En dan is het zaterdag, mijn laatste dag op het @NLzorg1 account. Dit draadje gaat over de avonddienst, morgen zal ik nog een draadje plaatsen over communicatie, maar dan anders. De dag op de praktijk was gevuld en goed. Dienst doen is anders. In principe komen op de post 1/
mensen met klachten die spoedeisende hulp nodig hebben, en niet kunnen wachten tot de volgende dag of in het geval van het weekend tot maandag. Je kunt denken aan wonden, pijn na een ongeval (klein of wat groter), en nog veel meer. Het maakt een dienst heel divers. 2/
Visites worden dus ook gedaan zoals jullie hebben kunnen zien. In Friesland zijn 5 locaties. Je kunt je voorstellen dat een post een groot gebied beslaat van Friesland. Patiënten komen dus overal vandaan. Het vraagt ook een andere manier van denken. Al deze factoren 3/
maken het erg leerzaam en interessant. Bij visite doen kom je bij mensen thuis. Soms is de relatie tussen patiënt en overige aanwezige personen niet helemaal duidelijk bij binnenkomst. Mijn leermoment: doe geen aannames! En zo zie je maar, zoveel mensen, zoveel diversiteit. 4/
En die diversiteit geeft het huisartsenvak kleur! Slaap lekker, ik vertrek ook naar mijn bed. 5/5
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Lieve allemaal, wat was dit een ontzettend leuke week op Twitter! Leuke reacties, diverse vragen, humor, interactie, geweldig! Dank daarvoor! In de afgelopen week heb ik geprobeerd te laten zien wat een aios huisartsgeneeskunde doet en hoe de opleiding globaal in elkaar steekt 1/
Communiceren is wel één van de belangrijkste dingen gebleken. Maar wat als je niet goed kunt communiceren, bv omdat iemand een andere taal spreekt. Dat komt wel eens voor. Een tolk kan dan nodig zijn, omdat je er in het Nederlands of misschien Engels niet uitkomt. En goede 2/
communicatie is essentieel voor een goed inhoudelijk gesprek. Ik als arts wil weten wat er aan de hand is, en ik wil ook dat de patiënt begrijpt wat ik zeg. Hoe kun je anders verwachten dat de patiënt jouw adviezen gaat opvolgen als ze niet hebben verstaan, laat staan dat ze 3/
Na de koffiepauze was er geen tijd om te twitteren behalve voor de open brug en even snel een foto de lucht in klikken. Elk kwartier is anders, elke dag is anders. En wat vind ik dat leuk! Na de koffiepauze dus het leergesprek, waarin ik vanmorgen vooral mijn patiënten van 1/
de ochtend heb nabesproken. Is het beleid wat ik heb bedacht en besproken het meest passend op dit moment. Ben ik qua gedachtegang op de goede weg, zijn er nog aanvulling of adviezen die ik niet heb gegeven. Eigenlijk toets ik daarmee mezelf en vooral nu in het begin 2/
vind ik dat fijn. Na dit gesprek zag ik nog een patiënt, had ik een aantal telefoontjes. En toen was het ineens 13.00 uur. Ik had een visite gepland staan, waar ik naar toe ben gegaan. Toen ik terug kwam was er tijd om dit in te voeren en beleid uit te zetten, waarna 3/
Koffiepauze! Vanmorgen patiënten gezien. Ik begin met een ochtendspreekuur, met geplande afspraken. Omdat ik nog beginnend aios ben, heb ik een half uur per patiënt. Daarin doe ik een anamnese, verhelder de hulpvraag, doe lichamelijk onderzoek en stel zo nodig een behandeling 1/
in. Daarbij geef ik uitleg en bespreek het plan met de patiënt. Klinkt zo schrijvend vrij eenvoudig, is het voor mij (nog) niet. Als ik tijd over heb zoek ik dingen op over de klacht/diagnose. Soms overleg ik tussendoor met m’n opleider bv bij huidplekjes. 2/
Echt elk kwartier is anders. Andere patiënt andere klacht, heel divers! Donderdag is de aios dag, wat inhoudt dat alle vragen van de assistentes bij mij komen. Overlegjes of een spoedgeval, daarvoor bellen ze mij. Zometeen na de koffie heb ik een leergesprek met m’n 3/
Een aantal vragen gaan over concrete onderwerpen, of er in de opleiding aandacht wordt besteed. Bv aan mantelzorg, rouwbegeleiding, SOLK. Hoewel in detail ingaan op de inhoud van de opleiding wat ver gaat, kan ik er wel iets over zeggen. Een draadje: Zoals ik eerder al schreef 1/
is de opleiding globaal opgedeeld in drie jaar waarvan het eerste en het derde opleidingsjaar worden doorgebracht in een huisartsenpraktijk. Het tweede jaar bestaat uit klinische stages. Ik moet dit programma volgen, omdat ik met mijn werkervaring geen vrijstelling 2/
kan aanvragen. Als je als basisarts ervaring hebt opgedaan op de spoedeisende hulp of bij de GGZ, en deze werkervaring is opgedaan bij een RGS-erkende instelling én je hebt een minimum aantal uren daar gewerkt, dan kun je vrijgesteld worden van een stage. 3/
APC ofwel ArtsPatiëntCommunicatie. Dit is een belangrijk onderdeel van de opleiding. Er wordt hierop vol ingezet de eerste maanden. In maand 9 worden we als eerstejaars AIOS hierop getoetst. Een draadje 1/
Hoe communiceer je nu als arts met een patiënt. Dat is een uitdaging heb ik gemerkt. Hoe leer je communiceren zonder dat het geforceerd is. In de opleiding gebruiken we het boek ‘Patiëntgericht communiceren’ van Remke van Staveren. Het vergt veel oefening 2/
en ik denk mijn hele loopbaan als huisarts, om dit goed onder de knie te krijgen. Want ja, ieder mens is uniek. Iemand noemde het in de reacties: LSD, luisteren, samenvatten en doorvragen. Dat is kortgezegde de basis. Na het eerste contact waarin de patiënt vertelt waarvoor 3/
Goedemorgen! Ik dacht, laat ik beginnen uit te leggen wat een huisarts in opleiding is/doet. Veel van jullie zullen dat weten, maar wat ik in m’n omgeving merk, is dat men niet goed weet wat ik precies aan het doen ben. Vragen als: ‘hoe gaat het op school’ 1/
Of ‘krijg je wel inkomen’ of ‘ben je dan dokter’. Of patiënten die vragen of ik stage loop of dat ik nog geen arts ben. Het zit zo, ik heb de studie geneeskunde afgerond en ben arts. Basisarts noemen ze dat. Ikzelf heb daarna o.a. een aantal jaren ervaring 2/
opgedaan bij de jeugdgezondheidszorg. Toen was ik nog niet in opleiding. Ik heb (net als iedereen) moeten solliciteren voor een opleidingsplek. Daarbij maak je (voor de #huisartsopleiding althans) een toets. Ben je door, dan heb je nog 2x40 minuten gesprekken middels 3/