در این رشته توییت به آخرین وضعیت غنی سازی و سانتریفوژهای پیشرفته در ایران طبقه گزارش آژانس اتمی نگاه میکنیم:
ایران در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۲۱ آغاز به غنی سازی ۲۰ درصد در فردو با ۱۰۴۴ ماشین IR-۱ کرده.
ایران ۳.۶ گرم فلز اورانیوم از تترا فلورید اورانیوم طبیعی (UF4) در اصفهان تولید کرده، که در واقع پروسه آماده سازی در تولید صنعتی فلز اورانیوم غنی شده را تست کرده.
تا ۱۶ فوریه ۲۰۲۱ مجموع تولید اورانیوم غنی شده ایران تا سقف ۵ درصد تقریبا ۲۹۶۸ کیلوگرم اورانیوم بوده.
از این مقدار اورانیوم، ۱۰۲.۵ کیلوگرمش دارای غنای ۲ درصدی، ۱۸۹۰ کیلوگرم دارای غنای کمتر از ۵ درصد، و ۱۷.۶ کیلوگرم دارای غنای ۲۰ درصد میباشد.
میانگین سطح غنی سازی بین ۲ تا ۵ درصد کمی از ۱۴۶.۷ به ۱۵۴ کیلوگرم در هر ماه افزایش یافته.
زمان فرار ایران (از ماه فوریه به بعد) کمتر از ۳.۱ ماه است. در حال حاضر ایران به اندازه کافی دارای اورانیوم غنی شده تا سقف ۵ درصد، برای تولید اورانیوم با غنای کافی برای تولید دومین بمب هسته ای، میباشد.
تخمین ظرفیت کل غنی سازی ایران در نطنز و فردو با همین ماشینهای فعلی در حال کار، از ۶.۹ کیلوگرم SWU در سال به ۸.۲ کیلوگرم SWU در سال افزایش یافته، افزایشی بالغ بر ۲۰ در صد. و اگر ایران آبشارهای جدید را نصب کند، ۶ آبشار
در کل (neutrino: که تا الان که ۲۵ فوریه هستیم، بخشی از آن نصب شده)، ظرفیت غنی سازی به تقریبا ۱۲.۹ کیلوگرم SWU در سال میرسد.
ذخیره آب سنگین ایران در تاریخ ۱۵ فوریه ۲۰۲۱ برابر با ۱۳۱.۴ تن میباشد (neutrino: در برجام حد آب سنگین ۱۳۰ تن بوده، که به نظر میرسد ایران آب سنگین زیاد تولید نکرده است) و از این مقدار آب سنگین ایران ۵.۴ تن را به خارج فرستاده (neutrino: احتمالا فروخته باشد).
ایران در حال حاضر به دنبال ساخت راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک بر اساس طراحی سابق نبوده و همچنین سوختی برای این راکتور بر اساس طراحی سابق تولید نکرده (neutrino: خوب مثل اینکه در اراک فعلا خبری نیست، شاید گذاشتن جزو اقدامات بعدی به منظور فشار بیشتر).
در جدول زیر میتوانید افزایش فعالیتهای غنی سازی ایران را به صورت ریز ملاحظه کنید:
از اینجا به بعد، به جزیاتی در مورد سانتریفیوژها پیشرفته در تأسیسات غنی سازی نطنز (Fuel Enrichment Plant Natanz) برای غنی سازی اورانیوم ۵ درصد نگاه میکنیم:
همچنین یک آبشاری از ماشینهای نسل IR-۲ از ۹ نوامبر ۲۰۲۰ مشغول کار است. بر اساس آخرین بازدید ها، یک آبشار از سانتریفیوژهای نسل IR-۴ نصب شده ولی هنوز اورانیوم غنی نمیکند. همچنین تا این تاریخ یک آبشار با سانتریفیوژهای نسل IR-۶ هنوز در حال نصب است.
ایران در دسامبر ۲۰۲۰ اعلام کرد که قصد دارد سه آبشار دیگر از سانتریفیجهای نسل IR-۲m هر کدام با ۱۷۴ ماشین، نصب کند، که از این سه آبشار، دو آبشار نصب شده اند. از این دو آبشار، به یک آبشار در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۲۱ شروع به تزریق گاز کرده.
دومین آبشار نصب شده، در حال حاضر فعال نیست. نصب سومین آبشار در حل انجام است. ۱۵ فوریه ۲۰۲۱ ایران اعلام کرد که قصد دارد ۲ آبشار دیگر از ماشینهای نسل IR-۲m در نطنز نصب کند که مجموع تعداد آبشارهای این نسل را به ۶ عدد میرساند.
اگر این ۸ آبشار (برگرفته از ماشینهای نسل ۲، ۴، ۶) به طور کامل عملیاتی بشوند، ظرفیت غنی سازی ایران را در این سایت دوبرابر میکند.
هر ماشین نسل IR-۲ توان تفکیک ۳.۷ کیلوگرم SWU در سال را دارد. سانتریفیوژهای نسل IR-۴ توان تفکیک ۱۰ درصد کمتری نسبت به IR-۲ را دارد، یعنی ۳.۳ کیلوگرم SWU در سال!
سانتریفیوژهای نسل IR-۶ توان تفکیک تخمین زده شده (اطلاعات دقیقی در دسترس نیست) ۶.۸ کیلوگرم SWU در سال را دارد. توان تفکیک وقتی در آبشار بهم متصل میشوند باز کاهش یافته و به ۶.۱۲ کیلوگرم SWU در سال برای هر ماشین میرسد.
به نظر میرسد که ایران از ماشینهای نسل IR-۶ به منظور تست دارد استفاده میکند، زیرا که کمی به مشکلات عملیاتی در سانتریفیوژها برخورد کرده، که در ارتباط با فیبر کربنی bellows است (یک بخشی از سانتریفیوژ هست که دو تا روتور را به هم میچسباند).
آژانس گزارشهای داده که ایران در حال ساخت Bellows از فولاد است که در این ماشینهای نسل IR-۶ دارند تست میشوند. برای تقویت بیشتر این Bellows های فولادی با فیبر کربنی تقویت میشوند که قابلیت چرخش بیشتری به Bellows ها میدهند.
۶ آبشار نسل IR-۲ ظرفیتی بالغ بر ۳۸۳۰ کیلوگرم SWU در سال دارند، دو تا از این آبشار در حال حاضر کار میکنند که ظرفیتی بالغ بر ۱۲۵۰ کیلوگرم SWU در سال را دارند.
اگر آبشارها با ماشینهای نسل IR-۴ و IR-۶ عملیاتی بشوند، ظرفیت به ترتیب ۵۴۰ و ۱۰۰۰ کیلوگرم SWU در سال خواهد بود.
تعداد ماشینهای نسل IR-۱ در نطنز ۵۰۶۰ با توان تفکیک تخمین زده شده بالغ بر ۴۵۵۴ کیلوگرم SWU در سال است. هر ماشین نسل IR-۱ متصل شد در آبشار توان تفکیکی بالغ بر ۰.۹ کیلوگرم SWU در سال را دارد. دو آبشار ماشینهای نسل IR-۲در حال کار, توان تفکیک را در سال به ۵۸۰۰
کیلوگرم SWU افزایش میدهد. اگر همه این ۸ آبشار فعال باشند (یعنی ماشینهای نسل IR-۲m, IR-۴, IR-۶) به علاوه ماشینهای نسل IR-۱ توان تفکیک در سال در نطنز ۹۹۲۵ کیلوگرم SWU اورانیوم ۵ درصد خواهد بود.
جزئیاتی در مورد سایت فوردو:
آژانس در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۲۱ گزارش داد که ایران در این سایت اورانیوم ۵ درصد خود را تا ۲۰ درصد با ۱۰۴۴ ماشین نسل IR-۱ غنی کرده. همچنین ایران در این سایت چندین ماشین نسل IR-۱ با ماشینهای نسل IR-۶ در دو آبشار در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۲۱ جایگزین کرده.
پروسه نصب این دو آبشار در تاریخ ۲۱ فوریه ۲۰۲۱ همچنان در حال انجام است.
ایران ۱ فوریه ۲۰۲۱ اعلام کرد که از این دو آبشار نسل IR-۶ برای غنی سازی اورانیوم تا ۵ درصد استفاده میشوند که سپس برای غنی سازی ۲۰ درصد به ماشینهای نسل IR-۱ تزریق میشوند. گام بعدی ایران، همان طور که رهبر ایران مشخص کردند، ۶۰ در صد غنی سازی خواهد بود!
این دو آبشار ماشینهای نسل IR-۶ (هر کدام تشکیل شده از ۱۶۴ سانتریفیوژ) دارای توان تفکیک ۲۰۰۰ کیلوگرم SWU در سال را خواهند داشت، که توان کل را به ۲۹۴۰ کیلوگرم SWU در سال افزایش خواهند داد.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
از آنجایی که اسرائیل در حال توسعه سایت هسته ای دیمونا است و خبر آن در چند روز اخیر منتشر شد، از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت به این سایت هسته ای و نقش آن در برنامه سلاح هسته ای اسرائیل میپردازیم.
این سایت شامل تعدادی تأسیسات هسته ای مخفی برای تولید پلوتونیوم، از جمله یک رآکتور آب سنگین، یک کارخانه ساخت سوخت، و یک کارخانه جداسازی پلوتونیوم است که همگی در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ توسط فرانسه فراهم شد. بنا به گزارش ها این سایت همچنین حاوی امکاناتی است که به احتمال زیاد
در استخراج و تصفیه تریتیوم، تولید لیتیوم و غنی سازی اورانیوم، حداقل در مقیاس تحقیق و توسعه نقش داشته است. منبع پولتونیوم اسرائیل یک رآکتور در دیمونا است. قبل از اینکه پولتونیوم در یک سلاح هسته ای قابل استفاده باشد، باید از نظر شیمیایی از سوخت تابش شده رآکتور جدا شود.
۱۶ دسامبر ۲۰۲۰ ایران به آژانس اعلام کرد که فعالیتهای مرتبط با تحقیق و توسعه فلز اورانیوم را با استفاده از اورانیوم طبیعی آغاز میکند، پیش از اینکه فلز اورانیوم با غنای ۲۰ درصد اورانیوم ۲۳۵ برای راکتور تحقیقاتی تهران تولید کند.
فلز اورانیوم به گونه ای که ایران گفته، در مرحله دوم از سه مرحله تولید خواهد شد.
در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۱، ایران به آژانس اطلاع داد که نصب تجهیزات مورد نیاز در FPFP (نطنز) برای مرحله اول این فرایند انتظار می رود تا ۴ تا ۵ ماه دیگر تکمیل شود و از آنجا که دو مرحله دیگر این روند هنوز در مرحله طراحی قرار دارند، جدول زمانی در دسترس نیست. در ۲ فوریه ۲۰۲۱، IAEA
جزئیاتی در مورد سانتریفیوژهای پیشرفته در سایت نطنز ولی این بار در Pilot Fuel Enrichment Plant:
بر اساس گزارش آژانس ایران بخشی از این تأسیسات را به زیر زمین به ساختمان (A1000) منتقل کرده. در تاریخ ۷ فوریه ۲۰۲۱ ایران نصب زیرسرها برای ۱۸ آبشار به منظور تحقیق و
توسعه در این ساختمان تمام کرده. ایران همچنین در تاریخ ۱۷ فوریه ۲۰۲۱ در تأسیسات Pilot Fuel Enrichment Plant در نطنز در خط ۲، ۳، ۵ مشغول تست بر روی سانتریفیوژهای نسلهای مختلفی از جمله IR-۲m, IR-۴, IR-۵, IR-۶, IR-۶m, IR-۶s, IR-۸, IR-۸B, IR-s و IR-۹ بوده است.
ایران در خط یک این سایت سانتریفیوژهای نسل IR-۱ که خراب شده بودند را با سانتریفیوژهای نسل IR-۵ و IR-۶s در آبشار ۱۷۲ تایی جایگزین کرده. آژانس در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۲۱ تائید کرده که ایران مشغول نصب این سانتریفیوژها در خط یک است. این آبشار توان تفکیکی بالغ بر ۷۲۷ کیلوگرم SWU در سال
از آنجایی که ایران اعلام کرده، در صورت ضرورت اورانیوم را تا ۶۰% هم غنی میکند، از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت به استفاده از این در صد از غنی سازی نگاه سریعی میاندازیم. یکی از جاهای که به اورانیوم با غنای بالا یا بسیار بالا نیاز جدی وجود دارد، در بخش
پیشرانهای هستهای کشتیهای جنگی و به خصوص زیر دریاییها است. البته از این پیشرانهها در کشتیهای تحقیقاتی و یخ شکن هم استفاده میشوند. این پیشرانهها که در واقع یک راکتور هسته ای میباشند، به دلیل اینکه در موقعیت خاصی یعنی در دریا باید کار کنند، از تفاوت هایی نسبت
به راکتورهای مستقر بر روی زمین (که جهت تولید برق استفاده میشوند) برخوردار هستند. برخلاف راکتورهای مستقر روی زمین که تا تقریبا ۱۶۰۰ مگاوات توان دارند، پیشرانههای دریایی تنها چند صد مگاوات توان تولید برق دارند ولی از آنجا که این پیشرانهها باید در فضای محدودی ساخته و
در این رشته توییت نگاه میکنیم به موشکهای کروز آخر زمانه (سر جنگی هسته ای) با پیشران هسته ای که ابتدا امریکاییها در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی به آن علاقه داشتند و در اخر به دلیل مسائل تکنیکی و سیاسی از توسعه این گونه موشکها دست کشیدند و اکنون هم روسها
با موشک مهلک و سهمگین Burevestnik شدیدا به دنبال عملیاتی کردن این سلاح راهبردی و کشتار جمعی هستند.
آن چیزی که این موشکها را نسبت به بقیه موشک ها متمایز می سازد وجود یک پیشران هسته ای است که این امکان را به کشور دارنده میدهد که این موشک بدون محدودیت برد هر هدفی را در هر نقطه ای تحت هر شرایط آب و هوایی بتواند منهدم کند و مناطقی که بر فراز آنها این موشک پرواز میکند هم
دیروز ایران به آژانس انرژی اتمی اعلام کرد که قصد دارد دو ابشار ۱۷۴ تایی سانتریفیوژهای نسل IR-2m دیگر را در سایت زیر زمینی نطنز نصب کند. از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت کمی درباره سانتریفیوژها و اهمیت سانتریفیوژ نسل IR-2m در
تامین نیازهای سوخت اتمی ایران در راستای تامین انرژی کشور و فشار بیشتر به غرب صحبت میکنیم.
چالش ایران و دیگر کشورهایی که می خواهند اورانیوم را غنی کنند این است که غنی سازی در مقیاس چشم گیر به دلایل متعددی نیاز به استفاده از هزاران سانتریفیوژ دارد. تفاوت جرمی بین U-۲۳۵ و U-۲۳۸ به شدت کم است به طوری که فرایند تفکیک خود به صورت ذاتی فرایندی به شدت ناکارآمد است،