HULING PANGITAIN NI KA PEPE
(Para sa mga Pilipino)
Hawak ang pluma, ako ay nag-iisa
sa kulimlim ng selda; ang kawalan
sa papel, ang hapdi ng pangitain,
ang pumupukaw ng aking lungkot.
(Para sa mga Pilipino)
Hawak ang pluma, ako ay nag-iisa
sa kulimlim ng selda; ang kawalan
sa papel, ang hapdi ng pangitain,
ang pumupukaw ng aking lungkot.
Tikom ang mga labi, ginugunita
ang nakalipas: ngiting inambunan,
ang madamong daan, mga tsinelas
na kasing-ingay ng hiyaw at takbo.
Sa lampara nakikita ko ang liyab
ng ligalig, ang matinip na taghoy
ng hapis, ang mga luhaang mata,
ang tagal ng mga titig sa dingding.
ang nakalipas: ngiting inambunan,
ang madamong daan, mga tsinelas
na kasing-ingay ng hiyaw at takbo.
Sa lampara nakikita ko ang liyab
ng ligalig, ang matinip na taghoy
ng hapis, ang mga luhaang mata,
ang tagal ng mga titig sa dingding.
Ramdam ko sa rehas: ang lamig
ng mga kamay, ang lugpong pitik
ng pulso, ang putla at pagtigas,
ang tuluyang bitaw ng mga daliri.
Katahimikan ng sementong pader
itong aleng nagpapakita; duguan
itong mama; tinatagusan ng bala
ang puso kong umaapoy sa muhi.
ng mga kamay, ang lugpong pitik
ng pulso, ang putla at pagtigas,
ang tuluyang bitaw ng mga daliri.
Katahimikan ng sementong pader
itong aleng nagpapakita; duguan
itong mama; tinatagusan ng bala
ang puso kong umaapoy sa muhi.
Ang aking kahuli-hulihang paalam
ay bulong ng lalayag, ang nakasulat
ay luksa ng iiwanan; ang basahin
niyo ay ang tula ng inyong lumbay.
ay bulong ng lalayag, ang nakasulat
ay luksa ng iiwanan; ang basahin
niyo ay ang tula ng inyong lumbay.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
