خدایِ بزرگ است هُرمُزد که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که انسان را آفرید، که شادیِ انسان را آفرید.
(متن فارسی باستان و توضیح واژهها در توییتهای بعدی)/1
بَگَ وَزْرْکَ اَئورَمَزدا هَیَ ایمام بومیم اَدا هَیَ اَوَم اَسْمانَم اَدا هَیَ مَرتـیَـم اَدا هَیَ شْیاتیم اَدا مَرتـیَـهیا
/2
baga wazrka Auramazdā haya imām būmīm adā haya avam asmānam adā haya martiyam adā hya šiyātim adā martiyahyā.
/3
از wazrka واژۀ "بزرگ" بر جای مانده.
از Auramazdā که نام خدای یگانه در دین زردشتی بوده در فارسی "هُرمُزد" یا "هُرمُز" بر جای مانده.
/4
از im که به معنی «این» بوده در فارسی میتوان در "امشب" و "امروز" سراغ گرفت.
از būmī که به معنی «زمین» بوده در فارسی "بوم" (برای نمونه در "مرز و بوم") بر جای مانده است.
/5
#ریشهشناسی
از asmān واژۀ "آسمان" بر جای مانده.
/6
از šiyāti واژۀ "شادی" بر جای مانده.
/7