Ik dacht: ik gebruik dit podium nog even om wat ongevraagde adviezen te geven over de omgang met mensen met een verstandelijke beperking (VB) in de spreekkamer van de arts. Want in mijn werk merk ik dat heel veel artsen het lastig vinden om om te gaan met deze mensen./1
Allereerst het simpele advies: gebruik makkelijke Jip-en-Janneke taal en stel 1 vraag per keer. Gebruik daarnaast geen beeldspraak, mensen met een verstandelijke beperking kunnen dat heel letterlijk nemen en er dan niets meer van snappen. /2
Een bezoek aan een arts kan voor mensen met VB heel stressvol zijn. Ruim extra tijd in voor een consult en zorg dat iemand niet te lang hoeft te wachten, dan kan de spanning erg door oplopen. Indien mogelijk: plan iemand in bij het kinderspreekuur zoals oogartsen soms hebben. /3
Voor mensen met autisme: het kan helpen ‘verwijzers’ te gebruiken. Dan leg je op je bureau bijv de stethoscoop en bloeddrukmeter neer, dan weet de cliënt wat er gaat gebeuren. /4
Als cliënten het eng vinden; voordoen bij degene die mee is naar het consult kan helpen. Ik heb al talloze keren bloeddruk gemeten bij moeders en vaders van cliënten: door het te zien, is het minder onbekend en dus minder eng. /5
Indien mogelijk: geef controle. Zo laat ik cliënten vaak zelf de automatische bloeddrukmeter aanzetten./6
En natuurlijk vraag ik altijd aan wett vertegenwoordiger/ begeleider advies hoe iets aan te pakken. Zij kennen cliënt het beste, en hebben goede ideeën hoe iets te doen. Soms kunnen zij ook goed afleiden of hebben een andere tip. /7
En aan het einde: complimenteer de cliënt. Hij/ zij levert een topprestatie bij de arts, en dat verdient altijd een compliment./8
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
