Thread by @anbezhil12

#சரம_ஸ்லோகம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களாக இருப்பவர்கள் தினமும் சொல்ல வேண்டிய சுலோகம் இது. ஜீவாத்மாக்களை கரை சேர்க்கும் உயர்வான விஷயம் இதிலுள்ளது.
"சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய
மாமேகம் சரணம் விரஜ
அஹம்த்வா சர்வ பாபேப்யோ
மோஷயிஷ்யாமி மாசுச"
இந்த நாலு வரிகளில் ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் உயர்வான பொருளுள்ளது.

1. சர்வதர்மான் பரித்யஜ்ய- இந்தப் பதத்திற்கு மட்டும் ஆசார்யர் வேதாந்த தேசிகன் ஆறு அர்த்தங்களைக் கற்பிக்கிறார்.
(அ) பக்தியோகம் முதல் வேறெந்த யோகத்தையும் முழுமையாக கடைபிடிக்க முடியாத நம் இல்லாமையை உணர்ந்து, இங்கிருக்கும் வெறுமையினை உணர்ந்து எல்லா வழிகளையும் விட்டுவிடு என்பது முதல்

பொருள்.
(ஆ) நம் கையில் ஒன்றுமில்லை. எந்த விதமான சக்தியும் இல்லாதவர்கள் என்ற நமது சிறுமையை உணர்வது இரண்டாவது அர்த்தம்.
(இ) சரணாகதிக்குச் சொல்லப்பட்ட விஷயங்களைத் தவிர வேறு அங்கங்கள் இல்லையென்று உணர்வது, ப்ரபத்தியொன்று தான் இறுதியானது, உத்தமம் என்று அறிவது தான் மூன்றாவது பொருள்.

(ஈ) உயர்ந்த பக்தி யோகங்களை நம்மால் செய்ய முடியாது என்பதை உணர்ந்து செயல்படுதல் நான்காவது அர்த்தம்.
(உ) அப்படி நம்மால் எளிதாகப் பண்ண முடியாத பக்தி யோகங்களை செய்தே தீருவேன் என்று பிடிவாதம் கொள்ளுதல் அற்ப ஆசை தானேயன்றி வேறொன்றுமில்லை என்று உணர்தல் ஐந்தாவது பொருள்.
(ஊ) ஒரு நொடியில்

செய்யக் கூடிய பிரபத்தி என்பதை செய்யாமல், மற்ற மார்க்கங்களை நாடிச் செல்வது தீமையினை விளைவிக்கக் கூடியது என்பதை உணர்வது ஆறாவது அர்த்தம்.
2. மாம் - இங்கு பார்த்தனுக்கு சாரதியாய் நின்ற அந்த கீதாசார்யனை நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
அர்ஜுனனுக்கு ஹிதத்தினை எடுத்துச் சொல்லும் வேளையில்

கிருஷ்ண பகவான், "மாம்" என்று உரைக்கும் சமயம், தன்னுடைய திருமேனியினை தொட்டுக் காட்டுகின்றான். இப்படி செய்ததன் மூலம் தன்னுடைய சௌசீல்ய குணத்தினையும் ஸ்வாமித்வத்தினையும் அவன் நமக்கு தெள்ளத் தெளிவாக ஐயமற அறுதியிட்டு சாதிக்கிறான்.
3. ஏகம்- ஏகம் என்ற இந்தப் பதமும் பல பொருள் படுகின்றது.

