Thread by @EQfard

سه‌شنبه ۲۶ آذر ۱۳۲۵ ارتش وارد مهاباد شد و دقیقا ۷۴ سال از آن تاریخ گذشت.

۱.سال ۱۳۲۴ که شاه فقید، قاضی محمد را به رسميت شناخت و از او دعوت کرد تا در حفظ آرامش کردستان، حکومت مرکزی ایران را ياری دهد. اما روس ها در پشت ماجرا بودند و جمهوری ۵۰ کیلومتری مهاباد با حمایت شوروی اعلام

وجود کرد. جناح طرفدار انگليس – بنا به روايت يحيی خان صادق وزيری و ديگران – به دور از اطلاع شاه فقید، به اعدام قاضی محمد دست زدند، زيرا تصورشان اين بود که ماموريت شوروی را ناکام می گذارند

۲. انگليس برای شادروان قاضی محمد، مزاحمی روان پريش – به نام مصطفی بارزانی - را روانه کرد

تا بساط قاضی محمد را بهم بزند و بعدها خود نیز به سينه افسر ايرانی آتش گشود و به آغوش روس ها پناهنده شد اما قاضی محمد به استقبال ارتش ايران رفت تا مبادا عليه امنيت کشور، شخصی مُضر معرفی شود و عوامل انگليسی ها به دور از چشم شاه، او را اعدام کردند.

۳.هرگز شان و منزلت قاضی محمد با

مصطفی بارزانی قابل قياس نبوده و نیست – زیرا که قاضی محمد فردی تحصيلکرده و آگاه و ايران خواه بود اما فریب وعده شفاهی روس ها را خورد اما بارزانی يک شرور بی سواد و قبيله ای و ضد کرد و ايرانی و قاتل– و اصلا بارزانی در ان شان و منزلت مشابه قاضی قرار ندارد

۴.حدود ۳ دیدار میان  قاضی

محمد و سیف قاضی با شاه به طور ثبت شده وجود دارد.ادعای مصطفی بارزانی مبنی بر دیدار توهمی اش با شاه قبل از دهه ۱۳۵۰، کذب محض است. اسدالله علم در اواخر جلد ۴ و جلد ۵ خاطراتش به این موضوع اشاره دارد و شاه در پاسخ به این سخن او که «این‌ها معتقدند که ما کردها را فروختیم» گفته است:

«افسوس که نمی‌توانیم به همه عالمیان بگوییم ما برای کردها چه کار کردیم. حیف که نمی‌شود گفت.»

۵.همواره مصطفی بارزانی نوعی کینه و عقده نسبت به قاضی محمد داشته. قاضی محمد - بنا به گفته صريح سرلشگر فضل الله همايونی در مصاحبه با تاريخ شفاهی دانشگاه هاروارد - وقتی که به ديدار نمايندگان

حکومت مرکزی رفت، بارزانی و سربازانش به سوی او و ماشين ارتش و جيب همايونی، شليک کردند ؛ زيرا نمی خواستند قاضی به روس ها و تجزيه طلب ها، پشت کند

۶. بارزانی از هر گونه اهانت به قاضی محمد عتاب نداشته. بنا به اسناد رکن ۲ ارتش ، در تهران نزد رزم آرا حتی پرونده سازی هم کرده است

و به قول زرار سلیمان بیک و عیسی پژمان ؛ بعدها هم چنین کرده ، حتی بارزانی در مصاحبه با آدامسون (The Kurdish War. By David Adamson) هم این موضوع را تکرار کرد و قاضی محمد را انسانی ترسو و جبون ناميد !  و اکنون هم با جعل تاریخ در روزنامه گاردین می خواهند که خلاف آن را ثابت کنند.

این ۶ نکته برای افسانه سازی و تاریخ تراشیده و ساخته و پرداخته بارزانی ها گران آمد و علیه من از هر گونه تهمت و شایعه خودداری نکرده اند و در رسانه های کردی هم همواره دوست دارند ایران را "کشور اشغالگر کردستان" بنامند و می گویند " کردستان تحت اشغال ایران " . البته تاریخ معاصر را

نخوانده اند که  کردها درايام پهلوی در ارتش و ساواک ايران به مقام و رده های بالا رسيدند و اين بيشتر تبليغات چپ ها بود که سعی در تکذيب اين نکته داشتند، اما سرتيپ محمد امين بيگلری، سپهبد فريدون فرح نيا، سرلشکر معتمدی کردستانی در ارتش حضور داشتند و حتی می توان گفت که اعتماد زيادی به

کردها توسط حکومت مرکزی وجود داشته و اردلان ها و جاف ها هم که با سناتوری و وزارت و سفارت هم رسيدند و يا در ۱ هفته قبل از بلوای ۱۳۵۷ يحيی صادق وزيری، وزير دادگستری کابينه بختيار شد و قبلا هم معتمد وزيری، معاون وزير بود !... گرچه بعد از بلوای۵۷ ، امروزه در ايران، شايد فرمانداری کرد

زبان هم نداشته باشيم ، که خود حکايت ديگری است! اما در ايام همان شاه فقید بود که هويت کردها، لااقل به رسميت شناخته شد، کردها دارای روزنامه کردستان شدند، که توسط ساواک منظم انتشار می يافت اما بعد از ايام شاه هرگز رسانه ای شکل نگرفت، و راديو و تلويزيون کردی هم يادگار ايام شاه است که

بعد از ۲۰-۳۰ سال در عراق و ترکيه راديو و روزنامه کردی شکل گرفت ، پس شاه فقید ایران، انسانی ضد کرد نبود و برايش اهل سنت و تشيع معنی نداشت ؛ بعدها بود که اين داستان های سردرد آور و بی فايده، ادامه يافت.

نکته آخر همواره من حرمت خاصی برای شخصیت قاضی محمد قائل بوده ام اما عملکرد

سیاسی وی را قابل نقد می دانم و تشکیل یک جمهوری ۵۰ کیلومتری در داخل یک کشور امری بی فایده بود. از همه مهم تر وی نسل جوان کرد را به ادامه تحصیل و علم و  دانش تشویق می کرد و مانند مصطفی بارزانی نبود که بنا به خاطرات زرار سلیمان بیک در روسیه هر جوان کردی را که بخواهد از وی نقد کند و

یا ادامه تحصیل دهد، به قتل برساند. از دید من ، قاضی محمد انسانی باشرف، دانا و ایران دوست بود و تنها فریب طرح روس ها را خورد!

✔کتاب "نبرد من با ابلیس" را آن سالها ترجمه کردم اما قبیله وحشی بارزانی از وزارت اطلاعات خواستند که کتاب را توقیف کند ونشر نیافت.تند باد حوادث هم ۱ چاپ شد