"دیکتاتوریِ توتالیتر و یکه‌سالار" از نظرِ برژینسکى و همکارش، کارل یوئاخیم فریدریش؛
در سال۱۹۵۳ آنها در کتاب معروفشان، (دیکتاتورى توتالیتر)، الگویى از توتالیتاریسم را تعریف کردند که همچنان در علم
و یکه‌سالارىِ سیاسی تأثیرگذار است.
#رشته_توییت
در سال۱۹۵۳ آنها در کتاب معروفشان، (دیکتاتورى توتالیتر)، الگویى از توتالیتاریسم را تعریف کردند که همچنان در علم
و یکه‌سالارىِ سیاسی تأثیرگذار است.
#رشته_توییت
اساسِ این نظریه این است که رژیم‌هاى توتالیتر(تمامیت خواه) با یکدیگر قابل مقایسه‌اند و شباهت‌هاى اساسى با یکدیگر
دارند. به‌گفته‌ی این دو نظریه‌پرداز، ذاتِ رژیم‌هاى توتالیتر در سازماندهى و روش‌هایشان در ایجاد "نظارتِ مطلق" نهفته است.
دارند. به‌گفته‌ی این دو نظریه‌پرداز، ذاتِ رژیم‌هاى توتالیتر در سازماندهى و روش‌هایشان در ایجاد "نظارتِ مطلق" نهفته است.
درواقع این ساختار، اشکال و روش شناسى خاص این رژیم‌هاست که سِرشت خاص آنها را مى‌سازد.
آنها در کتابى که از آن نام بردیم، شش ویژگىِ سازنده‌ی نظامِ توتالیتر را برمى‌شمرند:
آنها در کتابى که از آن نام بردیم، شش ویژگىِ سازنده‌ی نظامِ توتالیتر را برمى‌شمرند:
نخستین ویژگى ماهوى این رژیمها «ایدئولوژى» است.
آن هم ایدئولوژى اى که همه‌ی شــئون مهم زندگى را دربرمیگیرد، براى همگان الزام‌آور است و هدف نهایــى آن ایجاد جامعه‌اى با ساختار و محتواى جدید است.
این ایدئولوژى مدعىِ حقیقت مطلق است و عناصر برسازنده‌ی آن، آرمانشهرى شِبه دینى هستند.
آن هم ایدئولوژى اى که همه‌ی شــئون مهم زندگى را دربرمیگیرد، براى همگان الزام‌آور است و هدف نهایــى آن ایجاد جامعه‌اى با ساختار و محتواى جدید است.
این ایدئولوژى مدعىِ حقیقت مطلق است و عناصر برسازنده‌ی آن، آرمانشهرى شِبه دینى هستند.
بهترین نمونه‌هاى این ایدئولوژى در نظامِ اتحاد شوروى همان ایدئولوژى بولشویستى بود که هدف نهایى آن برپایه‌ی جامعه‌ی بدون طبقه در سراسر جهان بود و در حکومت رایش ســوم هم ایدئولوژىِ ناسیونال سوسیالیستى بود که هدف غایى‌اش برپایىِ نظام سلطه‌ی نژاد برتر
آریایى در اروپا و جهان بود.
آریایى در اروپا و جهان بود.
دومین ویژگى ماهوى این رژیمها «حزب واحد حکومتى» است. رژیم‌هاى توتالیتر سخت مخالف نظام پارلمانى و نظام تَحزبى هستند و به جاى آن تمام بار حکومتدارى در اصل به سازمان حزب واحد واگذار مى شود، به گونه‌اى که حزبِ واحد ساختار و ابعادى فراحکومتى مى یابد.
این حزب واحد تمام قدرت را در اختیار دارد، ساختارى به شدت سلسله مراتبى و گروه‌سالارانه (اولیگارشیک) دارد.
در رأس حزب، پیشوایى مُطلق العِنان تکیه زده و ساختار حزب یا به طور کامل با نظام بوروکراتیکِ حکومت درهم تنیده شده یا فراتر از آن جاى گرفته است.
در رأس حزب، پیشوایى مُطلق العِنان تکیه زده و ساختار حزب یا به طور کامل با نظام بوروکراتیکِ حکومت درهم تنیده شده یا فراتر از آن جاى گرفته است.
تنها درصدِ اندکى از جمعیت کلِ کشور در حزب فعالانه حضور دارد (حدودِ ۱۰درصد) و داخل حزب هم گروهى متعصب و دوآتشه‌ی فرمانبردارانِ مطلق و مجریان بى چون و چراى ایدئولوژىِ حزب هستند.
ســومین ویژگى اساسى نظام‌هاى توتالیتر، «نظـام ارعاب» یــا «نظام
هراس افکنى» است.
ســومین ویژگى اساسى نظام‌هاى توتالیتر، «نظـام ارعاب» یــا «نظام
هراس افکنى» است.
این نظام‌ها ساختارى "امنیتى و پلیسى"دارند و پلیس مخفى بر تمامِ مردم و حتی بر کارگزارانِ حزب و دولتمردانِ بلندپایه نظارت
دارد.
این نظام پلیسى نه فقط دشمنانِ واقعى، عینى و بالفعل، که مخالفانِ احتمالى و بالقوه را هم هدف مى‌گیرد و پیشاپیش اثر احتمالی‌شان را خنثی میکند.
دارد.
این نظام پلیسى نه فقط دشمنانِ واقعى، عینى و بالفعل، که مخالفانِ احتمالى و بالقوه را هم هدف مى‌گیرد و پیشاپیش اثر احتمالی‌شان را خنثی میکند.
چهارمین ویژگى ماهوى نظام توتالیتر، «انحصار وسایل ارتباطات جمعى» اعم از رسانه‌هاى جمعى چون رادیو، تلویزیون و روزنامه و وسایل ارتباطى چون تلگرام و تلفن و پست.
در مواردى، چون نشر کتاب که همه چیز در اختیار دولت نیست هم، نظارت و سانسورِ دقیق و موشکافانه ی نهادهاى دولتى برقرار است.
در مواردى، چون نشر کتاب که همه چیز در اختیار دولت نیست هم، نظارت و سانسورِ دقیق و موشکافانه ی نهادهاى دولتى برقرار است.
پنجمین ویژگى نظام‌هاى توتالیتر، «انحصارِ به کارگیرى اسلحه» است که این مکمل ویژگى چهارم است.
ششمین و آخرین ویژگى نظام‌هاى توتالیتر «هدایت و نظارت بر اقتصاد» است.
دراین نظام‌ها نهادِ دولت بر اقتصاد نظارت کامل دارند و درموردى مانند اتحاد شوروى کلِ اقتصاد در اختیار دولت است؛
گرچه این نظارت و هدایتگرى در نظامى چون رایش سوم در مقایسه با شوروی درحد مداخلات جدى باقى مى‌ماند.
دراین نظام‌ها نهادِ دولت بر اقتصاد نظارت کامل دارند و درموردى مانند اتحاد شوروى کلِ اقتصاد در اختیار دولت است؛
گرچه این نظارت و هدایتگرى در نظامى چون رایش سوم در مقایسه با شوروی درحد مداخلات جدى باقى مى‌ماند.
