۲- آن کاپلان در کتاب ترومای اقلیمی شاید پاسخی به این سوال داده باشد. او می گوید یک ابزار سیستم های توتالیتر گستراندن ترومای ویرانشهری در قالب یک شکل سیاسی از سندرم استرس پیش از حادثه است. مردم همواره از آینده ترسانده می شوند. (سوریه شدن، تجزیه، تکرار تجربه ۵۷، فروپاشی کشور و…)
ممکن است حتی تامین آب شرب شهرهای حوزه کرخه دشوار باشد، آب خیلی کمی به هورالعظیم خواهد رسید و دوباره آن تصاویر تراژیک مربوط به هور و حاشیه نشینانش را خواهیم دید.
۲- جمله معروفی است از کیم که کود سوسیالیسم است! در نتیجه اصطلاحا خاک این کشور شیمیزه و نامقاوم شده و در اولین سیلابهای دورانی شسته شد و از دست رفت. از آن پس کره شمالی یک کشور گرسنه و قحطی زده ماند که ماند.