,
8 tweets,
1 min read
Read on Twitter
Topluma olduğu gibi sivil topluma da salt tepeden bakmak yani sivil toplum sanki su dolmuş bir barajmış da kapakları açmayan devlet bu enerjinin şarıl şarıl akmasını engelliyormuş diye düşünmek bu ülke okumuşunun Tr'de sivil toplum konusundaki ilk ve doğallaşmış refleksidir.
Tr'de devletin sivil toplumu hayranlıkla izlediğini ben de düşünmüyorum. Ama hep dediğim gibi, bir madalyon iki yüzlüdür. Öbür yüze bakarsak ne görebiliriz:
>>
>>
Türkiye'de ahlakın etki alanını grubun sınırlarıyla örtüştüren bir kolektivistik kültür hâla geniş ve işlek bir cadde. Ama Tr'nin toplumsal yapısı homojen değil. Ne olacak o zaman? Çoklu standartlı muameleler olacak. Bu muameleler de sosyal güvenmezlik üretecek. >>
Sadece o kadar da değil, muamele cinsiyete, yaşa, role ve konuma göre de değişiyor. Çoklu standart her yerde. Neyse, bunları da geçelim.
>
>
Random insanlara yani sokaktaki herhangi bir insana karşı zerre kadar ahlaki kaygının hissedilmediği bir sosyal bağlamda birbirlerini tanımayan insanların ortak amaçlar için sivil toplum çalışmasında bulunacaklarını nasıl beklersiniz?
Belki beklersiniz, ben bunun nasıl olacağını bilmiyorum. Çünkü sivil toplumun güçlenmesinin önündeki tek engelin devletin baraj kapaklarını mahsustan açmaması olduğunu düşünen ezberci yalnız okumuş için Tr'de "halk olarak toplum" eleştiri dışıdır. Baştan böyledir: Kırmızı çizgi.
Allahaşkına pide kuyruğunda birbirini gırtlaklayacak hale gelmeyi başaran bu insanların sivil toplumu zaten inşa etmeye hazır, uygun ve istekli olduklarını nasıl varsayabiliyorsunuz ki. Sivil toplum profiline bakın Tr'nin. Başlarda Cami yaptırma derneği, mahalle spor klubü vb.
Sivil olmak önce barışçıl olmaktır. Sadece devlete bakarsanız halk olarak toplumun ne kadar barışçıl olduğunu veya olmadığını elbette göremezsiniz.
