۱۶ دسامبر ۲۰۲۰ ایران به آژانس اعلام کرد که فعالیتهای مرتبط با تحقیق و توسعه فلز اورانیوم را با استفاده از اورانیوم طبیعی آغاز میکند، پیش از اینکه فلز اورانیوم با غنای ۲۰ درصد اورانیوم ۲۳۵ برای راکتور تحقیقاتی تهران تولید کند.
فلز اورانیوم به گونه ای که ایران گفته، در مرحله دوم از سه مرحله تولید خواهد شد.
در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۱، ایران به آژانس اطلاع داد که نصب تجهیزات مورد نیاز در FPFP (نطنز) برای مرحله اول این فرایند انتظار می رود تا ۴ تا ۵ ماه دیگر تکمیل شود و از آنجا که دو مرحله دیگر این روند هنوز در مرحله طراحی قرار دارند، جدول زمانی در دسترس نیست. در ۲ فوریه ۲۰۲۱، IAEA
دریافت ۲۶۵ گرم تترافلورید طبیعی اورانیوم (UF4) را در FPFP از تأسیسات تبدیل اورانیوم ایران (UCF) در اصفهان تأیید کرد.
در ۸ فوریه ۲۰۲۱، IAEA تأیید کرد که ایران ۳٫۶ گرم فلز اورانیوم را از ۱۳ گرم UF4 طبیعی فوق در یک آزمایشی که در FPFP در ۶ فوریه ۲۰۲۱ انجام شد، تولید کرده است.
در ۲۱ فوریه ۲۰۲۱، IAEA انتقال ۱٫۵ کیلوگرم اورانیوم طبیعی را به صورت UF4 از UCF به FPFP برای آزمایش های R&D بر روی تولید فلز اورانیوم تأیید کرد. در ۱۶ فوریه ۲۰۲۱، IAEA در FPFP تأیید کرد که ایران نصب تجهیزات را برای مرحله اول فرایند آغاز کرده است که شامل تولید UF4 از UF6 است.
از آنجایی که اسرائیل در حال توسعه سایت هسته ای دیمونا است و خبر آن در چند روز اخیر منتشر شد، از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت به این سایت هسته ای و نقش آن در برنامه سلاح هسته ای اسرائیل میپردازیم.
این سایت شامل تعدادی تأسیسات هسته ای مخفی برای تولید پلوتونیوم، از جمله یک رآکتور آب سنگین، یک کارخانه ساخت سوخت، و یک کارخانه جداسازی پلوتونیوم است که همگی در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ توسط فرانسه فراهم شد. بنا به گزارش ها این سایت همچنین حاوی امکاناتی است که به احتمال زیاد
در استخراج و تصفیه تریتیوم، تولید لیتیوم و غنی سازی اورانیوم، حداقل در مقیاس تحقیق و توسعه نقش داشته است. منبع پولتونیوم اسرائیل یک رآکتور در دیمونا است. قبل از اینکه پولتونیوم در یک سلاح هسته ای قابل استفاده باشد، باید از نظر شیمیایی از سوخت تابش شده رآکتور جدا شود.
جزئیاتی در مورد سانتریفیوژهای پیشرفته در سایت نطنز ولی این بار در Pilot Fuel Enrichment Plant:
بر اساس گزارش آژانس ایران بخشی از این تأسیسات را به زیر زمین به ساختمان (A1000) منتقل کرده. در تاریخ ۷ فوریه ۲۰۲۱ ایران نصب زیرسرها برای ۱۸ آبشار به منظور تحقیق و
توسعه در این ساختمان تمام کرده. ایران همچنین در تاریخ ۱۷ فوریه ۲۰۲۱ در تأسیسات Pilot Fuel Enrichment Plant در نطنز در خط ۲، ۳، ۵ مشغول تست بر روی سانتریفیوژهای نسلهای مختلفی از جمله IR-۲m, IR-۴, IR-۵, IR-۶, IR-۶m, IR-۶s, IR-۸, IR-۸B, IR-s و IR-۹ بوده است.
