Post

twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

More from @nigroeneveld

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

May 8

Hungary’s Pivot to War: The Strategic Implications of “Phase Zero” Under Szalay-Bobrovniczky

In one of the most consequential political leaks since the fall of communism, Hungary’s Defence Minister Kristóf Szalay-Bobrovniczky has been caught on tape discussing a fundamental shift in national security doctrine. His remarks—confirming that Hungary is moving into “háborús üzemmód nulladik fázisa” (Phase Zero of war mode)—signal an end to the post-1990 peace consensus that has guided Hungarian defence policy for over three decades.

The term “Phase Zero” is not simply rhetorical. Within military planning circles, it denotes the preparatory phase preceding open conflict—focused on intelligence build-up, force readiness, information operations, and strategic positioning. What’s most significant is Szalay-Bobrovniczky’s explicit rejection of békefelfogás, the traditional peace-oriented military culture. According to the leaked audio, this transformation is not merely tactical but ideological, rooted in the need to create a combat-ready honvédség (Hungarian Defence Forces) aligned with an assertive vision of sovereignty and deterrence.

This shift is being overseen by Lieutenant General Gábor Böröndi, a hardliner appointed in 2023 whose reforms have included a sweeping officer corps purge and acceleration of NATO interoperability training. While publicly framed as modernization, the subtext—now confirmed—is unmistakably war-oriented. The leaked conversation reveals internal consensus among Hungary’s defence leadership that “peace as policy” is no longer compatible with the nation’s strategic outlook.

Despite the NATO context, Szalay-Bobrovniczky’s words are devoid of alliance language. On the contrary, the silence regarding NATO commitments is telling. Hungary appears to be preparing a parallel track—remaining formally within the alliance, while operationalizing doctrines that prioritize national over collective defence. This posture recalls elements of the honvédő hadviselés (defensive war tradition) that has deep historical roots in Hungary, from Rákóczi’s War of Independence to the 1956 Revolution.

The political ramifications are profound. Péter Magyar, the rising opposition figure who released the recording, claims to have further classified material demonstrating premeditated anti-peace policy at the highest levels. If substantiated, these documents could reveal covert war planning, potentially linked to regional destabilization scenarios or alignment with illiberal strategic partners.

What makes this scandal explosive is its timing. Hungary is already isolated within the EU and under rule-of-law scrutiny. A pivot to autonomous defence policy—especially if seen as undermining NATO cohesion—could push Hungary further toward the periphery of the Western alliance system. Meanwhile, domestic perception is being managed through a carefully crafted narrative: “peace requires strength,” a phrase now repeated across official communication channels.

But for many, that rhetoric is no longer credible. The old “strategic calm” that defined Hungary’s post-Cold War military stance appears over. What replaces it—a doctrine of militarized sovereignty—could reshape Hungary’s role in European security for years to come.

Hungary's Strategic Divergence: The NATO Dilemma and the Calculus of Internal Escalation

The leaked Hungarian defence document—reconstructed from both statements by Minister Szalay-Bobrovniczky and insider reporting—signals a profound strategic shift that cannot be dismissed as routine force modernization. Hungary is no longer merely adjusting its defence posture; it is actively retreating from the normative framework of collective security that has underpinned Central Europe since accession to NATO in 1999. This shift is not symbolic. It is structural, and it is intentional.

By framing the transition into “Phase Zero” as a doctrinal necessity rather than a contingency, the Orban regime introduces a precedent that NATO has not yet been forced to confront among its member states: a pivot away from alliance-dependent deterrence in favor of unilateral strategic autonomy, without formally withdrawing. This posture blurs the line between sovereign defence policy and alliance sabotage. The Hungarian Defence Forces, once focused on stabilization missions and regional contribution, are now being reoriented toward a “fortress mentality”—one that prioritizes national continuity and regime survival over multilateral cohesion.

What makes this situation acutely destabilizing is not merely the implied readiness for conflict, but the political logic that underpins it. Orbán’s government has long pursued what could be termed “strategic exceptionalism”: remaining within Western institutions while resisting their norms. The military doctrine now mirrors that approach. The rhetoric of “peace through strength” is not new, but in this context it serves as a euphemism for disengaging from the consensus around peace as a policy goal in itself. Strength is no longer a means to support peace—it becomes its own justification.

Internally, this shift may be a calculated attempt to consolidate control in anticipation of domestic unrest or political volatility. The explicit mention of reserve force mobilization and civil-military integration suggests that the regime foresees scenarios of internal dissent that would require armed containment. In essence, the government is preparing for a hybrid environment: not open war, but a prolonged state of alert in which military readiness doubles as a deterrent against both foreign and internal adversaries.

The geopolitical ramifications are significant. NATO now faces a member state that may be militarizing against undefined threats without transparency or coordination. While Hungary is unlikely to leave the alliance formally—doing so would isolate it financially and diplomatically—the alliance may increasingly find itself forced to treat Budapest as a strategic unknown, an unreliable node in its eastern security architecture. Such ambiguity undermines deterrence, especially in a region already under pressure from Russian hybrid influence and Balkan fragmentation.

