Thread by @SaschaJanssen

Ter uitleg: draad over de rechtszaak die morgen dient tussen 69 advocaten en de Staat.

Aanleiding: de 5 Gerechtshoven (@RechtspraakNL) hebben o.a. bepaald dat vanaf 1 april jl. processtukken in civielrechtelijke hoger beroep zaken nog maar maximaal 25 pagina’s mogen beslaan.

Ook lettertype, regelafstand en marges zijn bepaald (GEEN COMIC SANS 😡).

De opgegeven reden: de werkdruk bij de Hoven en de rechters vinden de processtukken te lang.

Later zou door de Hoven zijn gezegd: de kwaliteit van veel processtukken in hoger beroep is niet goed.

Maar Sascha waarom komen advocaten in verzet en gaan ze naar de rechter? 

Jullie advocaten schrijven toch alleen maar zoveel pagina’s omdat je er dan meer verdient??

Allereerst omdat de Hoven hier helemaal niet over gaan.

In een democratische rechtsstaat is sprake van scheiding der machten (sjiek gezegd: trias politica): de wetgevende macht, uitvoerende macht en rechterlijke macht. Zij zijn van elkaar gescheiden. De drie machten zijn onafhankelijk van elkaar, en controleren elkaars functioneren.

Op deze manier zou niet één van deze machten de overhand kunnen krijgen.

Het doel erachter is om tirannie te voorkomen en de vrijheid van de burger te vergroten.

Kort gezegd: rechters moeten dus niet op de stoel van de wetgever gaan zitten.

Het nieuwe procesreglement is geen wetgeving. Het zijn uitermate beperkende regels die 4 raadsheren bedacht hebben. Het is niet aan Hoven om advocaten en hun klanten/rechtzoekenden op voorhand ernstig te beperken in hoe zij hun zaak aan de rechter willen voorleggen en bepleiten.

Volgens advocaten handelen de Hoven met hun opgelegde limitering in strijd met de Grondwet, het Europese Verdrag van de Rechten van Rechten van de Mens en het Handvest van grondrechten van de EU.

Uit rechtspraak van het EHRM volgt, kort gezegd, dat in het kader van “fair hearing” elke procespartij in staat moet worden gesteld op de door die partij zelf gewenste wijze deel te nemen aan de procedure. Procespartijen bepalen hoe zij hun geschil aan de rechter voorleggen.

Het is dus niet aan de rechter om te bepalen dat een bepaald geschil over een burgerlijk recht of verplichting -vanwege o.a. omvang- niet door hem/haar in behandeling genomen of beslist wordt.

Dan over de uitvoerbaarheid. Er kan bijv. aan Hof worden verzocht om een langer processtuk in te dienen. Dan moet je als advocaat vooraf aangeven hoe groot je processtuk zal zijn. Ik kan u verklappen: iedere advocaat weet pas hoe lang een processtuk zal zijn, als het AF is.

Je kan niet een stok in het zand steken en zeggen: voor ALLE civielrechtelijke zaken in hoger beroep is 25 pagina’s wel voldoende (60 is max voor IE-zaken).

2000 calorieën per dag eten is voor de één (ruim) voldoende, voor de ander absoluut te weinig. #puddingbroodje

Ook leidt procesreglement willekeur in de hand. Want de besluiten van Hoven om wel of niet meer pagina’s toe te staan, die zijn niet openbaar. En kan je dan procederen over een besluit van Hof dat je niet meer pagina’s mag indienen??

Daarnaast miskennen de Hoven dat de afgelopen jaren zowel de samenleving als ook de wetgeving complexer zijn geworden. Dat heeft regelmatig langere processtukken tot gevolg.

Don’t shoot the pianoplayer honey bunnies.

Een andere reden waarom advocaten veel aanvoeren en betwisten is dat anders in vonnis of uitspraak door rechters wordt opgenomen: “onvoldoende betwist” of “niet bestreden”. Wij advocaten zien dat steeds meer, ook wel eens ten onrechte. Kan je dan lekker je klant gaan uitleggen.

Tel daar bij op dat in eerste aanleg al jaren geleden de extra schriftelijke rondes zijn afgeschaft en een zitting ook niet meer vanzelfsprekend is.

In Hoger Beroep mag je al een tijdje maar maximaal 10 minuten pleiten. Het is om te janken hoe beperkt wij al zijn.

En laten we ook maar de roze olifant in de kamer benoemen: het niveau van rechterlijke uitspraken. Deze laat de laatste jaren volgens veel advocaten ook te wensen over. Mogelijke redenen: werkdruk bij rechterlijke macht.

Ook ‘t verplicht rouleren van rechters naar andere rechtsgebieden leidt soms tot onervarenheid of ongeschiktheid van een rechter in een zaak. De gevolgen zijn voor de rechtzoekenden, met alle kosten van dien. Beter vonnissen in eerste aanleg, zou al wat hoger beroepjes voorkomen.

De rechterlijke macht lijkt haar eigen organisatie niet op orde te hebben. Automatisering loopt achter, dossierverantwoordelijkheid vanaf begin procedure is soms niet op orde. Rechtzoekenden en advocaten worden daardoor soms vermalen in de raderen van het gerechtelijke systeem.

Laat de KWALITEIT van processtukken van sommige advocaten te wensen over, dan zijn er andere wegen die bewandeld kunnen en moeten worden.
In de Opleiding van advocaten.
Gesprekken tussen rechtbanken en de deken over kwaliteit als het telkens dezelfde “usual suspects” zijn?

Ik kan nog tig meer haken en ogen, ook juridische, er over zeggen. En nee, het geen makkelijke materie, de #rechtsstaat, maar wel belangrijker dan de status tussen Marco Borsato en Leontien of wie André Hazes jr. nu weer ligt aan te duwen.

Het is belangrijk omdat het enorm impact heeft op fundamentele rechten van ons allemaal.

Jullie kunnen hier ook enorm en onterecht door benadeeld worden, nu of ooit. En onze rechtsstaat staat al zo onder druk met een sociale advocatuur die kapot gemaakt is.

Of denk even aan de #toeslagenaffaire. Hoe belangrijk is het niet geweest dat er advocaten waren die bleven doorprocederen tegen falende, onwetmatig handelende overheid en slechte rechtspraak van Oa de @RaadvanState?

Verbeter de wereld begin bijjzelf rechters....

Mocht u denken: “jemig vrouw wat ben je boos”, dan merk ik ter verdédiging van mijzelf op: ik ben voornamelijk teleurgesteld.

Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat juist onze rechterlijke macht zo strijdig handelt met onze democratische rechtsstaat. @RechtspraakNL

Ik kom op voor de sociale advocatuur, voor de rechterlijke macht èn het OM. Die zijn alleen de afgelopen jaren financieel uitgekleed door de Rutte-Kabinetten.

De rechterlijke macht moest een uitsprakenfabriek worden. Rechtspreken is echter maatwerk en geen fabriekswerk.

Maar dat geldt ook voor de advocatuur. Geen enkele zaak is hetzelfde, dus beperk ons niet in ons werk met een ridicule limitering. Beperk rechtzoekenden niet om hun zaak voor te leggen aan de rechter zoals zij dat willen (en de meeste advocaten screenen echt heus wel).

Ik wens u tot slot een prettige voorzetting van de avond met wat borrelnootjes, kaas of wat dies meer.

Viva La Rechtsstaat!