Thread by @JaredDiam

صیدنایا پایان دنیا

١/١۴ صیدنایا زندانی نظامی است که در ٣٠کیلومتری شمال دمشق قرار دارد. اگرچه دولت اسد، ٢٧ زندانی در سراسر کشور مخصوص مخالفان انقلاب سوریه داشت و در تمامی آنها شکنجه و مرگ رایج بود، اما آنها در قیاس با صیدنایا بهشت محسوب می‌شدند.

❌ روایت‌‌ها بسیار دردآور است ❌

٢/١۴ در حالیکه روسیه و ج‌‌ا بیشتر مدیریت جبهه نظامی را بر عهده داشتند، دولت بشار بر سرکوب غیرنظامیان و بازداشت آنها بسیار فعال بود تا درگیری‌ها به سمت فاز نظامی هدایت شود.

نوشته‌ای مختصر از حوادث سوریه 👇🏻

https://twitter.com/jareddiam/status/1200238917720690688

٣/١۴از چند ماه بعد از شروع انقلاب سوریه زندانیان قبلی زندان‌ها آزاد شدند، که بسیاری به گروههای تندرو اسلامی مسلح نظیر احرارشام و جیش‌‌الاسلام پیوستند. از ماه مِی ٢٠١١، صیدنایا به تدریج میزبان زندانیان جدیدی بود و به بازداشت شدگان اعتراضات علیه دولت بشار اختصاص پیدا کرد.

۴/ محلی که شکنجه تا سر حد مرگ امری عادی بود. زندانیان از تمام قشرهای جامعه بودند اما با گروه مشخصی رفتار خشن‌ترین میشد: نظامیان جدا شده از ارتش، وکلا، روزنامه‌نگاران، و فعالان حرکت مسالمت‌آمیز. تخمین زده می‌شود روزانه ۵٠نفر و در کل ٧۵٪ زندانیان صیدنایا جان خود را از دست دادند.

۵/ زندانیان با غل و زنجیر و در ماشین‌های ویژه وارد صیدنایا می‌شدند و از همان بدو ورود شکنجه آغاز می‌شد. گواهی یک شاهد حاکی از آن بود که در یک نوبت، از ١٠٠زندانی تازه ورود همان ابتدا ١۵ زندانی زیر شکنجه کشته شدند.

۶/ تا ٣٠زندانی در سلول‌های کوچک حال داده می‌شدند. غذا بسیار محدود بود، حداکثر چند قاشق برنج و یک عدد زیتون در ٢۴ساعت. و گاهی به مدت چند روز هیچ غذایی پیدا نمی‌شد. تقریبا در تمامی مدت چشم زندانیان بسته بود و حق دیدن زندانبانان را نداشتند. خطا و دیدن سهوی آنها به معنای حکم مرگ بود.

٧/١۴ زندانبانان در شکنجه زندانیان آزادی عمل کامل داشتند، که گاهی ۴بار در روز رخ می‌داد. ابزارهای متفاوتی نیز متداول بود: تسمه موتور تانک که در صورت برخورد با پوست بدن آن را جدا می‌کرد، کابل‌های فلزی درهم تنیده شده، لوله‌های PVC معروف به اخضر ابراهیمی فرستاده سازمان ملل در سوریه.

٨/١۴ در صیدنایا هدف شکنجه خود شکنجه بود و نه دریافت اطلاعات. زندانی می‌توانست هر لحظه‌ بدون دلیل زیر ضرب و شتم قرار بگیرد. خانواده‌‌ها هم با پرداخت رشوه فراوان شاید می‌توانستند هر ۴ماه به مدت ٣دقیقه زندانی خود را ببینند، که در نگاه اول به دلیل بیماری و ضعف ممکن بود او را نشناسند.

٩/١۴ به دلیل وضع اسف‌بار، زندانیان چندان علاقه‌ای به دیدار خانواده نداشتند و بعد از دیدار هم شکنجه می‌شدند. قبل از کنفرانس ژنو ٢ در ژانویه ٢٠١۴ کمی اوضاع بهبود یافت، اما بعد از شکست این مذاکرات شرایط بدتر از قبل شد.

١٠/١۴ در واقع هرگاه مخالفان اسد در جبهه نظامی پیروزی‌هایی به دست می‌آورند، بهای آن را زندانیان می‌‌پرداختند. هر صبح نگهبانان وارد سلول‌‌ها شده و تعداد موش‌های تازه مرده‌ را می‌‌پرسیدند. غذا بسیار نادر بود و از جایی به بعد تعداد کشته‌ها در اثر گرسنگی از شکنجه پیشی گرفت.

١١/١۴ در بیشتر موارد هم نگهبانان آب را روی زمین می‌ریختند و زندانیان باید فورا لیس می‌زدند. آدمخواری نیز رایج بود. نظافت شخصی و بهداشت فردی بی‌‌معنا بود و شیوع بیماری‌ها بسیار رایج. پزشک زندان به قصاب معروف بود و زندانیان بیمار رغبتی به دیدار او نداشتند.

١٢/١۴ یک زندانی نجات‌‌یافته شاهد بود پرستاری صورت مریضی را که درخواست مسکن می‌کرد، زیر ضربات پا خرد کرد. گاهی نیز از زندانیان خواسته میشد تا افراد نحیف را در برابر غذا به قتل برسانند. دعا و نیایش در صیدنایا ممنوع بود.

١٣/١۴ تخمین زده می‌شود در طی ناآرامی‌های سوریه، دست کم ١٣٠هزار نفر توسط دولت بازداشت شده‌اند. در حالیکه رفتار داععش با زندانیان پوشش رسانه‌‌ای بیشتری داشته اما بیش از ٩٠٪ دستگیره‌ها توسط دمشق صورت گرفته.

١۴/١۴ تنها در یک مورد یک نظامی فراری از دمشق که به سزار معروف شده، عکس ۶٧٠٠ جسد را منتشر کرد.

بخشی از این نوشته از منبع زیر است که به خاطرات نجات یافتگان اختصاص دارد و تلخی آن گفتنی نیست.admsp.org/?p=4069