பரீஸ் பொலேவோய் புகழ்பெற்ற நூலாசிரியர், பத்திரிகையாளர். சோவியத் யூனியனில் மாபெரும் தேசபக்தப் போர் தொடங்கியது முதல் பொலெவோய் ‘பிராவ்தா’ செய்தித் தாளின் போர்முனை நிருபராகப் பணியாற்றினார்.
அப்போதுதான் உண்மை மனிதனின் கதையின் கதைமாந்தரான செஞ்சேனையின் வீரமிக்க விமானி அலெக்சேய் மெரேஸ்யெவைச் சந்திக்கிறார். போர்முனையில் மிகச்சிறந்த விமானி எனப் பெயர் வாங்கியிருப்பதைக் கேள்விப்பட்டு, பரீஸ் அவரை பேட்டி காண விரும்பினார்.
அலெக்சேய் மெரேஸ்யெவிற்கும் மாஸ்கோவிலிருந்து வந்துள்ள ‘பிராவ்தா’ செய்தியாளரிடம் நாட்டில் நடந்துவரும் நிகழ்வுகள் அனைத்தையும் கேட்டுத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்கிற ஆசை. எனவே இரவு தன் கூடவே தங்குமாறு கூறி அழைத்துச் செல்கிறான்….
…..
அதன்பின்னர் அலெக்சேய் மெரேஸ்யெவ் தன் கதையை பரீஸிடம் கூற, அவர் கேட்டுப் பதிவு செய்து, நமக்கு அளித்துள்ள கதைதான் உண்மை மனிதனின் கதை.
உண்மை மனிதனின் கதையை நான்கு பாகங்களாக பரீஸ் எழுதியிருக்கிறார். முதல் பாகத்தில் ஜெர்மானியர்களுடன் நடந்திடும் சண்டையில் அலெக்சேய் மெரேஸ்யெவின்
விமானம் சிதறிவிழுதல், அதிலிருந்து எப்படியோ தப்பிப்பிழைத்த அலெக்சேய், தங்கள் ஆட்கள் இருக்கும் திசை நோக்கி, பனிப்புயலினூடே 18 நாட்கள் தவழ்ந்து வந்தது.அவன் வருவதைக் கண்ணுற்ற இரு சிறுவர்கள், ஊருக்குள் அவனுக்கு உறுதுணையாக இருந்த மிஹாய்லா தாத்தா, கிராமத்துப் பெண்கள்,
‘கொரில்லா’ கோழி சூப் வைத்துக்கொடுத்த கிழவி உட்பட அனைவரையும் மிகவும் உன்னிப்பாக முதல் பாகத்தில் வர்ணித்திருப்பார் பரீஸ்.
இரண்டாம் பாகத்தில் மருத்துவமனையில் அலெக்சேய்க்கு சிகிச்சை அளிக்கப்படுவதையும் அவன் அதனை எதிர்கொள்வதையும், அவனுக்கு உற்ற நண்பர்களாய், தோழர்களாய், செயல்பட்ட
சக நோயாளிகள், மருத்துவத்தாதிகள் மற்றும் மருத்துவரை பரீஸ் பொலேவோய் அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார்….
….கதையின் மூன்றாம் பாகத்தில் மீண்டும் போர் விமானியாவதற்காக அலெக்சேய் மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளைப் பார்க்கிறோம். ஒவ்வொருவரும் அவனிடம் உள்ள அசாத்திய திறமையைக்கண்டு ஆச்சர்யப்படுவதும்,
இறுதியில் அவனுக்குக் கால்கள் கிடையாது என்று தெரியவருகிறபோது தங்கள் கையறுநிலையைத் தெரிவிப்பதும், எல்லாவற்றையும் வெற்றிகொண்டு அலெக்சேய் போர் விமானியாவதையும் மூன்றாவது பாகத்தில் நாம் பார்த்திடலாம்.
நான்காவது பாகத்தில் போர் விமானிகளிலேயே முன்னுதாரணமாகத் திகழும் அலெக்சேயை பார்க்கிறோம்.
இவ்வாறு உண்மை மனிதனின் கதையைப் படிக்கும் எவராக இருந்தாலும் படிப்பதற்கு முன்பிருந்ததைவிட படித்ததற்குப்பின் தன் உடலிலும் உள்ளத்திலும் உற்சாகம் பொங்கிவழிவதை உணரமுடியும்…
அம்பேத்கர் பற்றி
உங்களுக்கு
என்ன தெரியும்?