For the European Union, the implications are no less troubling. Hungary’s evolving military doctrine may run afoul of EU legal standards regarding democratic control of armed forces, transparency in defence procurement, and commitments under the Common Security and Defence Policy (CSDP). More pressingly, it could force Brussels to reassess structural funding and dual-use technology flows into Hungary, if those assets are perceived as reinforcing authoritarian militarization.

The true danger lies in the doctrine’s ambiguity. “Phase Zero” is not war, but it is no longer peace. It is preparation—political, psychological, and infrastructural—for a state in which normal democratic scrutiny can be indefinitely deferred under the logic of readiness. In the history of illiberal regimes, such transitions are rarely reversed voluntarily. Once a state enters Phase Zero without oversight, Phase One may no longer require public consent.

Anticipating NATO and EU Countermeasures: Strategic Response Scenarios to Hungary’s Defence Realignment

Hungary’s quiet entry into Phase Zero marks a rupture that will test the integrity, credibility, and adaptive capacity of both NATO and the European Union. Though no formal breach has occurred, Budapest has crossed a psychological Rubicon: signalling that it no longer sees multilateral defence structures as reliable or desirable foundations for its national security. From the standpoint of strategic intelligence, this creates a scenario where allied response must be both calibrated and anticipatory—balancing deterrence, cohesion, and the need to avoid escalation within the alliance itself.

NATO’s initial response is likely to be muted but internally sharp. The alliance operates under the principle of sovereign control over national forces, meaning that Hungary’s decision to reform and rearm its military is, on paper, its prerogative. However, operational trust—the bedrock of integrated defence planning—depends not on legality but on predictability. Hungary’s doctrinal shift undermines that trust. As a result, NATO may begin quietly rerouting classified exercises and intelligence-sharing away from Hungarian channels, a process already seen in the aftermath of earlier Hungarian obstructions to Ukraine-related consensus within the alliance.

Moreover, Hungary may find itself increasingly excluded from the core planning cycles of NATO’s Eastern Flank strategy. While Budapest remains formally committed, the tone of its defence minister’s language—asserting independence, rejecting peace narratives, emphasizing sovereign military posture—suggests an internal decoupling. In response, NATO may shift reinforcement infrastructure, forward-deployed units, and logistical pipelines toward Romania, Slovakia, and Croatia, subtly isolating Hungary from the operational backbone of the alliance in Central and Eastern Europe.

On the European Union front, the leverage is both more direct and potentially more disruptive for Hungary. Defence posture intersects with multiple EU regulatory domains: procurement transparency, rule-of-law conditionality, and dual-use export controls. The Commission may respond by initiating formal reviews of Hungarian defence spending under the European Defence Fund framework, particularly if evidence arises that Budapest is sourcing equipment or technology from third-party actors hostile to EU values or security interests.

Politically, the European Council may use this moment to reframe the ongoing rule-of-law proceedings against Hungary not merely as a domestic governance issue, but as part of a broader pattern of authoritarian reorientation with security implications. This could lay the groundwork for the activation of Article 7 procedures in earnest—long stalled due to unanimity requirements—or for the introduction of new mechanisms that tie defence interoperability to democratic standards.

In intelligence circles, another likely development is the escalation of allied surveillance and counterintelligence scrutiny inside Hungary. While NATO allies rarely spy on one another overtly, when a member state begins to operate on a divergent security doctrine, national intelligence services will recalibrate their posture. Signals intelligence, HUMINT placement within defence circles, and cyber penetration of Hungarian military networks will all intensify, not as acts of hostility, but as strategic necessity in response to operational opacity.

Crucially, Hungary's internal dynamics will also shape the tempo and type of response. Should the opposition succeed in further exposing classified defence strategies, or should mass demonstrations erupt in response to the militarization agenda, Brussels and Washington alike may interpret the defence shift not as a grand strategy, but as regime survival tactics. In that case, the international response may begin to treat the Orban government less as an unpredictable ally and more as a quasi-autonomous actor within Western structures—tolerated, but no longer trusted.

The overarching concern is scenario entrapment. If Hungary continues to escalate its war-readiness rhetoric and doctrine without actual conflict, it risks triggering defensive moves from neighbors or NATO units stationed nearby, creating a cycle of misinterpretation. In a landscape already fraught with Russian disinformation, Balkan instability, and unresolved EU enlargement tensions, Hungary’s pivot introduces a new variable—one grounded not in external threat, but internal reinvention.

