🐰Lumina Luceat III F13 | CA6 วันนี้วาโทริแมสรึยัง
31 Oct,
10 tweets, 2 min read
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ
Halloween🎃
แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า นางเงือกต่างคือสัตว์ในตำนานเทพนิยายที่ทุกคนต่างรู้จักกันดี และรู้ว่ามันไม่มีอยู่จริง แต่...
"จุนเป! วันนี้พระจันทร์เต็มดวง! ออกไปเที่ยวกัน!!"
ชายหนุ่มผมสีพีชเกาะที่ขอบกระจกที่บ้นของเพื่อนสนิท เจ้าของบ้านละสายตาจาก
Halloween🎃
แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า นางเงือกต่างคือสัตว์ในตำนานเทพนิยายที่ทุกคนต่างรู้จักกันดี และรู้ว่ามันไม่มีอยู่จริง แต่...
"จุนเป! วันนี้พระจันทร์เต็มดวง! ออกไปเที่ยวกัน!!"
ชายหนุ่มผมสีพีชเกาะที่ขอบกระจกที่บ้นของเพื่อนสนิท เจ้าของบ้านละสายตาจาก
หนังที่เจากำลังดูอยู่หันมามองยูจิ ขอบตาคล้ำบนหน้าที่ดูก็รู้เลยว่าเขาโต้รุ่งดูหนังมานานแล้ว
"ยูจิชั้นไม่มีแรงนะ คงไปเที่ยวเล่นด้วยไม่ได้..."
"ดูซีรีส์โต้รุ่งอีกแล้วใช่ไหม?"
จุนเปพยักหน้ายอมรับความจริง ยูจิจึงถือวิสาสะโดดเข้าหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาข้างๆจุนเป
"ยูจิชั้นไม่มีแรงนะ คงไปเที่ยวเล่นด้วยไม่ได้..."
"ดูซีรีส์โต้รุ่งอีกแล้วใช่ไหม?"
จุนเปพยักหน้ายอมรับความจริง ยูจิจึงถือวิสาสะโดดเข้าหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาข้างๆจุนเป
"งั้นฉันดูเป็นเพื่อนจุนเปละกันนะ! ดูเรื่องอะไรอยู่หรอ"
ตาของจุนเปเป็นประกาย เขาใจชื้นขึ้นมาเป็นกองพร้อมกับพูดจ้อเรื่องหนังอย่างสนุกสนาน เป็นที่รู้กันว่าจุนเปนั้นชอบดูหนังมาก ยิ่งมีคนมาดูด้วยยิ่งทำให้เขาก็มีความสุข ยิ่งถ้าคนคนนั้นเป็นยูจิด้วนละก็เขาจะแทบไม่หยุดพูดเลย
วูบ
ตาของจุนเปเป็นประกาย เขาใจชื้นขึ้นมาเป็นกองพร้อมกับพูดจ้อเรื่องหนังอย่างสนุกสนาน เป็นที่รู้กันว่าจุนเปนั้นชอบดูหนังมาก ยิ่งมีคนมาดูด้วยยิ่งทำให้เขาก็มีความสุข ยิ่งถ้าคนคนนั้นเป็นยูจิด้วนละก็เขาจะแทบไม่หยุดพูดเลย
วูบ
ตาของจุนเปเหมือนจะวูบไปชั่วขณะ คงเพราะโต้รุ่งดูซีรีส์หลายตอนแล้วทำให้หน้ามืด เขามักจะเป็นแบบนี้ตลอด ท้องก็รเองโครกครากคฃอไปกับเสียงจากในทีวี
หิวจัง ถ้ามีอะไรให้กินได้บ้างก็ดีสิ
จุนดปเอนไปซบไหล่ของยูจิ เขาได้กลิ่นหอมหวานมาจากอีกฝ่าย จมูกคใสันคลอเคลียไปตามซอกคอสูดดมกลิ่นหอมหวล
หิวจัง ถ้ามีอะไรให้กินได้บ้างก็ดีสิ
จุนดปเอนไปซบไหล่ของยูจิ เขาได้กลิ่นหอมหวานมาจากอีกฝ่าย จมูกคใสันคลอเคลียไปตามซอกคอสูดดมกลิ่นหอมหวล
"หิวหรอ?"
