Thread by @Avvaitweets

பால்யப் பருவத்திலிருந்தே உத்தவர் கிருஷ்ணருக்கு தேரோட்டியாகவும்,மற்றும் பல சேவைகளையும் செய்து வந்தார். அவர் கிருஷ்ணரிடம் யாதொரு வரமும் கேட்டதில்லை. தன் அவதாரத்தின் நோக்கம் முடிவடையும் சமயத்தில்,கிருஷ்ணர் உத்தவரை அழைத்து

"உத்தவா,இந்த அவதாரத்தில் பலரும் பலவித ஆசைகளை பூர்த்தி செய்துகொண்டு,வரங்களையும் என்னிடம் பெற்றுள்ளனர்.ஆனால் நீ என்னிடம் எதுவுமே கேட்டதில்லை.இப்பொழுதாவது உனக்கு என்ன வேண்டுமோ கேள்,நான் தருகிறேன்.உனக்கும் ஏதேனும் செய்த திருப்தியுடன் இந்த அவதாரத்தை முடித்துக் கொள்கிறேன்.” என்றார்.

உத்தவர் தனக்காக எதுவும் கேட்காவிட்டாலும்,சிறுவயது முதல் கிருஷ்ணரை கவனித்து வந்தவர்.கிருஷ்ணரின் சொற்களுக்கும், செயல்களுக்கும் சம்பந்தம் இல்லாததைக் கண்டு,உத்தவர் பல முறை ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறார்.இதற்கான காரணத்தை அறிய விரும்பினார்.ஆதலால் அவர் கிருஷ்ணரிடம்,

நீங்கள் எனக்கு ஒரு விதமான வாழ்வு முறையை கற்றுக் கொடுத்தீர்கள்.ஆனால் நீங்களோ வேறுவிதமாக நடந்து கொள்கிறீர்கள்.மகாபாரத நாடகத்தில் நீங்கள் நடித்த பாத்திரத்தில், உங்களுடைய செயல்கள் பற்றி எனக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. அதற்கு உண்டான காரணங்களை அறிய மிகவும் ஆவலாக உள்ளேன்.

என் ஆவலை பூர்த்தி செய்வீர்களா?"எனக் கேட்டார்.
அதற்குக் கிருஷ்ணர் வேடிக்கையாக,"குருக்ஷேத்திரப்போரில் அர்ஜுனனுக்கு நான் உரைத்தது பகவத் கீதை,ஆனால் உனக்கு இப்பொழுது உரைக்கப் போவது உத்தவ கீதை.ஆதலால் தயக்கம் எதுவுமின்றி நீ கேட்க நினைத்ததைக் கேள்”எனக்கூறினார்.

உத்தவர் – "கிருஷ்ணா, உண்மையான தோழன் யார்?"
கிருஷ்ணர் – "அழைக்காமலேயே தக்க சமயத்தில் உதவும் தோழனே உண்மையான தோழன்."
உத்தவர் – "நீங்கள் பாண்டவர்களின் பிரியமான தோழன்.அவர்கள் உங்களையே “ஆபத்பாந்தவன்” என நம்பி இருந்தனர்.உங்களுக்கு நடந்தது என்ன என்பதும் தெரியும்,

நடக்கப் போவது என்ன என்பதும் தெரியும்.நீங்கள் சிறந்த ஞானி. சற்றுமுன் “உண்மையான தோழன்” என்ற பதத்திற்கு விளக்கம் கூறினீர்கள்.ஆனால்  நீங்கள் அதற்குத் தகுந்தவாறு நடந்து கொண்டீர்களா? யுதிஷ்டிரனை சூதாட்டம் ஆடுவதிலிருந்து  ஏன் தடுக்கவில்லை?

அதுதான் ஆயிற்று என்றால் சூதாட்டத்தில் வெற்றியை,ஏன் அவர் பக்கம் திருப்பவில்லை?அவ்வாறு செய்திருந்தால் தர்மம் வென்றிருக்குமே.அதையும் நீங்கள் செய்யவில்லையே.எந்த ஆட்டத்தில் தர்மர் தன் சொத்து,வீடு,செல்வம் அனைத்தையும் தொலைத்தாரோ,அப்போதாவது அவரை சூதாடுவதிலிருந்து தடுத்திருக்கலாம்.

