خوانشی گذرا بر منشور همبستگی برای دموکراسی و آزادی در ایران
کلیت منشور قدم بدی نیست و از همە مهمتر نگاە بالادستی "فردی"را درهم شکستە. ولی سوال اساسی این است کە آیا منشور تعهدآور است یا خیر؟کەحتما جا دارد بەآن پرداختەشود.
منشور در کل دو اصل را پیگیری میکند،یکی دستورالعملهایی
١/١٨ کە برای دیاسپورا و اپوزسیون خارج است و اصل دوم حداقلهایی برای آیندە ایران ترسیم میکند.
در ابتدا برای گذار بە سە عامل همبستگی، سازماندهی و مبارزەی مستمر اشارە مینماید. "همبستگی" بە اصول نیازمند است کە اصول حداقلی در این منشور درج شدە و
٢/١٨

#رشتو
#کردستان بە مثابەی درب ورود بە بهشت:
در مورد حوادث پس از انقلاب ٥٧ و بە دست گرفتن قدرت و اعلان حکومت اسلامی از جانب آیت اللە خمینی و اتفاقاتی که در آن سال‌های پایانی دهه ۵۰ در کردستان بر مردمانشان تحمیل شد، سخن‌های زیادی رفته، مطالب متعددی نگاشته شده و حتی فیلم‌های
٢٥-١ مختلفی دراین‌باره توسط حکومت جمهوری اسلامی ایران ساخته شده است و تمامی بازگوییهای حکومتی از رویدادها کاملا هوشیارانە، نوع و روند تاریخی اتفاقات آن دوران در راستای منافع حکومت تحریف و بازتولید شدەاست.
فضاسازی‌هایی که در این منطقه رخ داد و تنش‌هایی قومی و اتنیکی که مبتنی بر
٢٥-٢

#رشتو
نقدی بر «همبستگی ناپایدار» سەگانە #شورای_گذار #شورای_تصمیم و #مشروطە سعی میکنم تناقضات را یادآور شوم.
دراین نوشتە از مقالات و خوانشهای دکتر کامران متین استفادە نمودەام.
١-مفهوم«تمامیت ارضی»درحقوق بین الملل کاربرد دارد و تعریف میشود و هیچ ارتباطی بە مسائل درون کشوری ندارد.
١ و تبدیل بە ابزار سرکوب و دیگریهای ذهنی است کە بتوان بوسیلەی این اصطلاحات برساخت «ابتذال شر» بە یک نورم طبیعی جلوە دادە شود.
در ادامەی بند اول از یک اصطلاح ترکیبی «یکپارچگی ملی» استفادە شدە کە همان «همگەن سازی» و «یکسان سازی» است. کە بر مبنای استدلالهای دکترین دولت-ملت متمرکز و
٢

#رشتو_٢
تاریخ حذف هویت ملی و قربانیان این گونە از سانسور حکومتی در خاورمیانە از دیر باز صفحات خونینی در ذهن و اندیشەی تاریخ سیاسی-هویتی و کلیەی ابعاد فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی کردها بە جا گذاشتە است.
دولتهای مرکزی جعرافیای سیاسی ایران با فرضیات و تئوریهای توطئە برای
١👇🏽 بقا و تثبیت و دوام شالودەی حکومتی خود همیشە نیازمند «دشمن ذهنی» بودەاند و بدین ترتیب ملیتها و اقلیتهای بیرون از حلقەی قدرت،بە بهانەهای واهی حفظ تمامیت ارضی و نگهبانی از ارزشهای ملی و حکومتی با ساختار دولت-ملت -بە معنای واحد آن-جزو قربانیان این توطئەها بودەاند. در نهایت در تقابل
٢

رشتو
مروری گذرا از تاریخ نسل کشی کُردها در جغرافیای سیاسی ایران
سرکوب،کشتار و قتل و عام بعنوان ابزاری برای حذف و سانسور کُردها ازجانب حکومتهای مرکزی ایران بکار گرفتەشدە است.بدینگونە کەکشتار و نسل کشی بخشی از کردار وسیاست حکومتها علیەملت کُرد و دیگر ملل ایران تا کنون بودەاست تا
۱ از این طریق صدای هویت خواهی کُردها را در نطفە خفە نمایند و خواستەهایشان نادیدە گرفتە شود و در طول زمان بە فراموشی سپردە شوند و در آنسوی تاریخ نگە داشتە شوند.
اما خوشبختانە کُردها توانستەاند این مراحل از کشتار و حذف سیستمایک را با وجود هزینەهای گزاف انسانی با موفقیت سپری نمودە و
٢

توده‌ها را خلق می‌کنند. توده‌ها را به وجود می‌آورند تا به ابزار دست خویش بدل‌شان کنند. چگونه؟
با دستکاری ذهن و زبان‌شان. با مختل کردن قدرت اندیشه‌شان که صواب را از ناصواب تشخیص ندهند. توده‌ها را مقلد بارمی‌آورند و بدون پرسش.
١👇 آنها سوال نمی‌کنند و نمی‌گویند چرا و چگونه. فقط می‌گویند بگویید چه را باید اجرا کنیم. توده فردی است که قدرت تخیل، تفکر انتقادی و امکان اندیشیدن مستقل و بی‌پروا را در خود از بین برده است. پادزهر توده همان اندیشه مستقل و آزاد است.
٢👇