Read 5 tweets

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

Apr 26, 2024

De Tegenstrijdigheden van Geert Wilders: Een Analyse van PVV's Paradoxen

Geert Wilders en de Partij voor de Vrijheid (PVV) zijn lange tijd gezien als de bastions van rechtse, nationalistische politiek in Nederland, die de zorgen van veel Nederlanders over immigratie, nationale identiteit en veiligheid schijnbaar belichamen. Echter, een diepgaande blik op Wilders' politieke standpunten en acties onthult een reeks van tegenstrijdigheden die vragen oproepen over de authenticiteit en consistentie van zijn beloftes aan zijn electoraat. Deze column neemt een grondige kijk op deze paradoxen.

De Zorgparadox van Wilders: Beschermt Hij Onze Ouderen Echt?

Geert Wilders heeft herhaaldelijk beloofd om de Nederlandse ouderenzorg te beschermen, waarbij hij de sector aan de kaak stelt als zijnde onderhevig aan ernstige bezuinigingen en mismanagement. Zijn beloftes wekken de verwachting op dat er concrete maatregelen zullen worden genomen om de zorg voor ouderen te verbeteren. Echter, bij nader onderzoek blijken zijn voorstellen vaag en zijn financieringsplannen ontoereikend te zijn. Dit wekt twijfel over de daadwerkelijke intenties van Wilders en doet vermoeden dat zijn beloftes mogelijk niet meer dan politieke retoriek zijn, bedoeld om de emoties van kiezers te bespelen zonder een concreet en uitvoerbaar plan te bieden.

Wilders heeft in zijn politieke betoog de kwetsbaarheden van de Nederlandse ouderenzorg benadrukt en beloofd deze te beschermen tegen verdere achteruitgang. Zijn retoriek wekt bij veel kiezers de indruk dat hij vastberaden is om de zorg voor ouderen te verbeteren en hen te verzekeren van waardigheid en respect in hun latere jaren. Echter, ondanks deze verheven woorden, ontbreekt het vaak aan concrete beleidsvoorstellen die de daad bij het woord voegen.

Wanneer we dieper ingaan op de plannen van de PVV met betrekking tot de ouderenzorg, blijkt dat er weinig tastbare actiepunten zijn om de sector daadwerkelijk te verbeteren. Financieringsplannen blijven vaak vaag en de beloofde investeringen blijven achter bij de behoeften van de zorgsector. Dit roept serieuze vragen op over de geloofwaardigheid van Wilders' beloftes en zijn vermogen om daadwerkelijke verandering te bewerkstelligen.

Het gebrek aan concrete actiepunten in combinatie met vage beloftes voedt de scepsis onder kiezers die op zoek zijn naar een politicus die echt opkomt voor de belangen van ouderen. Het doet vermoeden dat Wilders' betrokkenheid bij de ouderenzorg eerder een politieke strategie is dan een oprecht streven naar verbetering. Dit brengt zijn geloofwaardigheid als pleitbezorger voor ouderen in gevaar en kan bijdragen aan een groeiend gevoel van teleurstelling onder zijn kiezers.

Wilders’ Aanpak van Immigratie: Bescherming of Bluf?

De politieke carrière van Geert Wilders is in belangrijke mate gevormd door zijn pleidooi voor strikte immigratiecontrole, waarbij hij beweert Nederland te beschermen tegen de vermeende gevaren van ongecontroleerde migratie. Ondanks zijn langdurige felle retoriek en zijn belofte om immigratie aan te pakken, blijken de concrete resultaten van zijn beleid echter beperkt te zijn. De immigratiecijfers tonen geen significante daling aan als gevolg van zijn maatregelen, wat de vraag doet rijzen of zijn harde houding tegenover migratie niet eerder dient als een middel om angst en onrust te zaaien onder de bevolking dan als een effectief beleidsmechanisme.

Wilders heeft zich gepositioneerd als de ultieme verdediger van Nederland tegen de bedreigingen van ongecontroleerde migratie. Zijn retoriek is doordrenkt van waarschuwingen voor de gevaren van immigratie voor de Nederlandse samenleving en de nationale identiteit. Veel kiezers, die bezorgd zijn over de impact van immigratie op hun gemeenschappen, hebben hun vertrouwen in Wilders gesteld in de hoop dat hij hun zorgen zou aanpakken en de grenzen van Nederland zou beschermen.

Echter, de feitelijke effecten van het beleid van Wilders op het gebied van immigratie laten een ander beeld zien. Ondanks de harde woorden en de belofte van actie, blijft de immigratie naar Nederland op een relatief constant niveau, zonder significante dalingen die kunnen worden toegeschreven aan het beleid van de PVV. Dit roept serieuze vragen op over de effectiviteit van zijn aanpak en doet vermoeden dat zijn retoriek eerder dient als een politiek instrument dan als een daadwerkelijke oplossing voor de zorgen van zijn kiezers.

De Economische Ironie van Wilders: Voor de Arbeider of Voor de Elite?

