Thread by @VasaviNarayanan

Dear Siblings....

Somebody ask me, either I don't know to giv msg in english r I don't know; since I present more contents in Tamizh. Sorry. Here I want my messages to reach everyone, whom may also be weak in english. Language is only to u.stand the message. Not for pride.

So, I believe U all might u.stand my feel & request U all to support me for my good writings. Not for the lang. Thanks a lot.🙏

🌺வாய் பேசுபவன் காரியத்தில் பூஜ்ஜியம்....🌺

நாம் நினைப்பது போல, பாரத்த்திருநாட்டின் ராணுவப் பணி என்பது, பிறநாட்டின் ராணுவத்தினரது போல் எளிதல்ல....

உலகின் வலிமையான ராணுவங்களான அமெரிக்கா, சீனா, ரஷ்யாவே அஞ்சும் சீதோஷ்ண நிலையும், போரினால் ஏற்பட்ட சேதத்தை விட,

இயற்கை சீதோஷ்ண மாறுபாடுகளால் ஏற்பட்ட வீரர்களின் உயிரிழப்புகள் அதிகம்... கர்ணம் தப்பினால் மரணம் என்ற நிலையில், உலகின் மிகப்பெரிய மலைச் சிகரங்களின்

மேலுள்ள போர்க்களத்தையும், அதர்கான பயிற்சியையும் கொண்ட, திறமையான பலம் வாய்ந்த உலகின் மிகப்பெரிய ரானுவம் நமது ரானுவம் தான்.

ஐ.நா.சபையே பல போர்களில் நமது ராணுவத்தின் உதவியை நாட, முன்னிலையில் நின்று, ஐ.நா. படைகள் வெல்ல உதவியிருக்கிறது. இது எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்?

அந்நிய சக்திகளின் காசுக்காக, பதவிவெறிக்காக, இங்குள்ள அரசியல்வாதிகள்... பிரிவினைவாதிகள், கம்யூனிஸ்ட் நக்ஸல்கள், தீவிரவாதிகளின் உதவியுடன் செய்யும் தீவிர விஷமமான ப்ரச்சாரத்தால்,

மக்களில் சிலர் ராணுவ வேலையை எண்ணற்ற வேலைகளில், அதுவும் ஒரு சாதாரண வேலை என்பது போல நினைக்கின்றனர்.

நமது ராணுவத்தினர், மிக உயரமான பனிப்ரதேசங்களுக்கு (High Altitude) போய் வருவது மிகச் சுலபமான வேலை போல் நினைக்கிறார்கள்....

இப்பகுதிகள் நீங்கள் நினைப்பது போல் ஊட்டி, கொடைக்கானல்,குலுமணாலி, சிம்லா போல் இல்லை... இதைப் படியுங்கள் புரியும்.

பனிப்ரதேசங்களில் தட்பவெப்பநிலை Minus 40 degree வரை போகும். அங்கு நினைக்கும் நேரத்தில் சென்றுவர முடியாது.... அதுபோல் அங்கிருந்து நினைத்த நேரத்தில் விடுமுறை எடுத்து ஊருக்கெல்லாம் வரமுடியாது.

பனிப்ரதேசங்களுக்கு போகும் முன்னர் 90 நாட்கள் அடிவாரத்திலிருந்து நமது உடல்நிலையை

அந்த தட்பவெப்பத்திற்கு பழகுவார்கள் (Acclimatization). அங்கே ஏற்படும் உடல் உபாதைகளை எப்படி சமாளிப்பது, வீரர்கள் தங்கள் உடல்நிலையை எப்படிப் பாதுகாப்பது போன்ற பயிற்சிகள் வழங்கப்படும்.

பின்பு மருத்துவத் தகுதி பெற்றவின், மிக உயரிய பனிப்ரதேசங்களுக்கு அனுப்புவார்கள்.

அங்கே அவர்கள் 90 நாட்கள் மட்டுமே பணிபுரிவார்கள்.

நாம் அங்கு சென்றுவிட்டால் என்னவெல்லாம் நட்டக்கும்?

சூரியவெளிச்சம் 10 மணிக்கு மேல்தான் வரும்... 3 மணிக்கெல்லாம் இருட்டிவிடும்.

நமக்கு வேஎண்டிய அணைத்து சத்தான விலையுயர்ந்த உணவுப் பொருட்களும் இருக்கும்... ஆனால் சாப்பிட முடியாது.

குளிரில் பசியெடுக்காது... மதியம் மட்டும் வேண்டா வெறுப்பாக, உயிர்வாழச் சாப்பிடுவார்கள்.

மிக உயரம் என்பதால், காற்றில் ஆக்ஸிஜன் அளவு குறைவாக இருக்கும்... மூச்சுத்திணறல் ஏற்படும்.