என்று கேட்டால்,
பெருவாரியான
பதில்கள்,
இந்திய
அரசியல் சட்டத்துக்கு
எழுத்து வடிவம் தந்தவர்.
தாழ்த்தப்பட்ட
மக்களுக்கான
தலைவர்
என்பதாகத்தான்
இருக்கும்.
ஆனால்,
அம்பேத்கர் என்ற
மகத்தான ஆளுமையை
இப்படியான
சிமிழ்களுக்குள்
அடைத்துவிட முடியாது.
காரல் மார்க்சுக்கும்,
அம்பேத்கருக்கும்
சில ஒற்றுமைகள்
இருக்கின்றன.
இருவரும்
தங்கள் வாழ்க்கையின்
கணிசமான பகுதியை
நூலகங்களில்
செலவழித்தவர்கள்.
மனித சமூகத்தின்
மேம்பாடு குறித்து
சிந்தித்துக்
கொண்டிருக்கும்போது
தங்கள்
குழந்தைகளை
வறுமையினால்
பலி கொடுத்தவர்கள்.
அம்பேத்கர்
வெறுமனே
ஒரு சட்ட மேதையாகவோ
தலித் தலைவராகவோ
மட்டும்
இருந்தவர் அல்ல.
அரசியல்,
இலக்கியம், தத்துவம்,
இதிகாசம், வரலாறு,
மதம், சட்டம்
பொருளாதாரம் என
மனித அறிவு சாதித்த
துறைகளில்
பெரும்பாலானவை
குறித்த
விரிவான வாசிப்பும்,
அறிதலும் கொண்டவர்.
நவீன தமிழ் இலக்கியத்தின் மிக முக்கிய எழுத்தாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன். கடந்த 25 ஆண்டுகாலமாக சிறுகதைகள், நாவல், கட்டுரைகள், நாடகம், குழந்தைகள் இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு, சினிமா, ஊடகம், இணையம் என்று பல்வேறு தளங்களிலும் தீவிரமாக இயங்கி வருகிறார்.
நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களை எழுதியிருக்கிறார் முழுநேர எழுத்தாளரான இவர் இந்தியா முழுவதும் சுற்றியலைந்து வாழ்வு அனுபவங்கள் கொண்ட தேசாந்திரி . உப பாண்டவம், நெடுங்குருதி, யாமம், உறுபசி, துயில். நிமித்தம், சஞ்சாரம் ,இடக்கை, பதின் ஆகியவை இவரது குறிப்பிடத்தக்க நாவல்கள்
எனது இந்தியா, மறைக்கபட்ட இந்தியா போன்றவை இவரது முக்கிய வரலாற்று நூல்களாகும் ஆனந்த விகடனில் தொடராக வெளிவந்த துணையெழுத்து, தேசாந்திரி, கதாவிலாசம், கேள்விக்குறி, சிறிது வெளிச்சம் மூலமாக பல லட்சம் வாசகர்களின் விருப்பதிற்கு உரிய எழுத்தாளராக கொண்டாடப்படுகிறார்.
இந்த நூலைப்பற்றி சாரு நிவேதிதா எழுதியதில் இருந்து:
-
உலகத் தரமான ஒரு படைப்பு…
-
லக்ஷ்மி சரவணகுமாரை தமிழர்கள் கொண்டாடி இருக்க வேண்டும். கொண்டாட வேண்டும். காரணம், யோசாவைப் போலவே இவர் ஒரு ரிக்ஷாக்காரனுக்குக் கூட புரியும் படி எழுதியிருக்கிறார்.
வேசிகளும், பிக்பாக்கெட்டுகளும், கொலைகாரர்களும் நிரம்பியுள்ள இந்த நாவலை அந்த மனிதர்களுக்கே படித்துக் காண்பித்தாலும் அவர்களுக்கு விளங்கும்.
ஏன், இந்த நாவலை வாரந்தோறும் தினத்தந்தியில் தொடராகப் போடலாம். அதாவது, இதன் புரியக்கூடிய தன்மைக்காகச் சொல்கிறேன்.