"นิดหน่อยนะ"
"กินได้นะ"
ยูจิยิ้มกว้าง จุนเปที่เห็นรอยยิ้มนั้นก็ตาพร่า เขากดใบหน้าลงซิกคอพร้อมเอื้อมมือไปโอบเอว ยูจิโคตรจะน่ารักเลย
ใบหน้าของเขาฝังลึกลงซอกคอ ริมฝีปากเผยอจนเห็นเขี้ยวสีขาวยาวกว่าคนปกติ จุนเปค่อยๆฝังคมเขี้ยวลงไปบนเนื้อเนียนของยูจิอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้
"นิดหน่อยนะ"
"กินได้นะ"
ยูจิยิ้มกว้าง จุนเปที่เห็นรอยยิ้มนั้นก็ตาพร่า เขากดใบหน้าลงซิกคอพร้อมเอื้อมมือไปโอบเอว ยูจิโคตรจะน่ารักเลย
ใบหน้าของเขาฝังลึกลงซอกคอ ริมฝีปากเผยอจนเห็นเขี้ยวสีขาวยาวกว่าคนปกติ จุนเปค่อยๆฝังคมเขี้ยวลงไปบนเนื้อเนียนของยูจิอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้
รู้สึกเจ็บ ยูจิกระตุกเล็กน้อยเมื่อคมเขี้ยวนั้นฝังลงมา ถึงจุนเปจะทำแบบนี้หฃายรอบแล้วแต่เขาก็ยังไม่ชินกับความเจ็บปวดอยู่ดี จุนเปค่อยๆดื่มเลือดอย่างช้าๆ ดื่มดำลิ้มรสชาติแสนอร่อยของยูจิอย่างเพลิดเพลิน เมื่อเขาทานจนอิ่มหนำสำราญเขาจึงถอนริมฝีปากไป รอยแผลบนตัวยูจิก็ค่อยๆสมานอย่างช้าๆ
"ปกติแวมไพร์ไม่ชอยทานเลือดมนุษย์หมาป่านี่นะ จุนเปนี่แปลกจัง"
"อื้อ แต่ของยูจิมันอร่อยนี่"
จุนเปยิ้มจางๆ ยูจิขยับคอไปมาก่อนที่เขาจะนึกบางอย่างออกเลยหันไปหาจุนเป
"trick or treat?"
"อ่า วันนี้วันฮาโลนนี่นะ ลืมสะสนิทเลย"
"งั้นก้ treat"
จุนเปหยิบลูกอมวันฮาโลวีนขึ้นจากในชาม
"อื้อ แต่ของยูจิมันอร่อยนี่"
จุนเปยิ้มจางๆ ยูจิขยับคอไปมาก่อนที่เขาจะนึกบางอย่างออกเลยหันไปหาจุนเป
"trick or treat?"
"อ่า วันนี้วันฮาโลนนี่นะ ลืมสะสนิทเลย"
"งั้นก้ treat"
จุนเปหยิบลูกอมวันฮาโลวีนขึ้นจากในชาม
เขาโยนเข้าใส่ปากตัวเองก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปกดจูบกับยูจิ ปลายลิ้นทั้งสองพัวพันตระหวัดกวัดเกลี่ยนแลกเปลี่ยนลูกอมเข้าไปในปากของยูจิ นอกจากรสชาติหวานของมันยังมีรสสนิมของเลือดของเขาที่จุนเปเพิ่งดื่มไปด้วย รสชาติของทั้งสองอย่างสลับปนเปไปมาในปากจนชวนสับสนมึนงง
จุนเปถอนริมฝีปากออกไปก่อนจะยิ้มจางๆ เขากดจูบที่หน้าผากยูจิ
"สุขสันต์วันฮาโลวีนนะ ยูจิ"
End ส่งท้ายวันฮาโลวีนด้วยฟิคสั้นๆค่ะ!
"สุขสันต์วันฮาโลวีนนะ ยูจิ"
End ส่งท้ายวันฮาโลวีนด้วยฟิคสั้นๆค่ะ!
@threadreaderapp Unroll plz
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
