Deze week heb ik jullie meegenomen en door mijn bril laten kijken naar jeugdgezondheid. Voor de publieke zorg voor jeugdgezondheid hebben we goed beleid nodig, voortdurend onderzoek en verandering, want de wereld om de jeugd verandert steeds.
Als jeugdarts ben je een nieuwsgierig mens. Je bent nieuwsgierig naar de jeugdige tegenover je en naar diens gezin. Je hebt respect voor de ouders die de mooie en niet altijd makkelijke taak dragen dit kind te laten opgroeien en ontwikkelen.
Als jeugdarts heb ik mezelf al eerder een meedenkdokter genoemd. Net als veel huisartsen doe ik het liefste zoveel mogelijk 'met de handen op de rug'. Dus ik dóé zo min mogelijk, ik draag aan, denk mee en de ouders en jeugdige doen of laten zelf.
Typisch ook: je wil voor-denken, niet na-denken.
Dit kind, het gaat nu goed, wat komt er nu aan in het leven? Wat is er nodig?
Ook als het niet zo goed gaat trouwens. En wat betekent dat voor de anderen om het kind heen?
Broers en zussen, kinderen in meerdere gezinnen.
Dit kind, het gaat nu goed, wat komt er nu aan in het leven? Wat is er nodig?
Ook als het niet zo goed gaat trouwens. En wat betekent dat voor de anderen om het kind heen?
Broers en zussen, kinderen in meerdere gezinnen.
Ik ben een arts, gezondheid is mijn hoogste waarde. Dat hoeft het voor de ander niet te zijn.
En ook mijn hoogste waarde, wint niet ieder dilemma in mijn leven.
Echte gesprekken, luisteren en aandacht geven blijven ons belangrijkste goed.
En ook mijn hoogste waarde, wint niet ieder dilemma in mijn leven.
Echte gesprekken, luisteren en aandacht geven blijven ons belangrijkste goed.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
