متأسفانه در منبری که امشب درباره سرنوشت #احمد_متوسلیان و همراهانش داشتم، فرصت نشد تشریح کنم که در آنچه بر سر این چهار نفر در لبنان آمد، مقصر اصلی نه اسرائیل و فالانژهای لبنان، که حماقت و بی فکری ذاتی جمهوری اسلامی بود. (۱/۷)
منظورم سیاست اعزام اینها به لبنان نیست که نقد و بررسی آن مجال دیگری می طلبد، بلکه اشاره من به صورت مشخص به موضوع به دام افتادن آنان است.
ایست و بازرسی برباره در شمال لبنان که ماجرا در آن رخ داد، جایی است که همین حالا هم با وجود اقتدار حزب الله و متحدانش در لبنان ... (۲/۷)
ایست و بازرسی برباره در شمال لبنان که ماجرا در آن رخ داد، جایی است که همین حالا هم با وجود اقتدار حزب الله و متحدانش در لبنان ... (۲/۷)
اگر گذرتان به آن بیفتد، باید حواستان جمع باشد که ایرانی بودنتان کار دستتان ندهد. بعد این چهار نفر سوار ماشین شده و یکراست به مخوفترین ایست و بازرسی تاریخ لبنان رانده اند، به گمان اینکه گذرنامه دیپلماتیک دارند و می توانند براحتی عبور کنند. (۳/۷)
به روایتی، یکی شان (شاید خود متوسلیان) کارت شناسایی یا گذرنامه دیپلماتیک ایرانی هم نشان داده و خواسته که خارج از نوبت راه را برایشان باز کنند. این یعنی آن خدا بیامرز سر سوزنی اطلاع نداشته که در لبنان چه خبر است و با چه کسانی طرف است. (۴/۷)
«حاجز برباره» (ایست و بازرسی برباره) در لبنان ضرب المثل است. آنجا گلوگاهی بود که فالانژهای لبنان سالها بود بسته بودند و هر که را می گذشت چک می کردند، باج می گرفتند، می کشتند، اسیر می کردند. خونهای خیلی زیادی در همین مکان مشخص ریخته شده است. (۵/۷)
من شاید بیست سال پیش از افراد مطلعی شنیده بودم که لبنانیها می خواستند از راه دیگری متوسلیان و همراهانش را به بیروت برسانند اما آنها ترجیح می دهند با راهنمای فلسطینی بروند و این راهنماها هم یکراست آنها را به دل دشمن راهنمایی می کنند. (۶/۷)
خداوند متوسلیان و همراهانش را رحمت کند. او جان خود را برای کشورش کف دستش گذاشت و به گردن همه ما ایرانیها حق دارد ولی قربانی نظامی شد که فکر و برنامه ریزی هیچگاه جایی در آن نداشته، بی هیچ برنامه مشخصی او را به لبنان بفرستند و با بی برنامگی و بی فکری او را به قربانگاه راندند. (۷/۷)
