١/٩ بهار چکسلواکی مدت کوتاهی از لیبرالیزه شدن چکسلواکی تحت امر الکساندر دوپچک در دهه ۶٠ بود. روندی که دوپچک از آن به عنوان سوسیالیسم با چهره مردمی. نتیجه آن شکوفایی دموکراسی، اجتماعی، و اقتصادی به همراه آزادی برای مردم و هنرمندان بود.
٢/٩ اما در آگوست ١٩۶٨ برژنف، رهبر شوروی با اتکا به معاهده وارساو، با ٢٠٠ هزار سرباز و ۵هزار تانک، به چکسلواکی حمله کرد. عکس زیر یک نجات یافته هلوکاست را نشان می‌دهد که لباس زندان پوشیده و در خیابانهای پراگ در مقابل تانک شوروی خود را قرار داده. 
٣/٩ بعد از ٨ ماه مقاومت‌های مردمی دولت چکسلواکی سرنگون شد، و کنترل شوروی را بر این کشور احیا گردید. جوانان و هنرمندانی که برای چند سال آزادی را تجربه کرده بودند، حال می‌بایست به زندگی تحت لوای رژیم سرکوبگر عادت می‌کردند. رژیم جدید، تمام فعالیتهای روزمره مردم را تغییر داد،
٩/۴ و پروپاگاندای رژیم پیوسته در حال تبلیغ منویات کمونیست بود. در بسیاری از خیابانها بلندگوهایی نصب شده بود که شعارهای رژیم را پخش می‌کرد، و آرمان‌شهر کمونیستی تنها یک بمباران تبلیغاتی پیوسته بود که مردم حتی در خانه‌ها هم از آن رهایی نداشتند.
٩/۵ از ساختار سیاسی اجتماعی متلاشی شده جز شعار چیزی باقی نمانده بود، اما حتی در حریم خصوصی منزل هم این شعارها حضور داشت. واتسلاو هاول نویسنده مشهور چک، پیوسته و شبانه‌‌روزی تحت نظارت قرار داشت.
اما هنرمندان روشی منحصر به فردی را برای مخالفت در پیش گرفتند.
اما هنرمندان روشی منحصر به فردی را برای مخالفت در پیش گرفتند.
٩/۶ در طی دهه ٧٠ و ٨٠ با خلق آثاری به ظاهر به هم ریخته و بی‌‌منطق، رژیم را هدف گرفتند. نقاشی‌های غیرطبیعی که در آن شخصیتها و اشکال ناموزون و بدشکل در نگاه اول احمقانه به نظر می‌رسیدند. اما هدف این آثار نیز همین بود، ترسیم جامعه بدریخت و بی‌‌تناسب و متناقض،
٧/٩ که توسط حاکمانی متوهم و کینه‌‌جو و ظالم به این شکل عجیب درآمده بود.
عکس زیر در نگاه اول انسان‌هایی با ظاهر عجیب را در حال خوردن بستنی نشان می‌دهد که لکههای رنگی تصاویر را پوشانده. این اثر جاوو یلنیک، بستنی خوردن با کمک پلیس مخفی نام دارد.
عکس زیر در نگاه اول انسان‌هایی با ظاهر عجیب را در حال خوردن بستنی نشان می‌دهد که لکههای رنگی تصاویر را پوشانده. این اثر جاوو یلنیک، بستنی خوردن با کمک پلیس مخفی نام دارد.
٨/٩ چهره‌های پس‌زمینه مردم عادی را در حال انجام امورات معمولی زندگی، بستنی خوردن، نشان می‌دهد. اما در پیش‌‌زمینه لکههای زرد نشان‌‌دهنده حضور فراگیر و مداخله‌گر حکومت و شعارهایش است.
٩/٩این کنترل مداوم و ایدیولوژی تهاجمی رژیم، تمام جنبه‌های زندگی عادی مغشوش و بدریخت کرده که دیدن چهره واقعی مردم نیز غیرممکن شده. مردم نقاشی شده بدریخت و ناموزون هستند چراکه جامعه بدریخت و ناموزون است. پیام اثر این است که هیچ ارتباط طبیعی بین مردم در یک نظام سرکوبگر وجود ندارد.