(அ) இந்த சம்சார சாகரத்திலிருந்து விடுபட்டு முக்தி பெற அவன் ஒருவனே "ஏகம்" உபாயம். அதாவது அந்த ஸர்வேச்வரன் மட்டும் தான் வழி. அவனையடைய நாம் செய்யும் பிரபத்தி உபாயமாகாது. நம்மை பிரபத்தி பண்ண வைப்பதும் அவன் தான். அதனால் பிரபத்தி அவனுக்கு இணையான உபாயமாகாது.
(ஆ) அப்படி ஒரே உபாயமாய்

விளங்கும் அவனை அடைய அவன் ஒருவனே-ஏகம் வழியுமாவான்.
(இ) அவனது அருளினால் நமக்கு சரணாகதி பிராப்தம் கிடைத்தப் பின்னால் நம்மைத் தன்னுடைய பொறுப்பாக ஏற்று தனித்து நின்று சரண்யனாக நம்மை ரக்ஷிப்பது அவன் ஒருவனே "ஏகம்"
(ஈ) அப்படி நாராயணனின் திருக்கமல பாதங்களை அடைய தேவையான சக்தியும் ஞானமும்

இருந்தும், மிகவும் துன்பப்படும் ஜீவாத்மாக்களை, அவையாவும் சேர்ந்து அளிக்கக்கூடிய பலன்கள் அனைத்தையும் உன் ப்ரபத்தியை ஏற்றுக் கொண்டு நான் ஒருவனே அருள் புரிகிறேன் என்று சாதிப்பதானால் "ஏகம்"
(உ) ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தில் பெருமாள் என்று சொன்னால் அந்தப் பதத்தில் தாயாரும் சேர்த்தி.

அதனால் அந்த திவ்ய தம்பதிகள் ரெண்டு பேரும் எப்போதும் சேர்ந்தே அனுக்கிரஹம் பண்ணுவதனால் "ஏகம்"
4. சரணம்- ரொம்ப உயர்வான பொருள் இந்தப் பதத்திற்கு. கர்மாக்களினால் கட்டுண்டு மறுபடி மறுபடி பலவிதமான பிறப்புகள் கொண்டு இந்த பூமியில அல்லாடும் ஜீவாத்மாக்களுக்கு ஒரே ஒரு தடவை "சரணம்" என்று அவன்

திருவடிகளில் பிரபத்தி செய்துவிட்டால், எப்பவும் நான் உன்னைக் காப்பாற்றுகிறேன் என்று சத்யசந்தனாக நின்று சேதனர்கள் அனுபவிக்கத் தேவையான அனைத்தையும் அவனே அனுக்கிரகம் செய்கிறான்.
5. வ்ரஜ- நம் ஆத்மாவை அவன் திருவடிகளில் சமர்ப்பித்தல் என்று பொருள். நான் என்னுடையது என்ற அகங்காரத்தினை

விடுத்து, அவன் ஒருவனே சக்திமான். நாமெல்லாம் அசக்தர்கள் என்பதை பரிபூர்ணமாக உணர்ந்து, பூரணமான விருப்பத்துடன், அவன் காப்பாற்றுவான் என்கிற நம்பிக்கையுடன், அவன் திருவடிகளில் ஆத்ம சமர்ப்பணம் பண்ணுவதை குறிக்கிறது.
6. அஹம்- இந்தப் பதத்தின் மூலமாக பெருமாள் தன் பராக்கிரமத்தை நமக்கு

உணர்த்துகிறான். பூர்வ ஜென்ம கர்மாக்களினாலே மறுபடி மறுபடி பிறப்பெடுத்து இந்த பூமியிலே துன்பப்படும் கர்ம பலன்களிலிருந்து விடுவித்து தன் திருவடிகளில் சேர்த்துக்கொள்ளும் அபாரமான சக்திமான் நான் ஒருவனே என்று அறுதியிட்டு கூறுகின்றான்.
7. த்வா- இந்தப் பதத்திற்கான அர்த்தம் – நான் மட்டுமே

சாஸ்வதமானவன். என் திருவடிகள் மட்டுமே அடையத் தக்கது. என்னுடைய கருணையினால் பிறக்கும் அனைவருக்கும் கிடைக்கும் செல்வமும் ஐஸ்வர்யங்களும் ஸ்திரமில்லாதது. இவையனைத்தையும் அனுக்கிரகம் செய்த என்னை அடைய முயற்சிகள் மேற்கொண்டு முடியாமல், உபாயமான என்னை அடைய வழியும் (உபேயமும்) நானே என்பதனை

