Thread by @overlistener

1/ Je was geboren in een tijd dat er maar eens in de maand een bus kwam naar het dorp. Jouw broer, die vóór jou was geboren, was als baby overleden, maar dit was nooit gemeld in het bevolkingsregister, omdat de reis naar de stad teveel gedoe was.

2/ Zo werd jouw geboorte ook niet officieel geregistreerd en ben jij je leven begonnen met het overnemen van een naam en een geboortedatum die eigenlijk niet aan jou toe behoorden.

3/ Ik heb je nooit kunnen vragen hoe je van binnen bent omgegaan met dit gegeven, waar iemand uit mijn generatie waarschijnlijk een identiteitscrisis en een berg aan therapiekosten aan zou hebben overgehouden.

4/ Je moest als kind al beginnen met werken en had daarom pas tijdens je dienstplicht leren lezen en schrijven. Iets wat je zelf later je vrouw, mijn moeder, had geleerd.

5/ Samen hebben jullie de schade ingehaald door in jullie hele leven nog meer boeken te lezen dan al jullie kinderen bij elkaar.

6/ Maar je handschrift bleef iets kinderlijks houden en je vroeg mij daarom altijd om jullie formulieren in te vullen, “want jouw pen schrijft sneller Emine”.

7/ Nog even over die pen: jij knipte vroeger bijna altijd mijn nagels. Dat deed je met zulke precisie en zulke voorzichtigheid dat het wel een eeuwigheid leek te duren en ik er elke keer weer tegenop keek.

8/ Jaren later vertelde je dat je dat deed omdat ik ze zelf altijd veel te kort knipte en je het niet kon aanzien dat ik altijd wel een paar pijnlijke rode vingers had.

9/ Dit was in hetzelfde gesprek waarin ik had aangegeven dat ik schoonmaakwerk wilde doen naast mijn studie, omdat ik jullie met jullie minimuminkomen niet wilde belasten met mijn studiekosten, maar jij weigerde dat toe te staan.

10/ “Ik heb jouw handen niet beschermd zodat jij nu je huid kapot kunt gaan maken met het schrobben van toiletten, ik verkoop nog liever de jas op mijn rug als dat betekent dat je niet hoeft te werken, jouw handen horen alleen een pen vast te houden”.

11/ Je zou dat nog echt gedaan hebben ook, zoals je, zelfs nadat ik al werkende vrouw en moeder met een eigen inkomen was en bij jullie langskwam, nog steeds fluisterend in mijn oor vroeg of ik genoeg geld had en je af en toe nog stiekem wat “zakgeld” in mijn tas achterliet.

12/ Het duurde even voordat ik doorhad dat ik jou er geen plezier mee deed door het te weigeren. Dat dat jouw invulling en zingeving was aan jouw vader-zijn en ik je kwetste door te doen alsof ik je niet meer nodig had.

13/ Het was door diezelfde invulling aan vaderschap dat je in de laatste dagen van je leven in het ziekenhuis, toen je hoorde dat je oudste zoon door verdriet een paar verdiepingen lager aan een hartmonitor lag, zei: “Moge Allah van mijn leven nemen en aan zijn leven toevoegen”.

14/ Terwijl je al zoveel aan ons had toegevoegd. Zoals die keer toen je je auto voor bijna de helft van de waarde had verkocht aan de buurman die door zijn psychische problemen door zijn vrouw buiten de deur was gezet en wij met zijn allen over jou heen vielen,

15/ want die auto had meer kunnen opbrengen en nu moest je zelf nog meer bijleggen voor de aankoop een nieuwe en waarom uitgerekend aan die man die zelfs door zijn eigen gezin niet meer werd geduld?

16/ Waarop je licht geïrriteerd maar rustig zei: “Ik ben geen kind. Denken jullie dat ik dit niet allemaal weet? Maar hij heeft nu een plek om in te slapen. Dat telt meer.”
En je ons voor de zoveelste keer weer liet zien wat we niet uit het oog mochten verliezen.

17/ Anderen noemen me soms “ een goed mens” en ik wil dan vertellen hoe ik dat van jou heb, ik wil dan vertellen over jou, maar weet nooit goed waar ik moet beginnen. Dus doe ik het kleine stukjes.

Dat ik je dochter heb mogen zijn, maakt het gemis goed.

18/ (Ik had dit oude draadje eerder deze week in een beetje blinde paniek verwijderd, omdat ik bang was dat trollen ermee aan de haal zouden gaan, maar heb veel vragen gekregen over mijn vader n.a.v. draad over de toeslagenaffaire, dat ik hem toch maar weer deel)