Thread by @esrarengizdurum

DEDESİNİN MEZARINI TAŞIYAN TORUNUN NAKİL ESNASINDA YAŞADIĞI PARANORMAL OLAY

Ekşi Sözlük yazarı "hayrullah amazingogullari"nın başından geçen olayın insanı etkilememesi ve korkutmaması oldukça zor:

Dedem, 1997 yılında öldü. İstanbul Büyükçekmece mezarlığına gömüldü.
2007-2008 gibi toprak kaymasından ötürü belediye toprak kaymasından etkilenen mezar sahiplerine kağıt gönderdi.

Kağıtta naaşların yerlerinden çıkarıp, yeni yerlerine gömüleceği yazıyordu ve maalesef bizim dedenin de mezarı da toprak kaymasından etkilenmişti. Bir arkadaşımla birlikte mezarlıktan ölüyü çıkarma görevi bana verilmişti.

Verilme sebebi de babama "Sen çok etkilenirsin böyle şeylerden istersen ben yapayım." demem. Ben ayıp olmasın diye demiştim halbuki. Neyse, gittik arkadaşla. Belediye iki tane adam tutmuş, mezarları onlar kazıyor. Biz de başlarında duruyoruz, kemikleri topluyoruz.

Havada hafif garip, sisli ve kapalı. Tam böyle ürkütücü film atmosferi gibi. Aralarında konuşuyorlar. Bizim de yaşlar genç. "Ya geçen bir ölü çıkardık. Adam 30 sene önce ölmüş ama sapasağlamdı." diye. Hafif tırstırma peşindeler, öyle eğleniyor onlar da.

Dedim "Toprakla alakalı o. Uzun hikâye." ardından kısa bir süre sonra balta ahşaplara çarptı. Naaş toprağa konduktan sonra üstüne hafif tahta parçaları konulur.

Tahtalar çürümüş. ardından kemikler çıkmaya başladı. Ufalanmış, erimiş. Kazıcıların anlattıkları gibi değil de olması gerektiği gibiydi yani atmosfer.

Yavaş yavaş birçok kemiği yeni kefenin üzerine doldurduk. Kafatası çıktı, kaburgalar vs. bir tek kalça kemiğinden bir tanesi çıkmadı, onun da toprağa karıştığına kanaat getirdik.

Bir saat falan aradık çıkmadı. Neyse toplamda 40 kadar irili ufaklı kemiği kefene koyduktan sonra yeni mezarına doğru götürmeye yola çıktık.

İşte ne olduysa orada oldu. Kefenin ağzını kapattım, nereden baksan kemikler 5-10 kilo eder. Taş çatlasın o da. tek elimle kaldırmaya çalıştım, kalkmadı. Acayip tuhaf oldum. Hayatımda yaşadığım nadir paranormal olaylardan birisi. İki elimle çekiyorum havaya, zor kalkıyor.

Arkadaş gördü "lan daha iki kemiği kaldıramıyorsun" dedi. "Gel sen kaldır" dedim. "Acaba ona da olacak mı?" diye. Ona da oldu. Korkudan bembeyaz kesildi. Sonra kazıcılara söyledik el atın diye. Onların da başına aynı olay geldi. Neden olduğunu bir türlü anlayamadık.

Arkadaşımla birlikte götürdük. Yeni mezara getirdik, babam mezarın tepesinde duruyordu. "Verin" dedi. Güçlükle yukarı uzattık ikimiz. "Ulan iki tane genç, 3-5 kemiği taşıyamıyorsunuz" dedi. Eline kefeni aldığında suratındaki beyazlamayı ve gözlerindeki ürpertiyi haa unutamıyorum.

Babam, babasını çok severdi. O ölünce büyük bir depresyona girmişti,
hala de çıkabilmiş değil. Ya da alkolikliğine bahane olsun diye bunlar, bilemiyorum. Neyse, babamın o gün dediği şey "O gün öldüğünde kaç kiloysa, bugün elime o üç beş parça kemiği aldığımda da aynı kiloydu."

Babam indirmişti mezara ilk öldüğünde. Tekrarı da aynı şekilde oldu ve muhtemelen aynı kilodaydı, çünkü ben hayvan gibi biriyimdir. Öyle 30-40 kiloyu tek elimle zorlanmadan kaldırabilirim. Arkadaşım da benim kadar hatta benden daha da kuvvetli bir çocuktu. İkimiz de zorlandık.

7/24 balta, kürek sallayan kazıcılar da zorlandı. Bu işte bir tuhaflık vardı ve yıllardır çözemiyoruz. En ufak bir abartma yok bu olayda. Ben öyle hurafelere değil bilime inanan bir insanım, ezelden beri. Ancak o gün o yaşadığımız şeyi bilimle açıklayamıyorum.

Kemiklere bakıyorum, 3-5 parça kemik ama mümkün değil o kemiklerin o kadar ağır olması. Hepsini tek tek kefene yerleştiren benim. Hepsi nerdeyse tüy gibi hafifti. Toplanınca nasıl o kadar ağırlaştılar anlam veremiyorum.

Olayın da 5 hatta imam ve eniştemi de sayarsak 7 şahidi var. Öyle tuhaf ve esrarengiz bir olaydır. Yıllardır ara ara düşünürüm, çözemem...

Kaynak: Ekşi Sözlük