உணர்ந்து உன் திருவடிகளே சரணம் என்று என்னையே வந்து அடைவது.
8. ஸர்வபாபேப்ய:- ஸ்ரீமன் நாராயணனின் திருவடிகளை அடைவதற்கு எதிராக அமையும் விஷயங்களையும், அவனது திருவடிகளே அடைவதற்கு உகந்தது என்ற ஞானத்தினை பெறுவதற்கு தடையாக இருக்கும் எல்லாவற்றையும் அகற்றி, இவன் நம் திருவடிகளில் நாம் ஏற்றுக்

கொள்ளத் தக்கவன் என்று அருள் புரிபவன்.
9. மோஷயிஷ்யாமி- இந்த சம்சார சாகரம் நமக்கு உண்டாக்கும் தொடர்ச்சியான பிரச்சனைகள் மற்றும் துயரங்களுக்கிடையே பரமபதத்திலே வீற்றிருக்கும் பரமபத நாதனுக்கு நித்ய சூரிகளோடும் முகதர்களோடும் சேர்ந்து நித்ய கைங்கர்யம் செய்யவேண்டும் என்று ஒரு ஜீவாத்மா

ஆசைப்படும் அந்த நொடி அவனின் சகல கர்மாக்களையும் ஒழித்து விடுகின்றேன் என்று அருள்புரிகிறார் பெருமாள். அவர் அப்படி சங்ல்பித்துவிட்டால் இந்த தேகத்துடன் நமக்கு உண்டானதொடர்பானது நீங்கப் பெறும் போது, பரிபூரணமான பகவதனுபவமானது நமக்கு உண்டாகும்.
10. மாசுச- இந்த சம்சார சாகரத்தில்

இருந்து முக்தி பெறவும், இங்கு இருந்து தப்பித்துச்செல்ல வேறெந்த வழியும் இல்லை என்பதை உணர்ந்து, தன்னோட திருவடிகளே சரணம் என்றிருக்கும் ஆஸ்ரிதர்களை காப்பது என்ற திருவுள்ளம் கொண்டு, கர்மாக்களின் பலன்களினால் அவர்கள் மறுபடி மறுபடி இந்த பூமியில் வந்து பிறவாமல் காப்பேன். கவலைப்படவேண்டாம்.

நானிருக்கேன் என்கிறார் அந்த பரமாத்மா. இப்படி எதுவுமே அவன் நேரே வந்து சாதிக்காமலே ப்ரஹ்லாதனுக்கு அவன் மேலே அளப்பரியன நம்பிக்கை. பக்தி. அவன் மட்டும் தான் சாஸ்வதமானவன். வேறொரு திருவடி அடைய மாட்டேன் என்கிற வைராக்கியம். அந்த வைராக்கியம் தான் அவனை கரை சேர்த்தது. அந்தப் பரமனை சிங்க

ரூபம் தரித்து வரவழைத்தது. அவனுக்காக அசாத்தியமான விஷயங்களை செய்ய வைத்தது. மாசுச என்ற அவனது திருவாக்கிற்கேற்ப பிரஹலாதன் எதைப் பற்றியும் கவலைப்படவில்லை. அதனால் தன்னெதிரே தன்னோட குறைவில்லாத பக்தியினால், "மாமேகம் சரணம் விரஜ" என்று அவன் திருவடிகளிலே மட்டுமே சரணடைந்து தன் கண்ணெதிரே

வரவழைத்தான். ஆண்டாள் சாதித்து அருளினார் போலே 'உன்தன்னோடுறவேல் நமக்கிங்கு ஒழிக்க ஒழியாது’.
ஸ்ரீரங்கநாத பரப்பிரம்மனே நம :