,
16 tweets,
3 min read
Read on Twitter
Lütfen alıntıyı ve alıntıdaki alıntıyı okuduktan ve izledikten sonra bu diziyi okuyunuz.>>
Üst-ben egoyu baskılarsa depresyona ama ego üst-beni ezerse maniye eğilim gösterirsiniz.
Manik hâldeyken kıpırdaklaşır, egonun üst-beni alt etmesinden ileri gelen zafer ve coşku hislerine kapılır; tüm engellerin kalktığı algısıyla da dünyaya karıştığınızı düşünürsünüz. >>
Manik hâldeyken kıpırdaklaşır, egonun üst-beni alt etmesinden ileri gelen zafer ve coşku hislerine kapılır; tüm engellerin kalktığı algısıyla da dünyaya karıştığınızı düşünürsünüz. >>
Sözü edilen davranışlar,muhtemelen çok kişinin aklından geçeceği üzere birer saygısızlığa işaret etmiyor bence.
Saygısız davranan fail de çoğunlukla ciddidir.Saygısız davranış bir üst-ben defosuna işaret eder.Oysa alıntılardaki davranışlar üstbenin egoca alt edildiğini gösteriyor
Saygısız davranan fail de çoğunlukla ciddidir.Saygısız davranış bir üst-ben defosuna işaret eder.Oysa alıntılardaki davranışlar üstbenin egoca alt edildiğini gösteriyor
İstenirse bunlara da saygısızca denebilir ama burada saygısızlığı aşan bir durum olduğunu düşünüyorum. Bu da saygısızlıkla alay etmektir. Bu duruşa sıkça denk geliyorum ben. Sanırım siz de geliyorsunuzdur. Saygısızlıkla alay ediş de saygısızlık veye saygısızca mıdır?
Mani bir oral dönem meselesi ve ben son yıllarda yalnız ahalide manik dönemin çeşitli vechelerine doğru bir kayış, bir gerileme görüyorum: Fast mood dediğim durum (iyimserlik/kötümserlik geçişleri), kuduruk oral öfke, telefonda en çok konuşan ülke olmamız yani gevezeliğimiz vs
Tr'de üst-ben hep bir (kolektif) ciddi mesele oldu.Kendini yönetemeyen bir ülke oluşumuz bile bununla ilişkili.Depreme dayanıklı binalar yapmayı bilsek de ortak bir akılla kentlerimizi depreme dayanıklı binalarla kuramadık. Yapamıyoruz işte. Biz böyleyiz, buyuz. Kapasitemiz yok.
Bağımsız işleyen bir üst-benin yokluğunda, harici otorite biraz gevşeyince, tüm kıpırdaklığı ve zafer/coşku duygusuyla manik ego kendini göstermiş alıntılarda. Aynı sebeple, eve gelen ustanın başında bekliyoruz: Ya biz yokken işini savsaklarsa, bize kazık atarsa.
Yaya geçitlerindeki utanç verici sefaleti saymayayım bile. Yaşam dünyasında sosyal özneler olarak bizim kurduğumuz düzen daha doğrusu düzenli anarşi de böyle birşey işte.
Zaten gündelik hayatta, belki aile haricinde, işlevsel bir üst-benin mevcut olduğuna işaret eden ne var ki?
Zaten gündelik hayatta, belki aile haricinde, işlevsel bir üst-benin mevcut olduğuna işaret eden ne var ki?
Yönetilmeden kendini yönetemeyen bir ahali işte. Kendini yönetmesi yönetilmesinin işlevi.
Otoriterlik herşeye hâkim bir harici gücün her kararı bizzat kendisinin alması değildir. Buna zaten olanak yok. Otoriterlik kendini yönetmenin yönetilmeye bağlı olmasıdır. At sahibine göre kişner inancıdır. Kendini yönetemeyen kişi dışarıda herkesten üstün bir güç arar.
"Sallandıracaksın beşini onunu Sultanahmette, bak bir daha yaparlar mı" diye düşünmek de kendini yönetmenin yönetilmeye, cezalandırıcı ve korkutucu bir harici otoritenin mevcudiyetine bağlı olduğunun varsayıldığına işaret eder. Arka planı otoriter zihniyettir.
Disiplinle özgürlük, düzenle yaratıcılık, kuralla eleştiri antagonistik değildir. Olsalardı, "gelişmiş" Batı toplumları ortaya çıkamazdı.
Hangi yüklenicilerin yaptığı sorusunun ötesine geçmek öyle gerekli ki. Mesela niye hâla ortak bir akılla, zamanın bilgisini yansıtan binaları bir türlü üretemiyoruz? Bildiğimizi kolektif düzlemde niye hayata geçiremiyoruz? Niye iş profesyonelleşmiyor?
Klasik, toplumsal sözleşmeci liberalizminde sözü edilen "doğal durum" onun Hobbesyan, çatışmacı versiyonuyla, Tr'de az çok geçerli gibi. Bir toplumsal sözleşme ise ufukta görünmüyor. Doğal düzense "düzenli anarşi" biçimini almış. "Kendiliğinden düzen", bir düzenli anarşi.
Yeni yönetmeliklerle binaların artık yıkılmayacağını belirtmek, 1999'da geçerli ilgili mevzuattaki standartları karşılayan binaları bile kolektif bir düzlemde çoğunlukla üretememiş olmamızın üzerini örtmeye hizmet ediyor. Suçu yönetmeliğe yıkıyorlar yani.
Burada konuyla yani niye bilip de yapamadığımızla ilgili başka bir dizim var. Belki okuyan olur:
