Thread by @SriSamavedam

#Thread

మన భారతదేశ చరిత్రను విదేశీ పాలనలో తప్పుల తడకలతో తయారుచేసి మనవారి చేతనే చదివించారు. స్వాతంత్ర్యానంతరం కూడా అదే తప్పుడు చరిత్రను అధ్యయనం చేస్తూ వచ్చాము. కొద్దిమంది విశాల హృదయులైన పాశ్చాత్యులు సవరించి చెబుతున్నా మనవారికి గానీ, ప్రపంచంలోని ఇతర మేధావులకి గానీ తలకెక్కడం లేదు.

మొదటిగా – ఆర్య, ద్రావిడ సిద్ధాంతం లేవదీయడం ఒక చారిత్రకమైన తప్పిదం. దానితో భారతదేశానికి పరాయివారే ఆర్యులై వచ్చారని, వేదాలు వారి రచనలనే దురభిప్రాయాన్ని వాస్తవంగా భ్రమింపజేయగలిగారు. పాశ్చాత్యులు పలికిందే వేదంగా నాడూ నేడూ కూడా భావిస్తున్న మన మేధావులు దానినే నేటికీ చదివిస్తున్నారు.

వలసవాదులైన విదేశస్థులు తమ వలెనె భారతదేశంలోకి ఆర్యులు వచ్చారని అభూత కల్పనా చేసి తృప్తి చెందారు.

అక్కడితో ఆగలేదు – మొదటి మానవ గ్రంథంగా ఋగ్వేదాన్ని’ పేర్కొన్న చరిత్రకారులు ఇతర వేదాలను అనంతర రచనలుగా చిత్రించారు.

సామగానం వంటివి అర్వాచీనాలుగా చూపించి, మనకంటే పూర్వమే సంగీతవిద్య ఇతర నాగరికతలతో ఉన్నట్లుగా భావించారు.

కానీ ఋగ్వేదంలోనే సంగీత సంబంధమైన అంశాలు గోచరించాయి.

వాటి విషయమేమిటి?

ఖగోళ విజ్ఞానంలో, ధాతులోహ నిర్మాణంలో మనదేశపు అత్యంత ప్రాచీనత స్పష్టంగా గోచరిస్తున్నా వాటిని చెప్పకుండా ఏ చైనాయో, గ్రీకో మొదటివిగా చెప్తున్నారు.

ఆర్ధిక శాస్త్ర చర్చలో ఆడం స్మిత్ లాంటి వారిని పేర్కొంటున్న చరిత్రకారులు, మన కౌటిల్యాదుల్ని విస్మరిస్తున్నారు.

వేదాంత శాఖలనుండి, వైదికమైన పునర్జన్మ, ఆత్మ – వంటి విజ్ఞానాల నుండి ఆవిర్భవించి ప్రత్యేక శాఖలుగా ఉనికిని పొందిన బౌద్ధ, జైనాలు కాలగతిలో భారతీయ సంస్కృతిలో ప్రధానాలై పరస్పరాదాన ప్రదానాలతో ఏకమై హిందూధర్మంగా పటిష్టమౌతుంటే ఆ ఐక్యాన్ని తట్టుకోలేక చీలికలను తెచ్చారు.

ఆ ధోరణి నేటికీ క్షుద్ర రాజకీయులు వాడుకుంటున్నారు.

ప్రాంత – వర్గ – మతాది వైషమ్యాలను రాజుకోనేలా చేయడంలో సాఫల్యాన్ని సాధించిన విదేశీ బుద్ధులకు బద్ధులై ఈ దేశపు విశ్వవిద్యాలయాల అధ్యయనాలు సాగుతున్నాయి. అవే ప్రపంచవ్యాప్త విద్యా సంస్థలలో ప్రమాణాలుగా గుర్తింపబడుతున్నాయి.

గణితాది రంగాలలో, నిర్మాణ – జ్యోతిర్విజ్ఞానంలో – వ్యవసాయ రీతుల్లో యుగాల క్రితమే అద్భుతమైన సార్వకాలిక జ్ఞానాన్ని సాధించిన భారతీయ ప్రాచీనతను మరుగున పెట్టే ప్రయత్నాలు జరిగాయి.

ఆసేతుశీతాచలం భిన్నభిన్న ప్రాంతాలలో ఆలయ, దుర్గాది నిర్మాణాల విజ్ఞానం ఘనంగా కీర్తించబడలేదు.

పరిపాలనా విధానాలలోని నాగరిక రీతుల్ని ప్రస్తావించడం లేదు. మన మంత్ర – యంత్ర – తంత్రాలలో కనిపించే వైశ్విక విజ్ఞానం గుర్తించబడలేదు.