ஆனால் அப்படியெல்லாம் எதுவும் இங்கே நடந்து விடாது. ஆபாச நாவல் என்று சொல்லி சனாதனிகள் ஒரே வாரத்தில் தொடரை நிறுத்தி விடுவார்கள். இவ்வளவுக்கும் நாவலில் ஒரு கெட்ட வார்த்தை இல்லை.
என்னுடைய ஒரே ஆச்சரியம், இத்தனை நாளாக ஏன் யாருமே என்னிடம் லக்ஷ்மி சரவணகுமார் பற்றிச் சொல்லவே இல்லை?
இருவரும் கூத்திரியர்களோ பிராமணர்களோ இல்லை என்பதால் தன் குருகுலத்தில் சேர்ந்து வித்தை சொல்லித் தர மறுத்து விட்டார் துரோணர்...
அதனால் துரோணர் போல சிலையை செய்து அதன் முன் நின்று விலவித்தை பயின்று மாபெரும் வில்லாளியானான் ஏகலைவன்.
( ஏகலைவன் தான் ஆன்லைனில் வித்தை பபின்ற முதல் மாணவன்)
பார்ப்பனர் அல்லாதோருக்கு வித்தை சொல்லித் தர மறுத்த பரசுராமரிடம் பிராமணன் என்று பொய் சொல்லி சீடனாக சேர்ந்து வித்தை
பயின்றான் கர்ணன்..
ஏகலைவன் அர்ஜுனனை விட பெரிய வில்லாளி என்று தெரிந்ததும் வில்லைப் பயன்படுத்த. அவசிமான வலது கை கட்டைவிரலை குருதட்சணையாக சூழ்ச்சியாகப் பெற்றுக் கொண்டார் துரோணர்...
''திராவிடர்'' என்பதற்கு பதிலாக ''தமிழர்கள்'' என்று வைத்து கொள்ளலாமே என்று கேட்பவர்களுக்கு பெரியாரின் பதில் 👇
''தமிழர்'' என்று சொன்னாலே பார்ப்பனர்கள் தாங்களும் ''தமிழர்கள்'' தான் என்று கூறி அதில் சேர்ந்து கொள்கிறார்கள்.
நாங்களும் தமிழ்நாட்டில் பிறக்கிறோம், வளர்கிறோம்
தமிழ் பேசுகிறோம். அப்படி இருக்கும் போது எப்படி எங்களை தமிழர்கள் அல்லர் என்று நீங்கள் கூற முடியும் என்று கேட்கிறார்கள்.
ஒரு காலத்தில் ''தமிழர்'' என்பது (திராவிட) பண்பு உள்ள மக்களுக்கு உரிய பெயராக இருந்திருக்க கூடுமானாலும் ஆனால் இன்று அது பொதுப் பெயராக மாறிவிட்டிருப்பதால் அம்மொழி பேசும் ஆரிய பண்புடைய மக்கள் யாவரும் தாமும் ''தமிழர்'' என்று உரிமை பாராட்ட முன் வந்து விடுகிறார்கள்.
‘‘உண்மையில் திராவிடக் குடிகள் இந்தியத்துணைக் கண்டத்தில் மிக நீண்ட வரலாற்று அசைவியக்கம் கொண்டவர்கள். இத்துணைக் கண்டத்தின் அனைத்து நிலப்பரப்போடும் தொடர்புடையவர்கள்; வாழ்ந்தவர்கள்; இன்றும் வாழ்ந்து வருபவர்கள்.
இன்று இந்தியாவில் உள்ள 461 பழங்குடிகளிலேயே அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட பழங்குடி கோண்டுகள் ஆவர். இவர்கள் திராவிடப் பழங்குடியினர். நடு இந்தியப் பகுதிகளில் வாழ்கிறார்கள். அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட இரண்டாவது பழங்குடி பீல்கள். ராஜஸ்தான் தொடங்கி வட இந்தியாவில் 7 மாநிலங்களில் பரவி வாழ்கின்றனர்.
இவர்களும் திராவிடப் பழங்குடிகளே. நான்காவது பெரிய பழங்குடியான ஒராவன் திராவிடப் பழங்குடியே. இந்தியாவின் ஏழாவது பெரிய பழங்குடியான கோந்த் பழங்குடியும் திராவிடப் பழங்குடியே. ஒரிசா விலும் அதனை ஒட்டிய மாநி லங்களிலும் இவர்கள் வாழ்கிறார்கள்.