Geert Wilders presenteert zichzelf vaak als de beschermer van de Nederlandse arbeidersklasse, een politicus die zich inzet voor de belangen van de gewone man en vrouw. Echter, wanneer we zijn economische beleidsvoorstellen onder de loep nemen, blijkt een ironische tegenstrijdigheid naar voren te komen. Ondanks zijn retoriek over het beschermen van de arbeiders, zijn veel van Wilders' voorstellen gericht op belastingverlagingen en economische maatregelen die voornamelijk ten goede komen aan de economische elite. Deze discrepantie werpt een schaduw van twijfel op de oprechtheid van zijn beloftes en doet vragen rijzen over voor wie Wilders werkelijk politiek bedrijft.

In tegenstelling tot zijn voorgehouden steun aan de arbeidersklasse, lijken Wilders' economische plannen eerder de belangen van de welgestelden en grote bedrijven te dienen. De voorgestelde belastingverlagingen, hoewel vaak gepresenteerd als een middel om de lasten voor de gewone burger te verlichten, blijken in werkelijkheid de economische ongelijkheid te vergroten. De voordelen van deze maatregelen lijken vooral te vloeien naar de top van de maatschappij, terwijl degenen aan de onderkant van de sociale ladder weinig substantiële verbeteringen zien in hun levensomstandigheden.

Deze kloof tussen retoriek en realiteit roept ernstige vragen op over de integriteit van Wilders' politieke agenda. Is zijn bewering om de arbeidersklasse te vertegenwoordigen niet meer dan een holle frase, bedoeld om stemmen te winnen? Zijn economische beleidsvoorstellen lijken te suggereren dat de belangen van de economische elite hoger op zijn agenda staan dan die van degenen die hij beweert te beschermen.

Veiligheid of Vrijheid: Wilders’ Dilemma

Een ander dilemma dat naar voren komt in Wilders' politiek is de spanning tussen veiligheid en vrijheid. Wilders benadrukt voortdurend het belang van nationale veiligheid en presenteert zichzelf als de enige politicus die Nederland kan beschermen tegen externe dreigingen. Echter, de maatregelen die hij voorstelt om deze veiligheid te waarborgen, zoals uitgebreide surveillance en strenge controles, roepen serieuze vragen op over de mate waarin deze maatregelen de persoonlijke vrijheden van burgers kunnen beperken.

Aan de ene kant belooft Wilders een veiliger Nederland, vrij van terrorisme en criminaliteit. Aan de andere kant wijzen critici op de potentiële gevaren van een groeiende surveillance-staat, waarin de privacy van burgers wordt geschonden en individuele vrijheden worden ingeperkt. Dit roept een fundamenteel dilemma op voor kiezers die moeten afwegen of de belofte van veiligheid opweegt tegen het verlies van persoonlijke vrijheden. En in hoeverre vertegenwoordigen de voorgestelde maatregelen werkelijk het Nederland dat zij wensen?

Wilders en de EU: Echte Onafhankelijkheid of Isolatie?

Wilders' pleidooi voor een Nexit, het verlaten van de Europese Unie, lijkt te zijn geworteld in zijn verlangen naar meer nationale soevereiniteit en autonomie. Hij schildert de EU af als een bureaucratische moloch die Nederland beperkt in zijn vrijheid en zelfbeschikking. Echter, een dergelijke stap zou Nederland kunnen isoleren op het internationale toneel en ernstige economische, politieke en sociale gevolgen kunnen hebben.

Het verlaten van de EU zou Nederland blootstellen aan economische onzekerheid en handelsbelemmeringen, met mogelijk desastreuze gevolgen voor de Nederlandse economie en werkgelegenheid. Bovendien zou het land geïsoleerd kunnen raken in een steeds meer geglobaliseerde wereld, met verminderde invloed op internationale besluitvorming en geopolitieke ontwikkelingen tot gevolg. Deze paradox roept belangrijke vragen op voor kiezers die moeten afwegen wat de langetermijnvoordelen zijn van een dergelijke radicale stap.

Conclusie

Deze analyse van Wilders' politieke paradoxen onthult een patroon van tegenstrijdigheden die de echtheid van zijn politieke agenda in twijfel trekken. Voor PVV-kiezers die waarde hechten aan consistentie, transparantie, en effectief beleid, roepen deze onthullingen serieuze vragen op over de betrouwbaarheid van Wilders als politiek leider. Het is tijd voor kiezers om kritisch na te denken over wat Wilders werkelijk vertegenwoordigt en of zijn politieke beloftes wel in het beste belang zijn van Nederland.

PVV Wilders en de Sociale Zekerheid: Steun of Uitholling?

In de Nederlandse politiek is de sociale zekerheid een essentieel onderwerp dat de levens van veel mensen rechtstreeks raakt. Het is een complex systeem van voorzieningen en uitkeringen dat bedoeld is om mensen te ondersteunen die in financiële moeilijkheden verkeren, zoals werkloosheid, ziekte of ouderdom. De beloften van politieke partijen met betrekking tot sociale zekerheid zijn daarom van groot belang voor veel kiezers, vooral voor degenen die afhankelijk zijn van deze voorzieningen om rond te komen.