தினமும் டெண்டைச் சுற்றிக் குழிதோண்டி, நிலக்கரியைப் போட்டு எரிப்பார்கள்... இருந்தும் குளிர் அடங்காது.

தீயெரியும் இடத்தில் வாளிகளில் பனியைப்போட்டு, அதில்கொதிக்கும் நீரைப் பாட்டில்களில் நிரப்பி, மார்பில் 2, முதுகில் 2 என கட்டிக்கொண்டு படுக்கவேண்டும்.

இதன் சூடு 10 நிமிஷம் கூட இருக்காது... 1/2 மணிக்கு ஒருமுறை எழுழ்ந்து சென்று வெந்நீரை பாட்டிலில் மாற்றி வந்து படுக்கவேண்டும்.

இதுதான் இரவு முழுவதும் டைம்பாஸ். சவப்பெட்டிபோல் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் ஸ்லீப்பிங் பேக்கில் தூங்கவேண்டும்.

பனிப்பாறைகளை வெறும் கண்களால் பார்த்தால் கண் எரியும்... Color Blindness வந்துவிடும்.

11 மணிக்கு மேல் வெயிலடிக்கிறது என, வெயிலில் நின்றால், உடம்பில் கொப்புளங்கள் வந்துவிடும்.

மதியம் 1 மணிக்குமேல் சுழ்ழல் காற்று வீசும்... அது உடலில் படும்பொழுது உயிர்போய்விடும் வேதனை... சிலசமயம் இது பனிச்சரிவையும் ஏற்படுத்தும்.

பனிச்சரிவு மணிக்கு 80 KM வேகத்தில் நகரும்... தப்பிப்பது என்பது இயலாத காரியம்.

அங்கே பணிபுரியும்போது ஏதாவது உடல்நிலைக் கோளாறு ஏற்பட்டால்,

சண்டிகருக்கோ, டெல்லிக்கோ அவர்களை அழைத்து வரமுடியாது. வெப்பநிலை மாற்றத்தால் Stroke ல் இறந்துவிடுவார்கள்.

ஏதாவது காயங்கள் ஏற்பட்டால், அது உயிருக்கே ஆபத்தாக முடிந்துவிடும்.

சில பள்ளமான இடங்களில், பனிக்குக் கீழ் தண்ணீர் இருக்கும்... கால்தவறி அதில் விழுந்தால் உயிர்பிழைப்பது கடினம்.

அதிகப்படியான பனி என்பதால் உடல் கருத்துவிடும்... 90 நாட்கள் பனிமுடிந்த பின் மலை அடிவாரத்திற்கு சென்று, 30 நாட்கள் கீழே இருக்கும் தட்பவெப்பத்திற்கு உடலைப் பழக்க வேண்டும் (De Acclimatization).

பின்பு விடுமுறை கிடைக்கும். 7 மாதங்களுக்கு, வீரர்கள் குடும்பத்தில் என்ன நடந்தாலும்

விடுமுறைக்கு வரமுடியாது.

இங்கே பணிபுரிந்துவிட்டு வந்த பிறகு, பலவித உடல் உபாதைகள் ஏற்படும்... சிலருக்கு நினைவு தப்பிவிடும்.

ஒரு ராணுவ வீரன் நாட்டைக் காக்க இவ்வளவு த்யாகங்கள் செய்யவேண்டி இருக்கிறது. இங்கே உட்கார்ந்து கொண்டு பேசுவது மிக சுலபம்.

அங்கிருக்கும் சூழலை அனுபவித்தவர்களுக்கு தெரியும் அதன் வேதனை என்னவென்று.

ஒருமுறை அங்கே சென்றுவிட்டு வந்தபின், உடல் பழைய நிலைக்குவர, பல வருஷக்கள் ஆகும்...

புல்வாமாவில் தாக்குதல் நடக்கும் வரை மோடி என்ன ***ரா? சீனா நுழையும் போது டீக்குடிக்கப் போனாரா

என்றெல்லாம் அசிங்கமாக நமது ப்ரதமரையும் ராணுவத்தையும் பேசும் மக்களும், அவர்களைத் தவறாகப் பேசும் அரசியல்வியாதிகளும், ஒரு 5 வருஷம் ராணுவத்தில் சேவை செய்ய வேண்டும்.

ராணுவத்தில் சேவை செய்தால் தான் அரசியல்வாதி ஆகலாம் எனும் சட்டம் வேண்டும். இதற்காக வருபவனை நன்கு Drill எடுக்க வேண்டும்.

அப்போது தான் இந்த ஜென்மங்களுக்கு ராணுவத்தினரின் வலி தெரியும். முடிந்தவரை நிறைய பேருக்கு அனுப்புங்கள். அறிவிலிகளைச் சென்று அடையட்டும்.

Jai Hind...🇮🇳

RIP MY DEAR BROTHERS...🙏