Thread by @benwilbrink

Ik moet iets bekennen. Ik ben opgeleid in de twee psychologieën (Cronbach): de experimentele en de differentiële psychologie. Vooral die laatste heb ik een halve eeuw benut in een strijd om toegankelijkheid van numerus fixus studies netjes te houden (geen gekke selectie). Ik zie

de wereld dus ook dooe die differentiële bril. Differentiëel: dat heeft dezelfde betekenis als het differentiëren dat de Onderwijsraad voorstelt te intensiveren: onderscheid maken. Als de raad spreekt over talent, prestaties, capaciteiten, ontplooiing, differentiëren, dan zie

ik altijd meteen de verschillen, soms grote verschillen. En dan vooral de helft beneden de mediaan. Terwijl onderwijsbespiegelaars zoals de leden van de onderwijsraad vooral de top van de helft boven de mediaan zien (de 'cognitief sterke leerlingen' noemen ze dat). Het gaat

verder dan dat, anders zou het wat te simpel zijn: ik zie ook onmiddellijk werelden áchter die verschillen: waar ze vandaan komen, dat ze ongelijk zijn verdeeld, dat we als samenleving daar niet gepast mee omgaan, dat ze soms veranderbaar en soms niet. Een barre woestenij dus.

Ik sta dus meteen op mijlen achterstand wanneer een advies van onze Onderwijsraad zonder nadenken of uitleg woorden gebruikt als gelijke kansen, gelijke capaciteiten, ontplooien van talent, cognitief sterke leerlingen. Mijn god, de raad weet niet waar ze het over heeft. Amen.

Er is een enorme communicatiekloof. Ik liet daar met de vorige Onderwijsraad ook tegenaan, bij het advies van de raad over toetsen en examens.
Voor het benutten van de kennis van externe experts is interne expertise nodig. Een probleem waar de hele overheid tegenaan loopt.

PS Ik ben nog bezig met een blog over de kern van deze poedel. Ik ga behoedzaam te werk, dat neemt zijn tijd. Alle pijlen op de eindtoets (al voorbereid door Karen Heij!): validiteit onbekend, bevestigt al een halve eeuw het oneerlijke onderwijs dat we uit de 19e eeuw erfden.

unroll @threadreaderapp