De PVV, onder leiding van Geert Wilders, heeft zich geprofileerd als een partij die opkomt voor de sociaal zwakkeren in de samenleving. Ze beweren vaak te strijden tegen de afbraak van sociale voorzieningen en beloven op te komen voor degenen die het meest kwetsbaar zijn. Echter, bij een diepgaande analyse blijkt dat sommige voorstellen van Wilders en de PVV de sociale zekerheid juist kunnen ondermijnen in plaats van versterken.

Een van de zorgen is dat de voorgestelde bezuinigingen op overheidsuitgaven, die vaak worden voorgesteld door de PVV als een manier om de economie te stimuleren, kunnen leiden tot verdere verzwakking van sociale zekerheidsprogramma's. Deze programma's zijn al onder druk komen te staan door eerdere bezuinigingen en hervormingen, en verdere kortingen zouden de meest kwetsbare groepen in de samenleving nog harder kunnen treffen.

Daarnaast heeft de PVV zich uitgesproken voor het verkleinen van de overheid en het terugdringen van overheidsbemoeienis. Hoewel dit op het eerste gezicht kan klinken als een bevrijding van bureaucratie, kan het in werkelijkheid betekenen dat de bescherming en ondersteuning die de overheid biedt aan de sociaal zwakkeren wordt verminderd. Dit kan leiden tot een situatie waarin mensen die het het hardst nodig hebben, worden achtergelaten zonder de nodige steun.

Bovendien heeft de PVV zich vaak kritisch uitgelaten over immigratie en de impact daarvan op de sociale zekerheid. Hoewel het waar is dat immigratie bepaalde druk kan leggen op sociale voorzieningen, is het belangrijk om te erkennen dat de meeste immigranten ook bijdragen aan het systeem door middel van belastingen en sociale premies. Het demoniseren van immigranten als de oorzaak van alle problemen kan leiden tot verdeeldheid en afleiden van de werkelijke uitdagingen waarmee de sociale zekerheid wordt geconfronteerd.

In het licht van deze zorgen is het essentieel dat kiezers kritisch blijven ten opzichte van de beloften van de PVV op het gebied van sociale zekerheid. Het is belangrijk om te kijken naar het bredere plaatje en de mogelijke gevolgen van hun beleid voor de meest kwetsbare leden van onze samenleving. Het is niet genoeg om alleen te luisteren naar mooie woorden; we moeten kijken naar de daden en de echte impact op de mensen die het meest afhankelijk zijn van sociale voorzieningen. Alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat de sociale zekerheid blijft functioneren als een sterk vangnet voor iedereen die het nodig heeft.

De Veiligheid van Wilders: Angst of Bescherming?

In Nederland, een land dat bekend staat om zijn liberale en open samenleving, staat veiligheid hoog op de politieke agenda. Geert Wilders, leider van de PVV, heeft veiligheid altijd als een van zijn belangrijkste thema's gepresenteerd. Zijn retoriek benadrukt vaak de noodzaak om de veiligheid van Nederlanders te waarborgen, maar hoe effectief is zijn aanpak werkelijk? En belangrijker nog, draagt zijn benadering bij aan een gevoel van bescherming of zaait het eerder angst en verdeeldheid?

Wilders' nadruk op veiligheid is onmiskenbaar. Hij belooft een hardere aanpak van criminaliteit, terrorisme en immigratie, en belooft de Nederlandse samenleving te beschermen tegen externe bedreigingen. Voor veel kiezers biedt zijn assertieve houding een gevoel van geruststelling en controle in een steeds veranderende wereld. Echter, achter deze beloftes schuilt een diepere vraag: wat is de werkelijke impact van Wilders' veiligheidsagenda op de Nederlandse samenleving?

Een van de meest zorgwekkende aspecten van Wilders' aanpak is de polariserende retoriek die hij gebruikt om zijn standpunten te versterken. Zijn taalgebruik is vaak scherp en onverzoenlijk, gericht op het benadrukken van de tegenstellingen tussen 'ons' en 'hen'. Hoewel dit sommige kiezers kan aanspreken, kan het ook leiden tot een klimaat van angst en wantrouwen in Nederland.

De focus op veiligheid kan een gevoel van urgentie creëren dat ervoor zorgt dat mensen bereid zijn concessies te doen op het gebied van vrijheid en burgerrechten. Wilders' voorstellen voor strengere maatregelen tegen criminaliteit en immigratie kunnen een gevoel van bescherming bieden, maar tegelijkertijd kunnen ze ook leiden tot een erosie van individuele vrijheden en een grotere mate van sociale controle.

Bovendien kan Wilders' nadruk op veiligheid ook leiden tot een stigmatisering van bepaalde bevolkingsgroepen, met name migranten en moslims. Door deze groepen als een bedreiging te presenteren, kan zijn retoriek bijdragen aan een groeiende kloof tussen verschillende gemeenschappen in Nederland. Dit kan leiden tot segregatie, wantrouwen en zelfs geweld, wat de veiligheid van de samenleving uiteindelijk ondermijnt.