వాటికి విద్యా సంస్థల గ్రంథాలలో చోటు కల్పించడం లేదు. పైగా – వాటిని అధ్యయనం చేయబోతే ‘మతవాదం’ పేరుతో అణచడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు.

కొన్నేళ్ల క్రితం ప్రపంచంలోని కొందరు మేధావులు పరిశోధించిన ‘సరస్వతీ నాగరికత’పై మనదేశపు పురాతత్త్వ శాఖ శోధించి కొన్ని సత్యాలను వెలికి తీసింది.
కానీ వెంటనే ప్రభుత్వం మారిపోయి, ఆ శాఖ శోధనను మూసివేసింది. కానీ విదేశీయులు కొందరు పూర్తి ఆధారాలతో వైదిక నాగరికత భారతదేశంలోని నైసర్గికమైనదే

కానీ, పరాయివారి భిక్ష కాదని ఋజువు చేస్తూ పుస్తకాలు వ్రాశారు. సరస్వతీ నాగరికతను ప్రస్తావించారు.

సింధునాగరికతతో పాటు ఆనాటికి, అంతకంటే ప్రాచీనంగాను ఎన్నో నాగరికతలు వైదిక నాగరికతా స్వరూపాలుగా బైటపడిన వైనాలను సతార్కికంగా నిరూపిస్తున్నారు.

కానీ ఏదో విపరీతోద్దేశాలను కడుపులో దాచుకున్న విశ్వవిద్యాలయాలు, రాజకీయాలు వాటిని మనవారి చేత అధ్యయనం చేయనివ్వడం లేదు.

మన సంస్కృతిపై ప్రాచీనతపై అగౌరవం కలిగే విధంగానే నేటికీ విద్యాసంస్థలు తప్పుడు పాఠాలు చదివిస్తున్నాయి.

కనీసం – ఈ కొత్త పరిశోధనల ద్వారా తేలిన మన దేశ ఔన్నత్యాన్ని ‘మరికొందరి అభిప్రాయాలు ఇలా ఉన్నాయి’ అనియైనా పేర్కొనడం లేదు.

కాలం మీద జరుగుతున్న అన్ని పరిశోధనలను చెప్పవలసిన బాధ్యత నాగరిక మానవ సమాజంపై ఉంది.

ఆ బాధ్యత గుర్తించడం లేదు.

మన పౌరులకు మన దేశంపై, మన ధర్మంపై ఆత్మాభిమానం కలిగే విధంగా తగిన చర్యలు తీసుకోవడం లేదు.

ఇటీవల ఒక యూరప్ దేశంలో జరిగిన మత, నాగరికత సదస్సులో హిందూధర్మంపై, మనదేశ చరిత్రపై మనవారు సమర్పించిన పత్రాలలోనే ఎంతో అవహేళన, దురవగాహన కనబడింది...

దానికి ఒక విదేశీయుడు చింతిస్తూ పెద్ద వ్యాసాన్ని ఒక పత్రికలో వ్రాశాడు.

ఇంత వైపరీత్యం జరుగుతున్నా, రాజకీయ నాయకుల చలువవల్ల ఛిన్నాభిన్నమైన మన మేధావులు మేల్కొనడం లేదు.

భారత సత్యచరిత్ర నేటికైనా రూపుదిద్దుకోకపోతే అది శాశ్వతంగా అసత్యాన్ని ప్రతిష్ఠించినట్లే.

కొన్ని దశాబ్దాల క్రితం మన చరిత్రను ఖగోళాది విజ్ఞానాల సమన్వయంతో ఆంగ్లంలోనే శ్రీ కోట వెంకటాచలం వంటి మేధావులు వ్రాశారు.

కనీసం ‘ఇలా ఒక వ్యక్తి అభిప్రాయ పడ్డారు’ అనియైనా, మన పాఠ్యాంశాలలో ఆ యదార్దాలను ఉటంకించలేదు.

విద్యా సంస్థలకు దూరంగా జరుగుతున్న పరిశోధనలను, స్వచ్ఛంద సంస్థలు, దేశభక్తులు అధ్యయనం చేసి మాధ్యమాల ద్వారానో, విడిగా సదస్సుల ద్వారానో నేటి తరానికి అందించే బాధ్యతను చేపట్టాలి. ప్రజలలో, ప్రభుత్వాలలో చైతన్యాన్ని ఉద్దీపనం చేయాలి.

Editorial by @SriSamavedam garu in Rushipeetham magazine