Thread by @elcinarabaci

Çok önemli, kusura bakmayın. Tarih yazımı profesyonel tarihçiler tarafından yapılır, ama tarih bilgisini popüler hafızaya kazıyanlar maalesef genellikle tarihçiler değil.

Tarih bilgisi üretimine gündelik politik ihtiyaçlara binaen politikacılar, diplomatlar, gazeteciler,

https://twitter.com/butando/status/1326136668273913861

fesli zat gibi popüler kültür avcıları sıklıkla iştirak ederler.

Tarih bilgisinin üretimi de tüketimi de (hatta tüketimi çok daha fazla şekilde) son derece günceldir esasen ve politikacılar bunu pek iyi bilir, gündemin ihtiyacına göre tarihsel bağlamından +

kopartılmış belgeleri işte kriz durumlarında, dış temsilcilikleri ziyaretlerde, yabancı devlet adamlarının TR ziyaretlerinde keşfediverirler.

Bağlamından kopartılmış veri sıklıkla söylentilerle süslenip efsaneleştirilir, belgesi çıkmasa bile uydurulduğu vaka da çok.

Bilginin gündelik ihtiyaçlara göre değişen bir piyasası var, milli duyguları okşayan, söylentilerle süslü sindirimi kolay hap bilgi (!)nin arzı da talebi de pek fazla bu piyasada. Aynı İrlanda'yı kurtardığı uydurulan Osmanlı patatesi gibi, önce Kemal Paşa'nın yazılı mesajıymış+

gibi duyurulan, sonra özel mesajlarla "muhavere" (sözlü ifade) olduğu şeklinde düzeltilen bu ifadenin yarın bir gün youtube'da videoları da çıkar, dizilere diyalog olarak sıkıştırılır, böyle onlarca uydurulmuş ve popüler kültürde yeniden yeniden üretilmiş vaka var.

Sonra tarihçiler istedikleri kadar, "o iş öyle değil", diye yazsın çizsin anlatsın, popüler hafızaya yerleşmiş milli gururları okşayan yanlış bilgiyi düzeltmeniz çok zor, çünkü tekrar tekrar üretilip her yeni ihtiyaçta tekrar pop. tarih piyasasına sürülüyor.

Gayesi "gerçek neymiş", onu bilmek, kavramak, anlamak olan elbet hem tarihsel vakayı, hem de onun hatırlanıverdiği tarihsel koşulları kimlerin hatırladığını aktardığını, aktartığı veriyi kimin tüketimine sunduğunu (audience) sorgulamak zorundadır.