Het is belangrijk om te erkennen dat veiligheid een complex en multidimensionaal begrip is. Het gaat niet alleen om het beschermen van mensen tegen fysieke dreigingen, maar ook om het creëren van een samenleving waarin mensen zich veilig voelen om zichzelf te zijn en vrijelijk hun mening te uiten. Wilders' focus lijkt echter vooral te liggen op de eerste dimensie van veiligheid, met weinig aandacht voor de bredere sociale en politieke implicaties van zijn beleid.

In plaats van te focussen op het creëren van een klimaat van angst en verdeeldheid, zouden politici moeten streven naar een samenleving waarin veiligheid wordt gewaarborgd door inclusiviteit, solidariteit en respect voor de rechten van alle burgers. Dit vereist een holistische benadering van veiligheidsbeleid, waarbij zowel de oorzaken als de gevolgen van criminaliteit en onveiligheid worden aangepakt.

Als kiezers is het onze verantwoordelijkheid om kritisch na te denken over de veiligheidsagenda van politieke leiders zoals Geert Wilders. In plaats van ons te laten leiden door angst en verdeeldheid, moeten we streven naar een samenleving die gebaseerd is op waarden van tolerantie, rechtvaardigheid en respect voor diversiteit. Alleen dan kunnen we echt een gevoel van veiligheid en bescherming creëren voor alle Nederlanders.

Read 18 tweets

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

Nov 26, 2023

Unmasking 'Jane': Investigating the Botnet Impact on Dutch Elections

In a recent case of digital manipulation, Dutch voters were subjected to a large-scale influence campaign during their elections. This operation was carried out by a sophisticated botnet, with numerous accounts going by the name 'Jane'.

What are the details behind this 'Jane' botnet, and how did it attempt to sway the Dutch electoral process?" Who knows "Jane" ? And whether or not "Jane" relates to this botnet ?

Revealed: the hacking and disinformation team meddling in elections

#politiek #verkiezingen #tk2023 #cybersecurity #infosec @2eKamertweets

https://twitter.com/Patrici03237547/status/1719826383034097810

Example of one of these accounts

https://twitter.com/Patrici03237547/status/1719826383034097810

Other botnet involved in similar activity is Fronton - iottechnews.com/news/2022/may/…

Read 5 tweets

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

Oct 18, 2023

Analysis of Impact Crater at Gaza hospital parking lot using AI

The scene in the provided image portrays a distinct aftermath of an explosive event. The precise origins of such incidents can often be discerned, albeit not definitively, from the evidence left behind. In this analysis, we'll delve deep into the possible causes of this devastation and evaluate the likelihood of various explosive mechanisms, including rockets, missiles, or ground-based explosives.

1. Size and Shape of the Crater:

The dimension of the crater offers initial clues about the nature of the explosive. Its moderate size suggests a significant but not colossal blast. The depth and diameter of a crater can provide insights into the explosive's detonation position, either above ground, on the surface, or buried underneath. Typically, an airburst (detonation above the ground) creates a shallower, broader crater. In contrast, an explosive placed underground would result in a deeper, narrower crater. Based on the image, the crater's profile hints more at a surface or near-surface detonation.

2. Blast Pattern:

One can ascertain a lot from the directionality and reach of the blast. The disrupted cobblestones, radiating from the crater's epicenter, indicate a concentrated blast point. This pattern aligns with many explosive devices but can also match the profile of certain missile strikes where the warhead detonates upon impact.

3. Damage to Surroundings:

The charred vehicles and damaged structures imply a significant shockwave and subsequent heat. While many explosives can cause such damage, missiles often have specialized warheads designed to maximize blast and fragmentation effects, leading to the extensive damage seen in the image. The fact that buildings are damaged but not leveled might hint at a sophisticated explosive device designed to cause maximum harm without leveling infrastructure, a profile that some modern missiles fit.

4. Presence of Fire:

The charred remnants indicate a fire post-explosion. Some missiles come with incendiary components, which cause fires upon detonation, intending to cause additional chaos and damage. However, this is not exclusive to missiles; certain ground explosives could also have incendiary properties.

5. Residue and Debris:

The red material near the crater's center could be residue from the explosive device, altered ground composition due to heat, or even remnants of the propulsion system of a missile. Missiles, especially those with solid propellants, can leave behind specific residues upon detonation.

6. Human Interaction:

The image shows people interacting with the site post-explosion without evident protective measures. This might suggest that chemical or biological agents weren't involved, which aligns with the majority of conventional rockets and missiles. However, it's crucial to note that immediate visible reactions might not be indicative of the absence of harmful agents. Some chemical agents are odorless and colorless, posing latent threats to those in proximity.

