Thread by @BirinciogluBerk

İnsanlar Auschwitz’e trenle vardıklarında ilk yapılan şey, çalışmaya uygun olup olmadıklarının kamptaki doktorlar tarafından tespit edilmesiydi.

Buna “ayıklama” deniyordu.

Kurbanları üzerinde yaptığı deneyler nedeniyle “Ölüm Meleği” lakabıyla anılan Auschwitz’in ünlü doktoru Josef Mengele, insanlar trenden indiklerinde operet ya da vals çaldırır, kendisi de bir orkestrayı yönetiyormuş gibi ellerini sallayarak insanları sağa sola yönlendirirdi.

Sağa ayrılanlar çalışmaya uygun olanlardı, diğerleri doğrudan gaz odalarına gönderiliyorlardı.

Bu aşamada çok acıklı sahneler ortaya çıkıyor, özellikle küçük çocuklar annelerinden ayrılırken çocuklar ve anneleri çığlık çığlığa ağlayıp bağırıyorlardı.

Bu durumda Mengele, “Hanımefendi, zor bir yolculuk geçirdiniz, yorulmuşsunuzdur. Çocuğunuzu bu hanıma teslim ediniz, birazdan onu oyun odasında tekrar göreceksiniz.” diyerek anneleri sakinleştiriyor ve çocukları gaz odasına göndermek ya da deneylerinde kullanmak üzere alıyordu.

Auschwitz’ten kurtulan Norbert Lopper’in şahit olduğu bir olayda, sol tarafa ayrılan yaklaşık 3 yaşlarındaki bir kız, bir yandan sıra boyunca koşuyor bir yandan “Anne, anne, neredesin?” diye ağlıyordu.

Bu sırada annesi diğer tarafta kızından gizlenmeye çalışıyordu.

Nihayet yaşlı bir kadın, kızın elinden tuttu. Onu annesine götüreceğini söyledi ve beraber gaz odasına girdiler.

Auschwitz’e gelen Macar Yahudileri “sağa” ya da “sola” ayrılmayı bekliyor, Mayıs 1944

Yine Auschwitz’ten kurtulanlardan biri olan Lili Jacob, 1944 İlkbahar’ında 18 yaşındayken ailesiyle birlikte Auschwitz’e gelmişti.

Kendisi genç olduğu için “sağa” ayrıldı, ailesinin kalanı ise ya çok yaşlı ya da çok küçüktü, o yüzden hepsi “sola” ayrıldılar.

Yaklaşık bir sene sonra Amerikan ordusu, Auschwitz’ten yüzlerce kilometre uzaklıktaki Dora Toplama Kampı’na girdiğinde, kampta bulunanlar arasında Lili de vardı.

Lili o gün, terk edilmiş bir Alman kışlasında bir resim albümü buldu.

Albüme baktığında, Auschwitz’e geldikleri gün ailesinin Alman askerleri tarafından çekilmiş son fotoğraflarını gördü.

Lili’nin iki erkek kardeşi Yisrael ve Zelig

Lili’nin Teyzesi Tauba ve dört çocuğu

Auschwitz’te trenden inenlerin “ölecekler” ve en azından bir süre “yaşayacaklar” şeklinde ikiye ayrılması her zaman gerekli görülmüyordu.

Bir keresinde, Theresienstadt Toplama Kampı’ndan yaklaşık 200 çocuk Auschwitz’e gelmişti. Her birinin kolunun altında birer ekmek vardı.

Trenden inince ekmekleri büyük bir sepete attılar ve el ele tutuşarak gaz odasına girdiler.

Chelmno Ölüm Kampı’ndaki gaz odalarına gönderilen Lodz Gettosu çocukları, Eylül 1942

Auschwitz’e yeni gelenlerin hemen hiçbiri iki tarafa ayrılmanın ne anlama geldiğini bilmiyordu.

Örneğin, Auschwitz’teki tutsaklardan biri olan Renee Firestone kampa geldiği ilk gün, demiryolunun karşı tarafında yaşlılar, çocuklar ve bebekler olduğunu görmüştü.

Askeri araçlar gelip onları toplarken bunun iyi bir işaret olduğunu sanmış, “Biz genç ve güçlüyüz, o yüzden yürümemiz gerekiyor. Ama yaşlıları ve çocukları arabalarla taşıyorlar” diye akıl yürütmüştü. Karşı taraftakilerin gaz odalarına götürüldüklerinin farkında değildi.

Ama eski mahkumlar sayesinde, yeni gelenler kampın amacını öğrenmekte gecikmiyorlardı.

Auschwitz’ten kurtulanlardan biri olan Roman Frister’in yanına gelen yaşlı bir mahkum şöyle demişti: “Şuradaki dumanı görüyor musun? Auschwitz’ten kaçmanın tek yolu işte bu.”

Bazıları böyle bir uyarıyla karşılaşsa bile bu durumu kabul etmekte zorlanıyorlardı.

Örneğin bir mahkum, Zdenka Ehrlich’e annesinin yanında olup olmadığını sorduğunda Ehrlich, annesinin sola ayrıldığını söyledi.

Bunun üzerine diğer mahkum krematoryumun bacasını göstererek “İşte annen orada!” dediğinde Ehrlich “Bu da ne demek böyle? Zavallı adam aklını oynattı herhalde...” diye düşünmüştü.

Yeni mahkumlar da kısa sürede, her ne kadar istemeseler de, sürekli gelen trenlerle hiç durmadan tüten bacalar arasındaki bağlantıyı çözüyorlardı.

Auschwitz’teki fırınların bacaları

Auschwitz’teki mahkumlardan Frank Bright’ın, yukarıda anlatılanları özetleyen anısı: