रेल्वेच्या खिडकीत बसून. प्रवास करणाऱा २२ वर्षाच्या मुलगा मोठ्याने ओरडून आपल्या वडिलांना म्हणाला,...... पप्पा बघा झाड मागे पळत आहेत. वडील त्याच्याकडे पाहून हसले. त्यांच्या समोर एक जोडप बसले होते. त्यांना तो मुलगा अबनार्मल वाटला. इतक्यात तो मुलगा परत ओरडला,
पप्पा ढग आपल्या बरोबर पळत आहेत. समोर बसलेले जोडपे त्या मुलांच्या वडिलांना म्हणाले, तुम्ही मुलाला चांगल्या डॉक्टरकडे का नाही दाखवत. वडील हसले आम्ही आता हास्पीटल मधूनच येत आहोत. माझा मुलगा जन्मतःच अंध आहे. त्याला आजच डोळे मिळाले......
या जगातील प्रत्येक माणसाची एक वेगळी कथा असते.
समोरच्या माणसाबद्दल खात्री असल्याशिवाय आपले मत बनवू नये. कारण सत्य हे कदाचित आश्चर्यकारक असू शकते .
प्रेम "माणसावर" करा त्याच्या "सवयीवर" नाही… . "नाराज" व्हा त्याच्या बोलण्यावर पण "त्याच्यावर" नाही… . "विसरा" त्याच्या "चुका" पण त्याला नाही…....
कारण कुणाला कमी करून आपल्याला कधीच मोठं होता येत नसतं......!! @KohaleMangla @Nilesh_P_Z @sujitppatil @rautsavi9
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
गरुडाचे जीवनमान 70 वर्षांचे असते, परंतु तो जेव्हा 40 वर्षाचा होतो तेव्हा त्याला एक महत्वाचा निर्णय घ्यावा लागतो.
त्या अवस्थेत त्याच्या शरीराचे 3 महत्वाचे अवयव निष्प्रभ होऊ लागलेले असतात, पंजे लांब आणि लवचिक होतात ज्यामुळे शिकार पकडतायेत नाही ,
चोच पुढील बाजूला वळते ज्यामुळे भोजन करता येत नाही, पंख जड होतात व छातीस चिकटल्यामूळे पूर्णपणे उघडत नाहीत, गरुड भरारी सीमित करतात. अन्न शोधणे, सावज पकडणे,अन्न खाणे या तिन्ही क्रिया त्याच्यासाठी अवघड बनून जातात.
अशावेळी त्याच्याकडे तीन पर्याय असतात एक तर प्राण त्याग करणे आणि दुसरा आपली प्रवृत्ती सोडून गिधाडा प्रमाणे मृत अन्नावर गुजराण करणे आणि तिसरा पर्याय असतो आकाशाचा अनभिषिक्त सम्राट म्हणून स्वतः ला पुनर्स्थापित करणे !
जिथे पहिले दोन पर्याय सोपे व सुलभ आहेत
कोणत्याही स्त्रीचे आत्मबळ वाढविण्यामधे तिच्या कुटुंबियांचा खुप मोठा हातभार असतो. घरच्यांनी जर तिला आधार आणि ठाम पाठींबा दिला तर ती या सगळ्यातून स्वतःला सावरु शकेल. तिला पूर्वीप्रमाणेच दैनंदिन आयुष्य जागायला देणे. लावणे, जसे की वेशभूषा, टिकली, कुंकु, मंगळसूत्र, जोडवी, बांगड्या
तिच्या आवडीप्रमाणे तिला वापरु देणे. केवळ नवऱ्याचा मृत्यु झाला म्हणून या गोष्टी तिला वर्ज्य करु नयेत. याबाबतित तिची आवड महत्वाची आहे. तिचे बाह्यरूप कसे असावे किंवा तिने कसे दिसावे हे ठरविण्याचा हक्क सर्वस्वी तिचा आहे आणि तो तिला मिळावा यासाठी प्रयत्न करण्याची गरज आहे.
विधवा असणे हा गुन्हा नाही. त्यांनाही तितक्याच् समानतेने आणि स्वाभिमानाने जगण्याचा हक्क आणि अधिकार आहे. स्त्री-पुरुष समानतेच्या युगात हे जे घडतंय ते बदलण्याची जबाबदारी त्या स्त्रियांची नसून, पुरुषांची, इतर स्त्रियांची, समाजाची आणि या व्यवस्थेची आहे.
