,
12 tweets,
3 min read
Read on Twitter
بگذارید از خود آغاز کنم: «الزامات ملی» برای چون منی که با یک دانشنامۀ کارشناسی ارشد در جیب کوچک‌ترین روزنه‌ای در آینده نمی‌بیند یعنی کَشک.
اینجا کاری با رویدادهای نظامی و سیاسی روزمره ندارم. شهروند نیستم و دیدگاهم هیچ اثری در تصمیم‌گیری‌های دو طرف نمی‌گذارد. سخنم تنها نظری است.
اینجا کاری با رویدادهای نظامی و سیاسی روزمره ندارم. شهروند نیستم و دیدگاهم هیچ اثری در تصمیم‌گیری‌های دو طرف نمی‌گذارد. سخنم تنها نظری است.
بخواهید نام ۲۰ نفر را ردیف می‌کنم که شرایطی مانند من را دارند و در این فقره همین‌گونه می‌اندیشند. تازه این ۲۰ نفر - تا این لحظه - هنوز کارتن‌خواب و کولبر و زباله‌گرد و دستفروش نشده‌اند. پس خوب است دوست گرامی با احتیاط بیشتری از «مردم» سخن بگویید؛ چون این شیوۀ بیانیه‌نویسی همان...
...گروه‌هایی است که به درستی تباهشان می‌خوانید. مجاهدین هم پسوند «خلق» داشتند. اگر کسی می‌پرسید این خلق کیست؟ احتمالاً می‌گفتند همۀ رنج‌کشیدگان و زحمت‌کشان و فلان و بهمان. می‌خواهم بگویم آن «خلق» ابهامش از این «ملی» شما بیشتر نبود. یقیناً شخص شما بسیار بهتر از آنان هستید، ولی...
...در یک موضع، درست همانجا ایستاده‌اید و آن جمع‌گرایی است. جمع‌گرایان عادت دارند پیچیده و مبهم سخن بگویند، ولی در برابر یک رشته پرسش‌های ساده در می‌مانند: این خلق/ملت/امت/طبقه مگر یک موجودیت واقعی است که منافع داشته باشد؟ «ملت» مگر معده یا دستگاه تناسلی دارد که منافع ملی داشته...
...باشیم؟! مگر هورمون دارد که غرور و تعصب ملی داشته باشیم؟! چنین نگاهی دچار شدن به همان «بیگانگی» است که فویرباخ در نقد مسیحیت طرح کرد. ویژگی‌های بشری را به ساخته‌های ذهن انسان نسبت می‌دهند. سپس همان ساخته‌ها بر خود انسان چیره می‌شوند و زندگی میلیون‌ها انسان وقف آنها می‌شود:
...جانم فدای ایران! فدای اسلام! فدای خلق کورد! یا - به قول گلسرخی در دادگاه - «من برای خلقم حرف می‌زنم»! کسی نپرسید مگر همان خلق در سیاهکل گوش رفقایت را نگرفت و تحویل پاسگاهشان نداد؟!
همۀ این جانم فداها ظرف چند ماه به اینجا ختم می‌شوند: جانم فدای حزب! و چند ماه بعدتر سرانجام...
همۀ این جانم فداها ظرف چند ماه به اینجا ختم می‌شوند: جانم فدای حزب! و چند ماه بعدتر سرانجام...
...به اینجا: جانم فدای رهبر! این سرنوشت همۀ انقلاب‌های جمع‌گرا بوده است. اینکه نام انقلاب مد نظرتان را «بازگشت» گذاشته‌اید تغییری در اصل ماجرا نمی‌دهد. آن هم #بازگشت_به_مشروطه ای که هیچگاه نداشتیم؛ چون همیشه به دستاویز نگاه‌های جمع‌گرایانه به هیچ گرفته می‌شد.
در هیچ جا هیچ امر عینی به نام «منافع ملی» وجود ندارد. مرجع بی‌طرف برای تعیین آن نداریم. تنها چیزی که حقیقت دارد منافع فرد است؛ و منافع ملی منافع افراد قدرتمندی است که دولت را در اختیار دارند. نه تنها منافع ملی، که خود «ملت» و «دولت» نیز بدون یکدیگر فاقد معنا هستند. با کدام...
دستگاه ایدئولوژیک، اقتصادی و سیاسی سرنوشت مردم چابهار به سرنوشت مردم ماکو گره می‌خورد؟ فاصلۀ عشق‌آباد تا درگز به مراتب کمتر از فاصلۀ درگز تا خرمشهر است. چرا مردم درگز و خرمشهر از یک ملت هستند ولی مردم عشق‌آباد از ملتی دیگر؟ غیر از آن است که دولت به ملت معنا می‌دهد و بلعکس؟
اکنون هرچه ساخت آن دولت دمکراتیک‌تر باشد بازتاب منافع شمار بالاتری از جمعیتِ زیر پوشش خواهد بود. تنها کسانی جزو ملت هستند که نقشی در شکل‌گیری و روند نهادهای تصمیم‌ساز دولت داشته باشند. آنها که نقشی ندارند جزوی از ملت نیستند، چون شهروند نیستند؛ پس تعهدی هم نسبت به آن دولت ندارند.
اینکه کسی بگوید من مخالف دولت مستقر هستم ولی در برابر قدرت بیگانه با ملتم می‌ایستم دارد خود را فریب می‌دهد. چون فرض کرده است که می‌توان دولت و ملت را از یکدیگر تفکیک کرد. ما یک ملت هشتاد میلیونی نیستیم. یک ملت نهایت سه یا چهار میلیونی داریم که از مالک ایرانمال تا آن رانندۀ اسنپ..
...را در بر می‌گیرد. باقی صرفاً جمعیتی هستیم که دارد توسط دولت-ملت جمهوری اسلامی استثمار می‌شود. جنگ این دولت-ملت جنگ ما نیست. از ما حتی پرسیده نمی‌شود که همین سیاست‌های منتهی به جنگ را ادامه دهیم یا نه؟ پس بگذار همان امیر جعفری با بنز پسر وزیر دولتش برود بجنگد.
