Thread by @muratonderman

Düzen varsa onun da "düzenli anarşi"deki düzene tekabül ettiği, hukuki bir düzenin yerleşmediği, herhangi birine (random) yönelik ne yaşamsal/sosyal bir hukuk normunun ne de bir ahlaki kaygının bulunduğu bu kaotik toplumu sistem kavramıyla analiz etmeye çalışmak, ezbercilikten.

Bir kafesin bulunduğu ama kafes sakinlerinin kafes içindeki gündelik hayatlarında neredeyse yılkı atları kadar serbest oldukları bu ikircikli ülkeyi analiz etmek için Fransız, Alman, İngiliz vb düşünürlerinin kendi dünyalarını düşünmek için ürettikleri kavramlara sarılamayız

Kafes sokağa inmemiş, haneye girmemiş, gündelik yaşamı kolonileştirmemiş iktidara, yılkı atı metaforu da bu inmemeye işaret eden özdisiplinsizliğe işaret eder.
Bu yüzden mezkur düşünürlerin yaşadıkları ülkelerde hem düzen hem yaratıcılık hem disiplin hem göreceli özgürlük vardır

Tr'de insanlar düzenli sosyal, ekonomik ve siyasal hayatla yaratıcı ve eleştirel düşünmeyi, özdisiplinle özgürlüğü karşıtlaştırıyorlar. Ama iktidar özdisipline dönüşmezse tahakküm olarak kalır. Özdisiplin ise bireyselleşmenin bir boyutudur. İmza atmakta, söz vermektedir o çünkü

Birey toplumsal bir sınırlama olmaksızın öznel kapasitelerini oluşturamaz.

M Foucault

O Atay "azgelişmiş ülke insanının içdünyası yoktur" demiş. Bu sözle acaba narsisistik bir ayrışmama, dünyayı kendi uzantısı gibi görme ve dolayısıyla sınırları koyamama hâlini mi ima etti? Kim bilir!
Ben "öznelleşmemiş içsellik" kavramlaştırmasını kullanmıştım.

İnsanın kendine kefil olması yani. Ne ağır bir sorumluluk.

İskender Savaşır bir makalesinde ya bastırma ya narsisizm diye yazmıştı. Bastırma iki türlüdür: repression ve suppression. İkircisi konu dışı. Repression hipotezinin artık işe yaramadığına birçok kişi değindi. Kötü birşey değildir repression. İnsanı derinleştirir. Hasta da yapmaz

Tr hızla narsisistleşiyor. Bunu değişim bak işte ne de iyi diyerek yüceltmek hata yapmak olur. İyi birşey değil bu. Narsisistler sıklıkla havalı hatta çekicidirler ama benlikleri egolarına yetmez. Hem frene hem gaza basan sürücüler gibidirler. Elinizi parmak uçlarından tutarlar.

Havalı birini gördüğümde bu insanın bir tarafı başka bir tarafına yetmiyor diye düşünürüm

Derinleşmek isteniyorsa azcık depresif hallere de girilecek. Depresif hal bir bütünleşme işaretidir. Aynı insanda, aynı zihinde iyinin ve kötünün biraraya geldiğinin, tokuştuğunun işaretidir. Bu da yaratıcılıgı tetikler. Hem o hem o mantığına geçiştir. Ya o ya o mantığı sathidir

Tr'nin örtük, örtük olduğu kadar ciddi ve ciddi olduğu için de örtük bir sorunu, suçluluk duygusu hissinden ve suç bilincinden bucak bucak kaçmasıdır.Fakat içinde bulunduğumuz yüksek ve kalımlı güvenmezlik ortamında veya yaşam biçiminde suç kültürünün kurulması neredeyse imkansız

Kaygıdan, suçluluktan kaçayım derken Tr'deki bu müthiş sathilik çıkıyor ortaya. Hem sathi hem de enerjik ve kıpırdak bir ahali. Daha sessiz ve sakin ama daha derin ve yaratıcı olmamızı tercih ederdim. Yalnız kalabilmemizi ve bunu düşünmek için şansa çevirmemizi.Ezberi bırakmamızı

En az tecavüzün, cinsel saldırının vb olduğu yerler muhtemelen çıplaklar kamplarıdır. Tahminen söylüyorum ama ciddiyim. Varsayalım ki öyle. Bu nasıl oluyor? Özdisiplin/sınır bilinci ile özgürlük iç içe. Özdisiplin yoksa özgürlük de yok. Tersi de doğru.

Bir çıplaklar kampı muhtemelen dünyadaki hem en özgür hem en düzenli hem de insanların en özdisiplinli oldukları yer.
Tr'deki gibi tahakkümde ise eli sopalı sırtını döndüğünde serbestsin. Keyfiliğini yap. Sınır tanıma. Metro trenine inenler inmeden gir lanet olası yerini kap

Özdisiplin deyince de bunun iç baskıya ve bilinçli zorlamaya dayandığını düşündüğüm anlaşılmasın. Bunlar içselleştirilmemiş bir üstbene işaret eder. Hem ayrıca üst ben en başta "sahibini" korur. Üstbenin önemli bir kısmı bilinçdışıdır.

Böylece üst ben ile bilinçli ahlaki tercihleri imleyen vicdan çatışabilir. Kişinin vicdanı ile yani bilinçli ahlaki katmanıyla üstbeninin bilinçdışı kesitleri çatışabilir. Bu üzerinde pek durulmamış ama çok ilginç bir mesele.

Ki Tr'de ben bu meselenin gayet önemli olduğunu düşünüyorum. Ego nispeten kolay eğitilir ve değişir. Tr'nin modern kesimlerinde modern vicdanla (bilinçlidir) üstbenin bilinçdışı kesitleri fena halde çatışır. Vicdan geç der üst ben dur. Hem frene hem gaza basar modern yerli özne

Mesela yerli modern erkeklerde bu çok sık görülüyor. Vicdanı der ki kadının da benimle aynı özgürlüğü ve hakları var. Üst ben örtük yollu der ki bu yolda konuştuğu herif de kim şimdi.

Pardon.

Vicdanla üst ben çatışmasının modern kesim erkeklerini çok ciddi etkilediğini düşünüyorum.

Modernleşen Tr'nin modern kesimlerindeki kadınlarda da benzeri yarı örtük çatışmalar var. Batılılarda hiç değilse bu pek yok. Kolektif boyutta yok en azından. Vicdanla üst ben farklı taraflara bakmıyor yani. Yalnız ülke zor bir ülke. Keşke bu zorluk bizi daha yaratıcı kılaydı.

"Bunu yapamam" sözü içselleş(tiril)miş bir üst benin, "bunu yapmamam gerekir, öyleyse yapmamaya çalışayım" sözü ise içselleşmemiş bir üst benin işaretidir diye düşünüyorum. Aynı mantığı olumlu davranış kalıbına da uyarlayabiliriz.

Alıntıladığım twitte belirtilen muamele tarzı da yalnız toplumun modern kesimlerindeki kimi kadınların yaşadıkları bir üst-ben vicdan çatışmasına işaret edebilir:

https://twitter.com/SerdarErden20/status/1145289641672740864?s=19