7. Absence of Missile or Rocket Remnants:

It's worth noting the apparent lack of large debris that typically associates with rocket or missile impacts. While some modern missiles are designed to vaporize upon impact to minimize the risk of collateral damage from unexploded ordnance, remnants like fins, propulsion systems, or parts of the casing might still be found in the vicinity. The absence of such debris could tilt the assessment towards ground-based explosives, but it's also possible that any remnants were cleared or are not visible in the provided image.

8. Sound and Witnesses:

While not discernible from the image, eyewitness accounts regarding the sound before the explosion can offer vital clues. A whistling sound followed by an explosion might indicate a rocket's descent, while a sudden blast without prior warning could suggest a ground-based explosive. Missiles, depending on their launch mechanism and trajectory, could produce varying auditory signatures.

9. Propagation of Shockwaves:

The manner in which the shockwave propagates can offer insights into the explosion's origin. Ground-based explosives often produce hemispherical shockwaves, while airburst events might generate more spherical shockwaves. Analyzing the damage pattern on buildings and other structures, especially those at varying distances from the epicenter, can provide clues in this regard.

10. Intelligence and Historical Data:

Cross-referencing the event with available intelligence or historical data regarding similar incidents in the area could provide additional context. If the region has a history of missile attacks or insurgent activities involving improvised explosive devices (IEDs), it might offer a higher probability towards one cause over the others.

Conclusion:

While the provided image gives substantial information about the aftermath, a definitive conclusion regarding the cause—whether a rocket, missile, or ground explosive—requires a more comprehensive on-ground investigation, including forensic analysis and intelligence correlation. Nonetheless, based on the visible evidence and expert knowledge, all three possibilities remain on the table, with some clues pointing towards surface or near-surface detonation. The true cause can only be confirmed with a holistic investigation that considers all possible evidences and accounts.

#gaza #hamas #idf #islamicjihad #israel #osint #palestine @Osinttechnical

Deciphering the Detonation: An Evaluation of Target Intent and Origin in Gaza

The Gaza Strip, while geographically compact, has stood large in the annals of Middle Eastern geopolitical strife. Ground zero for numerous confrontations, its dense urban landscape often bears the scars of explosive confrontations. Sifting through the aftermath of these detonations, armed with an understanding of the region's technological advancements, strategic objectives, and the persistent ebb and flow of its conflicts, allows for a nuanced decoding. Nevertheless, while expert analysis can unveil layers of the event, it is essential to remember that the entire narrative often extends beyond the periphery of a single frame.

Intended Target or Malfunction?

Crater Proximity to Structures: Warfare in the digital age has seen the rise of precision munitions designed to neutralize specific threats. The proximity of the detonation to known or suspected assets—be it military installations, communication hubs, or even sites of symbolic importance—can provide indications about the intended target. A crater distant from such sites may suggest malfunction, misinformation, or a broader strategic purpose like diversion.

Collateral Damage: In today's age of ubiquitous media and real-time news, the optics of a strike matter. Modern military entities, when targeting specific assets, aim for accuracy to minimize unintended casualties and infrastructural damage, recognizing the diplomatic and humanitarian implications. A strike causing widespread collateral damage might be an indication of a different strategic intent, perhaps to paralyze, intimidate, or retaliate.

Missile Types and Guidance Systems: The world of armament is diverse. From laser-guided munitions to rudimentary rockets, the spectrum is vast. A deep understanding of the explosion's characteristics, married with knowledge of available arsenals, can give insights into the technology in play. An erratic impact could suggest simpler rocketry, while a direct hit on fortified or hidden assets hints at advanced targeting systems.

Origins: IDF Air Attack or Rockets from Gaza?

Historical Context: The canvas of Gaza's history is painted with the IDF's operations and rocket attacks from groups like Hamas, Islamic Jihad, and PFLP. Recognizing patterns from past engagements—like the triggers for IDF operations or the signature tactics of Palestinian factions—can illuminate the event's backdrop.

Blast Magnitude: The sheer power of a detonation is a telltale sign. IDF's formidable arsenal, born out of advanced research and development, can unleash precise and overwhelming force. Rockets from Gaza, while evolving in sophistication over the years, typically have a different magnitude and blast signature due to resource limitations and the technologies accessible to them.

Missile and Rocket Profiles: Each missile or rocket has unique characteristics, from its propulsion method to its aerodynamic design. IDF's military infrastructure, backed by advanced research, produces missiles with distinctive profiles, which often leave recognizable traces in their wake. Conversely, Gaza's factions, constrained by blockades and limited resources, deploy rockets that may be cruder in design but are continually adapting and showcasing increased range and payload capabilities.

Residue and Debris: An explosion's aftermath is a treasure trove of information for forensic experts. Particular explosive compounds, shrapnel types, and even the very metallurgy of the rocket or missile can hint at its provenance. By studying this evidence and comparing it with known weapon signatures, it's possible to narrow down the origin of the projectile.

