கொன்ற பாவத்தால் ஜனமேஜயன் தொழு நோயால்
பீடிக்கப்பட்டான். சில காலம் கழிந்து கேரள தேசத்தில் தமது ஆசிரமத்தில் பரசுராமர் ஜனமேஜயனுடன் உரையாடினார். ஜனமேஜயா உனது இக்கொடிய நோய் விரைவில் குணமடைய ஆசி கூறுகிறேன் என்றார். அந்த சமயத்தில் உத்தவர் கேட்டுக் கொண்டபடி தேவகுரு பிருஹஸ்பதியும் வாயு பகவானும் சேர்ந்து கிருஷ்ணர் விக்ரகத்தை
#MahaPeriyava
Narrated by Sri Balu Mama
Source: E-book In the Presence of the Divine Vol II
We lived in Mylapore then. Every morning and evening, twice a day, I would go to the Kapāleeśwara temple for Śiva darśan. Periyava would have bouts of pain in his chest. Ramakrishnaiyer,
the homeopath–he was not a doctor - would consult his Homeopathy dictionary and give some small white pills. Periyava would take the pills for two days or so and then would find some relief. That was the time when Ayyappa and Sabarimala were becoming popular. Crowds dressed in
black dhoti would come to the temple. We associate black clothes with DK (Dravida Kazhagam, a political party), so I was puzzled. I made enquiries and one of them said, “Oh, don’t you know! We are going to Sabarimala. Such a powerful diety! Those without children are blessed with
#நற்சிந்தனை
கப்பல் ஒன்று கடலில் வழிதவறி செல்லும்போது புயலில் சிக்கி மூழ்கி விடுகிறது. அதில் ஒருவன் மட்டும் எப்படியோ தப்பி விடுகிறான். அருகில் உள்ள தீவில் அவன் கரையேறுகிறான். இறைவா இங்கிருந்து எப்படியாவது என்னை தப்பிக்க வைத்துவிடு. யாருமற்ற இந்த தீவில் எத்தனை நாள் நான் இருப்பது?
என் மனைவி மக்களை பார்க்க வேண்டாமா? என்று பிரார்த்திக்கிறான். ஏதாவது ஒரு ரூபத்தில் தனக்கு உதவிக்கரம் நீளும் என்று தினசரி எதிர்பார்த்து ஏமாந்து விடுகிறான். எதுவும் உதவி கிடைத்தபாடில்லை. இப்படியே நாட்கள் ஓடுகின்றன. தன்னை காத்துக் கொள்ள, தீவில் கிடைத்த பொருட்கள், மற்றும் கப்பலின்
உடைந்த பாகங்கள் இவற்றை கொண்டு ஒரு சிறிய குடிசை ஒன்றை கட்டுகிறான். அதில் கரை ஒதுங்கிய கப்பலில் இருந்த தனது பொருட்கள் மற்றும் உடமைகள் சிலவற்றை மட்டும் பத்திரப்படுத்தி, தானும் தங்கி வந்தான்.
இப்படியே சில நாட்கள் ஓடுகின்றன. இவன் பிரார்த்தனையை மட்டும் விடவில்லை. கடவுள் ஏதாவது ஒரு
இந்த சம்பவம் 1962 ஆம் வருடம் நடந்தது. இளையாத்தங்குடியில் முதன் முறையாக வியாச பாரத ஆகம சில்ப சதஸ் நடந்தது. அங்கே மகானும் எழுந்தருளி அனுக்கிரகம் செய்து கொண்டு இருந்த சமயம் அது. ஒரு நாள் சதஸிற்கு வந்திருந்த
ஸ்தபதிகள், தொல் பொருள் இலாகா அதிகாரிகள் எல்லோரையும் மகான் கூப்பிட்டு அனுப்பினார்.நடைபெறும் மகாநாட்டிற்கு உபயோகமான அறிவுரைகளை வழங்கினார்.பின்னர், "தமிழ் நாட்டில் எந்த ஊரில் உள்ள சிற்பங்கள் மிக சிறப்பானவை" என்று அந்த பெரிய மகாநாட்டில் பங்கு பெற்ற மேதாவிகளிடம் மிகவும் அடிப்படையான
சாதாரண கேள்வியாக இதைக் கேட்டார். பதிலளிப்பது மிகவும் எளிதாக இருக்கவே எல்லோரும் ஒருமித்த குரலில், "தமிழ் நாட்டில் பல்லவ ஆட்சி காலத்தில் செதுக்கப்பட்ட மாமல்லபுரத்துச் சிற்பங்களே மிக சிறப்பானவை" என்று உடனே பதில் சொல்லிவிட்டனர்.
"சரி. அந்த சிற்பங்களுக்குள் எது மேன்மையானது? என்று
#ராம_நாம_மகிமை #சத்ரபதி_சிவாஜி மகாராஷ்டிரத்தை ஆண்டு கொண்டிருந்த காலம் அது. ஒரு நாள் நதியில் இறங்கி சிவாஜி கை, கால்களை சுத்தம் செய்து கொண்டிருந்த போது ஆற்று நீரில் பல ஓலைச் சுவடிகள் மிதந்து வந்ததைப் பார்த்தார். ஓர் ஓலைச்சுவடியை எடுத்துப் பார்த்த போது, அதில் மஹாராஷ்டிர மொழியில்
எழுதப் பட்டிருந்த அற்புதமான கவிதைகள் இருந்தன. மனம் வியந்த சிவாஜி, ஓலைச் சுவடிகளை எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு ஆற்று நீர் வந்த திசையை நோக்கிக் குதிரையைச் செலுத்தினார். அங்கே ஓரிடத்தில் மர நிழலில் ஒரு பாறையின் மீது இருந்தபடி ஒப்பற்ற ஒரு தவ சீலர் இனிய குரலில் இராம நாமத்தைப் பாடிக்கொண்டு
இருந்தார். அவரைச் சுற்றி காட்டில் இருந்த கொடிய விலங்குகள் எல்லாம் அமர்ந்திருந்தன. அந்தக் கொடிய விலங்குகளிடம் பயப்பட வேண்டிய பசுகளும், மான்களும் அவற்றின் அருகிலேயே எந்த விதமான பயமும் இல்லாமல் எல்லாம் ஒரே கூட்டமாக அமர்ந்து கொண்டும் ஒன்றிரண்டு சுற்றியபடியும் இருந்தன. மஹாஞானியின்