சூதாட்ட தண்டனையிலிருந்து அவரைக்காப்பாற்றி இருக்கலாமே?அல்லது தன் தம்பிகளை பணயம் வைக்கும் போதாவது நீங்கள், சூதாட்டம் நடந்த அறையில் நுழைந்திருக்கலாமே?அதுவும் செய்யவில்லை.துரியோதனன் தருமரிடம்,திரௌபதியை விட்டுக் கொடுத்தால் எல்லா சொத்து சுகங்களையும் திருப்பித்தந்து விடுவதாகக் கூறினான்.

அப்பொழுதாவது நீங்கள் தலையிட்டு,தங்கள் தெய்வீக சக்தியால், சூதாட்டக் காய்களை மாற்றி,தர்மராஜன் வெற்றி பெறுமாறு செய்திருக்கலாம?திரௌபதியின் மானபங்க காட்சிக்குப்பிறகே நீங்கள் தலையிட்டீர்கள்.ஆடைகள் கொடுத்து அவள் மானத்தைக் காப்பாற்றியதாக பெருமைப்படுகிறீர்கள்.

பலர் முன்னிலையில் ஒரு ஆண் மகனால் இழுத்து வரப்பட்டு, மானபங்கம் செய்யத் துணிந்தபோது மௌனம் காத்தீர்கள்.இதற்கு மேல் ஒரு பெண்ணுக்கு என்ன அவமானம் வேண்டும்?நீங்கள் எதைக் காப்பாற்றினீர்கள்?ஆபத்தில் உதவுபவனே “ஆபத்பாந்தவன்”. உங்களை எப்படி ஆபத்பாந்தவன் என அழைப்பது? இது நியாயமா, தர்மமா?"

கண்களில் கண்ணீருடன் உத்தவர் மேற்கண்ட கேள்விகளை கிருஷ்ணரிடம் கேட்டார்.இக்கேள்விகள் அவரது மட்டும் அன்று.மகாபாரதம் படித்த நம் எல்லோருக்கும் இருக்கும் சந்தேகங்கள்.எல்லோர் சார்பாகவும் உத்தவர் கிருஷ்ணரைக் கேட்டார்.

இதற்கு பதிலாக கிருஷ்ணர் சிரித்துக் கொண்டே,”உத்தவா, இப்பூவுலகத்தில் விவேகமாக,பகுத்தறிவுடன் நடந்து கொள்பவனே வெற்றி பெறுவான்.துரியோதனனிடம் இருந்த விவேகம் தர்மரிடம் இல்லை.அதனால்தான் தோல்வி அடைந்தார்”எனக் கூறினார்.
இதைக் கேட்ட உத்தவருக்கு குழப்பமாக இருந்தது.

துரியோதனனுக்கு சூதாடத்தெரியாது.ஆனால் பணயம் வைக்க அவனிடம் பணமும், ஏராளமான ஆஸ்தியும் இருந்தது."பணயம்" நான் வைக்கிறேன்,என் மாமா சகுனி,பகடையை உருட்டிச்
சூதாடுவார்"என்றான் துரியோதனன்.அது விவேகம்.தருமனும் அதுபோலவே விவேகத்துடன் செயல்பட்டு,நானும் பணயம் வைக்கிறேன்.

எனக்கெதிராக சகுனி ஆடியிருந்தால் வெற்றி பெற்றிருக்க முடியுமா? நான் கேட்ட எண்களை அவனால் போட முடியுமா? என்னை அழைக்கவில்லை, ஆட்டத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளவில்லை என்ற விஷயத்தை நான் மன்னித்து விடுகிறேன்.ஆனால் விவேகம் இல்லாத மற்றொரு செயலையும் தர்மர் செய்தார்.

நான் விளையாடும் இடத்திற்கு வருவதையோ அல்லது சூதாடும் விஷயத்தை அறிவதையோ கூட தர்மர் விரும்பவில்லை.தன் துரதிர்ஷ்டத்தால் தர்மர் இந்த ஆட்டத்தை ஆட கட்டாயப் படுத்தப்பட்டார்.தன் பிரார்த்தனைகளால் என்னைக் கட்டிப்போட்டு, ஆடும் இடத்திற்கு நான் வராதவாறு செய்தார்.