Geopolitical Considerations

Timing and Prior Incidents: In the intricate dance of Middle Eastern geopolitics, incidents rarely occur in isolation. An explosive event in Gaza could be a reprisal, a pre-emptive measure, or a message in the ever-complicated dialogue of force. Analyzing the incident within the timeline of regional events, both overt and covert, can provide a clearer understanding of its impetus.

Statements from Involved Parties: In an era of information warfare, the battle extends beyond the ground to the airwaves and cyberspace. The statements released post-incident by the IDF, Hamas, Islamic Jihad, PFLP, and even international observers and mediators play a pivotal role in shaping the narrative. These communications, whether they be claims of responsibility, denials, justifications, or condemnations, are vital pieces of the larger puzzle. Interpreting them requires a discerning approach, factoring in each entity's objectives, histories, and the audience they are addressing.

In conclusion, deciphering the detonation in Gaza requires a melding of forensic science, historical context, and geopolitical acumen. While a single snapshot or report might offer valuable insights, a holistic understanding necessitates the synthesis of diverse data points. And as always, in the ever-shifting sands of the Middle East, today's conclusions might need re-evaluation tomorrow, underscoring the importance of continual learning and analysis.

The image continues to provide a perspective on the aftermath of a significant explosive event, which is consistent with the previous images from the hospital in Gaza. Here are some observations from this image:

Damaged Vehicles: Foremost in the image are the remnants of several vehicles, which are severely damaged. They have sustained significant burning and structural damage.

Individuals: A person in the foreground, with casual attire, seems to be observing the scene. The person's casual appearance juxtaposed with the devastation gives a stark contrast to the environment. Another person can be seen in the background, near another damaged vehicle, suggesting that people are coming close to inspect or document the damages.

Building Facade: The building in the background, presumably a part of the hospital complex, shows minor external damage. Laundry is hanging from the balconies, which indicates that the building was inhabited and used regularly prior to the event.

Banners and Notices: On the building's facade, multiple banners or notices are visible. They might be related to the hospital's operations, announcements, or other informational displays.

Ground: The ground, similar to the other images, is covered in debris and remnants from the explosion, reinforcing the intensity of the event.

Environmental Damage: The destruction is not limited to vehicles. The surroundings, including walls and the ground, show signs of the explosion's force and resulting fires.

Windows: Some of the windows on the building's lower floors are missing or damaged, suggesting that the blast affected even structures further from the explosion's center.

The presence of individuals close to the wreckage and the building indicates that immediate dangers, like fires, have likely been contained or have naturally dissipated. Their presence might also suggest the beginning stages of a recovery effort or a collective attempt to understand the scale of the devastation.

Read 8 tweets

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

Jun 9, 2023

twitter.com/i/web/status/1…

Advanced Traffic Analysis and Metadata: Unveiling TOR Traffic Patterns for Lawful Interception

Lawful interception professionals face the formidable task of analyzing TOR (The Onion Router) traffic to detect and investigate potential threats. This article explores the… twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

Decoding TOR Traffic: Unveiling Insights through Expert Packet Header Analysis

Packet header analysis stands as a foundational pillar in traffic analysis, enabling lawful interception experts to extract vital information about the source, destination, and characteristics of… twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

Cracking the Code: Unveiling TOR Traffic through Advanced Size and Timing Analysis

Size and timing analysis play a crucial role in traffic analysis, enabling experts to uncover valuable insights into network activity. In the realm of TOR (The Onion Router) traffic, size and… twitter.com/i/web/status/1…

Read 6 tweets

Niels Groeneveld

@nigroeneveld

Jun 9, 2023

twitter.com/i/web/status/1…

Supercharging Startups with AI: The Power of ChatGPT in Revolutionizing Business Processes

Introduction

Navigating the startup landscape is an exhilarating yet demanding journey, replete with numerous tasks demanding your attention and time, ranging from product development,… twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

Deploying ChatGPT in Your Startup: A Technical Guide for IT Professionals

Introduction

Artificial Intelligence (AI) has revolutionized the technology landscape, with chatbots standing at the forefront of this wave. In particular, ChatGPT, an advanced language model by OpenAI,… twitter.com/i/web/status/1…

twitter.com/i/web/status/1…

Harnessing the Power of ChatGPT to Elevate Your Entrepreneurial Journey

Entrepreneurship is a thrilling roller-coaster ride filled with challenges, learning, and growth. In the world of business, time is indeed money. The more time you can save, the more tasks you can… twitter.com/i/web/status/1…

Read 6 tweets

Share this page!

Enter URL or ID to Unroll

Niels Groeneveld

Try unrolling a thread yourself!

More from @nigroeneveld

Niels Groeneveld

Niels Groeneveld

Niels Groeneveld

Niels Groeneveld

Niels Groeneveld

Niels Groeneveld

Did Thread Reader help you today?

Don't want to be a Premium member but still want to support us?

Send Email!