नुकतेच तिच्या पतीचे निधन झालेले. कालच तेरावा पार पडला. तिच्या दीड वर्षाच्या जुळ्या मुली. शिक्षण जास्त नाही. पण दिसायला देखणी म्हणून एकविसाव्या वर्षी मागणी घालून लग्न झाले. आता पुढे काय असा विचार करुन डोके फुटायची वेळ आली होती. @DrSanjayRakibe @Rohini_indo_aus
चौदाव्या दिवशी तिने गळ्यातील मंगळसूत्र काढून ठेवले. अंघोळ करुन बारीक काळी टिकली आणि एक साधासा ड्रेस घालून ती स्वयंपाकघरात आली. सासूबाई भाजी निवडत होत्या. "इकडे ये बाळ" अशी हाक ऐकून बिचारी चुपचाप त्यांच्या समोर उभी राहिली. हलकेच तिला जवळ घेऊन ती माऊली बोलली "जे झालं ते झालं.
आता सगळे विसरायचा प्रयत्न कर. सगळ्यात आधी गळ्यात मंगळसूत्र घाल. पूर्वीसारखी टिकली लाव. जे झाले त्यात तुझा काहीच दोष नाही. तुला हवं असेल तर पुढे शीक. बाबा आणि मी आम्ही दोघे मिळून मुलींना सांभाळू. तुला नोकरी करावीशी वाटली तर जरुर कर. देवदयेने आपल्याला काहीही कमी नाही.
अणुबॉम्बने उद्ध्वस्त झालेल्या जपानसारख्या छोट्या राष्ट्राने देखील आपली प्रगती साधली ती आपल्या मातृभाषेतूनच. कोणत्याही परकीय भाषेचा पांगुळगाडा त्यांनी पत्करला नाही.
आपल्या देशाचा आणि आपला व्यक्तिगत विकास आपणांस साधावयाचा असेल तर मातृभाषेचे ऋण मानले पाहिजेत व या मातृभाषेतील थोर ठेवा जपला पाहिजे, वाढविला पाहिजे.
ज्ञानदेवांनी मातृभाषेचे हे सामर्थ्य जाणले होते म्हणूनच त्यांनी मराठीतून ज्ञानाचा प्रसार करण्याचा संकल्प सोडला.
नाथांना मातृभाषेचे हे ऋण मान्य होते. म्हणून तर त्यांनी समाजाचा विरोध सहन करूनही मातृभाषेतच रचना करण्याचा आग्रह धरला.मातृभाषेतून आपले रोखठोक विचार व्यक्त करताना तुकाराममहाराजांना शब्दांची कधीच उणीव भासली नाही आणि लोकानुनय साधण्यासाठी समर्थांना मातृभाषाच उपयोगी पडली.
वडील आपल्या मुलाला सद्गुणांची किंमत समजावुन सांगत असतात. एक काचेचा पेला हातात घेऊन ते विचारतात,
वडील : "बाळ, या पेल्याची किंमत किती आहे.?"
मुलगा उत्तरतो : "असेल पंधरा रुपये."
वडील : "समज या पेल्यात पाणी भरले तर.?" @TSYIngle@Mrutyyunjay @rt_marathi
मुलगा : "वीस रुपये".
वडील : "आता या पेल्यात केशर विलायचीयुक्त उत्तम दूध भरले."
मुलगा : "आता याची किंमत शंभर रुपये होईल,
वडील : "ठीक आहे. आता मी यात सोन्याचे काही दागिने भरतो."
मुलगा : "आता तर याची किंमत लाखोंच्या घरात होईल."
वडील : आता मी अनमोल अशा जवाहिरांनी
हा पेला भरतोय."
मुलगा : "आता तर याची किंमत अब्जावधीच्या घरात जाईल किंवा त्याहीपलीकडे होईल."
वडील : "बघ हं. नक्की ना.?" असे विचारतात,
आणि हातातला पेला फरशीवर सोडून देतात.
काचेचा पेला तो. फुटून त्याचे तुकडे होतात.
वडील : "आता याचे किती रुपये येतील.?"