நான் அறைக்கு வெளியே காத்திருந்தேன். பீமன்,அர்ஜுனன், நகுலன், சகாதேவன் இவர்களும் கூட துரியோதனனை கடிந்து கொண்டு, தங்கள் துரதிர்ஷ்டத்தை நொந்து கொண்டனர்.என்னை அழைக்க மறந்துவிட்டனர்.தன் சகோதரரின் உத்தரவை பின்பற்றி, துச்சாதனன் திரௌபதியின் தலைமுடியைப் பிடித்து இழுத்து வந்த போது,

முதலில் திரௌபதியும் என்னை நினைக்கவில்லை.தன் திறமைக்குத் தகுந்தவாறு அவளும் வாக்குவாதம் செய்தாள்.கடைசியாக துச்சாதனன் ஆடைகளை இழுத்து மானபங்கம் செய்ய ஆரம்பித்த போது திரௌபதிக்கு உணர்வு வந்தது.தான் சக்தியற்றவள் என அப்பொழுது “ஹரி, ஹரி, அபயம் கிருஷ்ணா, அபயம்” என அபயக்குரல் கொடுத்தாள்.

திரௌபதியின் மானத்தைக் காக்க எனக்கொரு வாய்ப்பு கிடைத்தவுடன்,நான் அவள் மானத்தைக் காப்பாற்றினேன்.இந்தச் சூழ்நிலையில் என்னுடைய தவறு என்ன?”எனக்கேட்டார்.
“அழகான விளக்கம் கண்ணா!என் மனம் கவர்ந்தீர்கள்.இருந்தாலும் நான் ஏமாற விரும்பவில்லை. தங்களிடம் மற்றுமொரு கேள்வி கேட்க அனுமதி வேண்டும்”

என உத்தவர் கூறினார். “அப்படியானால் கூப்பிட்ட குரலுக்குத்தான் நீங்கள் வருவீர்களா?ஆபத்தில் உதவ,நியாயத்தை நிலை நாட்ட தாங்களே ஓடிவர மாட்டீர்களா”என உத்தவர் கேட்டார்.
புன்னகைத்தான் கண்ணன்."உத்தவா,மனித வாழ்க்கை அவரவர்
கர்மவினைப்படி அமைகிறது.நான் அதை நடத்துவதும் இல்லை.

அதில் குறுக்கிடுவதும் இல்லை.நான் வெறும் 'சாட்சி பூதம்' மட்டுமே.நடப்பதையெல்லாம் அருகில் நின்று பார்த்துக்கொண்டு நிற்பவனேஅது தான் தெய்வ தர்மம்"என்றார்.

"உத்தவரே!நான் சொன்ன வாசகங்களின் உட்பொருளை நீங்கள் நன்றாக உணர்ந்து பாருங்கள்.நான் உன் அருகே உள்ளபோது, நீ எவ்வாறு தீயச் செயல்களை செய்வாய்?உன்னால் அது முடியாதது. நான் அறியாமல் உன்னால் ஒன்றுமே செய்ய முடியாது என்பதை உணர்ந்துகொள். தர்மரின் அறியாமை யாதெனில்,எனக்குத் தெரியாமலேயே தான்

விளையாட முடியும் என நினைத்தார்.நான் எல்லோரிடத்திலும் "சாட்சி” ரூபமாக இருக்கிறேன் என்பதை தர்மர் உணர்ந்திருந்தால் சூதாட்டம் வேறு விதமாக முடிந்திருக்காதா?” என்றார் கிருஷ்ணன். மனப்பூர்வமாக என்னை உணரும்போது மட்டும்தான் உங்களால் தவறுகளையோ,தீவினை செயல்களையோ நிச்சயமாகச் செய்ய முடியாது.

உத்தவர் வாயடைத்து, பக்திப்பரவசத்தில் ஆழ்ந்தார்.எத்தனை உள்ளர்த்தம் வாய்ந்த அருமையான ஆழமான தத்துவம்.
பகவானைப் பூஜிப்பதும்,பிரார்த்தனை செய்வதும்,அவனைஉதவிக்கு அழைப்பதும்,ஓர் உணர்வுதானே."அவனின்றி ஓர் அணுவும் அசையாது"என்ற நம்பிக்கை நமக்கு வரும்போது,
அவன் சாட்சி பூதமாக அருகில் நிற்பதை,

எப்படி உணராமல் இருக்க முடியும்? அதனை மறந்துவிட்டு எப்படிச்செயலாற்ற முடியும் ?இந்த தத்துவத்தை தான் பகவத்கீதை முழுவதிலும் கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு உபதேசித்தான்.
மொத்தத்தில் இறைவன் நமக்கு உணர்த்துவது யாதெனில் என்னை "சரணாகதி" அடைபவனுக்கு எந்த துன்பமும் இல்லை என்பதுதான்.