ایران در خط یک این سایت سانتریفیوژهای نسل IR-۱ که خراب شده بودند را با سانتریفیوژهای نسل IR-۵ و IR-۶s در آبشار ۱۷۲ تایی جایگزین کرده. آژانس در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۲۱ تائید کرده که ایران مشغول نصب این سانتریفیوژها در خط یک است. این آبشار توان تفکیکی بالغ بر ۷۲۷ کیلوگرم SWU در سال
در این رشته توییت به آخرین وضعیت غنی سازی و سانتریفوژهای پیشرفته در ایران طبقه گزارش آژانس اتمی نگاه میکنیم:
ایران در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۲۱ آغاز به غنی سازی ۲۰ درصد در فردو با ۱۰۴۴ ماشین IR-۱ کرده.
ایران ۳.۶ گرم فلز اورانیوم از تترا فلورید اورانیوم طبیعی (UF4) در اصفهان تولید کرده، که در واقع پروسه آماده سازی در تولید صنعتی فلز اورانیوم غنی شده را تست کرده.
تا ۱۶ فوریه ۲۰۲۱ مجموع تولید اورانیوم غنی شده ایران تا سقف ۵ درصد تقریبا ۲۹۶۸ کیلوگرم اورانیوم بوده.
از این مقدار اورانیوم، ۱۰۲.۵ کیلوگرمش دارای غنای ۲ درصدی، ۱۸۹۰ کیلوگرم دارای غنای کمتر از ۵ درصد، و ۱۷.۶ کیلوگرم دارای غنای ۲۰ درصد میباشد.
از آنجایی که ایران اعلام کرده، در صورت ضرورت اورانیوم را تا ۶۰% هم غنی میکند، از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت به استفاده از این در صد از غنی سازی نگاه سریعی میاندازیم. یکی از جاهای که به اورانیوم با غنای بالا یا بسیار بالا نیاز جدی وجود دارد، در بخش
پیشرانهای هستهای کشتیهای جنگی و به خصوص زیر دریاییها است. البته از این پیشرانهها در کشتیهای تحقیقاتی و یخ شکن هم استفاده میشوند. این پیشرانهها که در واقع یک راکتور هسته ای میباشند، به دلیل اینکه در موقعیت خاصی یعنی در دریا باید کار کنند، از تفاوت هایی نسبت
به راکتورهای مستقر بر روی زمین (که جهت تولید برق استفاده میشوند) برخوردار هستند. برخلاف راکتورهای مستقر روی زمین که تا تقریبا ۱۶۰۰ مگاوات توان دارند، پیشرانههای دریایی تنها چند صد مگاوات توان تولید برق دارند ولی از آنجا که این پیشرانهها باید در فضای محدودی ساخته و
در این رشته توییت نگاه میکنیم به موشکهای کروز آخر زمانه (سر جنگی هسته ای) با پیشران هسته ای که ابتدا امریکاییها در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی به آن علاقه داشتند و در اخر به دلیل مسائل تکنیکی و سیاسی از توسعه این گونه موشکها دست کشیدند و اکنون هم روسها
با موشک مهلک و سهمگین Burevestnik شدیدا به دنبال عملیاتی کردن این سلاح راهبردی و کشتار جمعی هستند.
آن چیزی که این موشکها را نسبت به بقیه موشک ها متمایز می سازد وجود یک پیشران هسته ای است که این امکان را به کشور دارنده میدهد که این موشک بدون محدودیت برد هر هدفی را در هر نقطه ای تحت هر شرایط آب و هوایی بتواند منهدم کند و مناطقی که بر فراز آنها این موشک پرواز میکند هم
دیروز ایران به آژانس انرژی اتمی اعلام کرد که قصد دارد دو ابشار ۱۷۴ تایی سانتریفیوژهای نسل IR-2m دیگر را در سایت زیر زمینی نطنز نصب کند. از این بهانه استفاده میکنیم و در این رشته توییت کمی درباره سانتریفیوژها و اهمیت سانتریفیوژ نسل IR-2m در
تامین نیازهای سوخت اتمی ایران در راستای تامین انرژی کشور و فشار بیشتر به غرب صحبت میکنیم.
چالش ایران و دیگر کشورهایی که می خواهند اورانیوم را غنی کنند این است که غنی سازی در مقیاس چشم گیر به دلایل متعددی نیاز به استفاده از هزاران سانتریفیوژ دارد. تفاوت جرمی بین U-۲۳۵ و U-۲۳۸ به شدت کم است به طوری که فرایند تفکیک خود به صورت ذاتی فرایندی به شدت ناکارآمد است،