از آنجایی که اسرائیل در حال توسعه سایت هسته ای دیمونا است و خبر آن در چند روز اخیر منتشر شد، از این بهانه استفاده می‌کنیم و در این رشته توییت به این سایت هسته ای و نقش آن در برنامه سلاح هسته ای اسرائیل می‌‌پردازیم. 
این سایت شامل تعدادی تأسیسات هسته ای مخفی برای تولید پلوتونیوم، از جمله یک رآکتور آب سنگین، یک کارخانه ساخت سوخت، و یک کارخانه جداسازی پلوتونیوم است که همگی در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ توسط فرانسه فراهم شد. بنا به گزارش ها این سایت همچنین حاوی امکاناتی است که به احتمال زیاد
در استخراج و تصفیه تریتیوم، تولید لیتیوم و غنی سازی اورانیوم، حداقل در مقیاس تحقیق و توسعه نقش داشته است. منبع پولتونیوم اسرائیل یک رآکتور در دیمونا است. قبل از اینکه پولتونیوم در یک سلاح هسته ای قابل استفاده باشد، باید از نظر شیمیایی از سوخت تابش شده رآکتور جدا شود.
افشاگری های وانونو (تکنسین هسته‌ای اسرائیل که از اسرائیل فرار کرد و اطلاعاتی را لو داد) تنها اطلاعات موجود را در ارتباط با برنامه جدایی سازی پلوتونیوم اسرائیل می باشد. او به طور مفصل از یک مرکز زیرزمینی به نام ماخون ۲ صحبت می‌کند. این شامل شش سطح زیرزمینی اختصاص داده شده
به جدا کردن پلوتونیوم از سوخت تابش شده با استفاده از فرایند Purex، تبدیل پلوتونیوم به فلز و شکل دادن فلز به هسته سلاح و ساخت اجزای سلاح هسته ای دیگر از بریلیوم، لیتیوم، تریتیوم، و دتریوم میشود. افشاگری های او نشان داد که اسرائیل سلاح های هسته ای پیشرفته تری به ویژه سلاح های
کوچک شده، سلاح های تسریع شده شکافت هسته ای (Boosted Fission Weapon) و سلاح های گرما هسته ای (Thermonuclear Weapons) را ساخته است.
رآکتور هسته ای دیمونا پس از آغاز فعالیت در دسامبر ۱۹۶۳ حدود ۴۰ مگاوات حرارتی تولید می کرد. قدرت رآکتور بعدها افزایش یافت. به گفته یک مقام آمریکایی قدرت رآکتور احتمالا از 70 مگاوات حرارتی تجاوز نکرده است. در مورد اینکه آیا این قدرت بالاتر از ۷۰ مگاوات حرارتی افزایش یافته
است یا نه، به دلیل اطلاعات ارائه شده توسط وانونو در مورد عملیات ها در کارخانه جداسازی پلوتونیوم در نزدیکی رآکتور، اختلاف نظر وجود دارد. بر اساس اطلاعات وانو قدرت رآکتور به حدود ۱۵۰ مگاوات حرارتی رسیده است که نقش اساسی را در تولید پلوتونیوم ایفا می‌کند. ذخیره پلوتونیوم اسرائیل
را میتوان بر اساس میزان کل پلوتونیوم تولید شده در رآکتور دیمونا و درصد جدا شدن آن در کارخانه جداسازی پلوتونیوم تخمین زد. میزان کل پلوتونیوم تولید شده در رآکتور بستگی به قدرت رآکتور، تعداد روزی که فعال بوده و چند در صد از این روز‌های که فعال بود، با ماکزیمم قدرت فعال بوده، دارد.
البته بستگی به دیگر پرامتر‌ها هم دارد که در اینجا من گذر می‌کنم. اگر قدرت میانگین ۵۵ مگاوات حرارتی را در طول زندگی چندین دهه این راکتور با ۷۰ درصد ماکزیموم فعالیت و همچنین تفکیک پلوتونیوم تا ۹۸ در صد را در نظر بگیریم، اسرائیل به طور میانگین ظرف ۵۰ سال، ۶۶۰ کیلوگرم
پلوتونیوم مناسب برای سلاح هسته‌ای تولید کرده است! به گونه‌ای دیگر بیان کنم، اگر مینیموم و ماکزیموم پارامتر‌های تولید پلوتونیوم را در نظر بگیریم اسرائیل حداقل ۴۰۰ کیلوگرم و حداکثر تقریبا ۹۰۰ کیلوگرم پلوتونیوم برای سلاح هسته‌ای در اختیار دارد. حال اگر برای سلاح هسته‌ای
میانگین ۴ کیلوگرم پلوتونیوم را در نظر بگیرم، اسرائیل به طور میانگین دارای ۱۶۵ کلاهک هسته‌ای میباشد. لازم به ذکر است که International Panel on Fissile Materials میانگین ذخیره پلوتونیوم اسرائیل تا سال ۲۰۱۰ را ۸۰۰ کیلوگرم اعلام کرده است. طبق این آمار، اسرائیل به طور
میانگین ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد یا می تواند بسازد. اگر برای سلاح هسته‌ای ۳ کیلوگرم پلوتونیوم (که تخمین خوبی است) و ۹۰۰ کیلوگرم ماکزیموم تولید پلوتونیوم تا سال ۲۰۲۰ را در نظر بگیریم، اسرائیل دارای ۳۰۰ کلاهک هسته‌ای میباشد. اسرائیل همچنین در سال ۱۹۷۹ احتمالا یک
بمب هسته ای را در اقیانوس اطلس جنوبی آزمایش کرده است. اگر چنین باشد، این بمب احتمالا یک بمب از نظر قدرت چند کیلو تونی بوده که از آن میتوان یا به عنوان یک بمب میناتوریزه شده شکافت هسته‌ای و یا در مرحله اولیه یک بمب گرما هسته‌ای (بمب هیدروژنی) که از دو مرحله تشکیل شده، استفاده
کرد و برای تکمیل این چرخه مرگ اسرائیل طیف گسترده ای از موشک‌های حامل سلاح های هسته ای را نیز تولید کرده است. اسرائیل با کمک فرانسه در دهه ۱۹۶۰ موشک بالستیک جریکو با قابلیت هسته ای را توسعه داد. از آن زمان به بعد، خود چندین موشک و همچنین موشک های کروز با
قابلیت هسته ای را توسعه داده است. اسرائیل همچنین این قابلیت را دارد که موشک‌های هسته‌ای خود را حتی از زیر دریایی‌ها شلیک کند. همه اینها زمانی اتفاق می‌‌افتاد که اسرائیل حتی نمی خواهد ایران همان غنی سازی ۳ یا ۴ درصدی اورانیوم را انجام دهد و یا حتی اصلا برنامه موشکی داشته باشد.
به نظر اینجانب راه مقابله با این تسلیهات هسته ای اسرائیل همان پدافند هسته‌ای در قالب ساخت موشک‌های تاکتیکی هسته‌ای و یا دست کم کلاهک‌های شیمیایی و بیولوژیک میباشد. چیزه دیگری به غیر از این، توان بازدارندگی در استفاده از سلاح هسته‌ای علیه ایران را نخواهد داشت!
بی شک با در اختیار داشتن این زرادخانه عظیم هسته‌ای، جان میلیون‌ها ایرانی و نسل‌های آینده در خطر جدی قرار دارد.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
