هرگز نمی‌بایست در مقابل قدرت‌طلبی آغشته به فرهیختگی سکوت کرد. اگر ج.ا. کار را به اینجا رسانده، با همراهی متفکران و دانشگاهی‌ها توانسته. برخی شان با تولید دانش "آستانه‌ای"(دانشی که سطوحی از نقد و دگرگونی را مجاز می‌شمارد) و نه انتقادی بر جهت‌گیری سیستم مهر تایید زده‌اند. ۱
https://twitter.com/Mfazeli114/status/1404368080281640966
ظاهرا نشان دادند که به دنبال راه چاره هستند اما در نهایت کوشش می‌کردند از مدیر گروهی به مشاوره وزیر و مدیرکل پژوهش سازمان ارتقا بگیرند. برای اینکه در سیستم بمانند، از موضع انتقادی و بازدوباره سنجی فاصله می‌گرفتند و مقّاش ریز ارزیابی را زمین می‌گذاشتند.۲
همزمان مدیران سیاسی سازمان‌ها که عمدتا محصول روابط مکتبی و هیاتی دهه ۶۰ هستند، غالبا کودن و دارای پایین‌ترین سطح مطالعه و کمترین شانس برای چرخش فکری هستند، به حضور این دست آکادمیسین‌های لفاظ که به اندازه ثبت ِ احوال همه کشورهای غربی اسم‌های خارجی بلدند، اتکا می‌کنند.۳
از هر مدیر ج.ا. بپرسید فوری برای شما محور SWOT می‌کشد و در نهایت تلاش می‌کند تحلیل فایده زیان را بکار ببرد. اینها دم‌دستی‌ترین روشهای صورت‌بندی از مسایل پیچیده است. مدیران جمهوری اسلامی به اتکا امثال فاضلی که جایگاه مرجعیت علمی برایشان دارد، هدایت اوضاع را نرمال می‌بینند و ۴
نهایتا می‌گویند بقیه جاهای دنیا هم همین است. مرجعیت علمی برای باقی ماندن در حلقه قدرت از طرح هرگونه موضع سیاسی رادیکال که در واقع علاج درد هم هست، اجتناب می‌کنند و مدام به سمت پژوهش‌های بیشتر می‌روند. مسئله روشن است. تورم و ساخت راهرویی قدرت امکان هر تحرکی را از سیستم گرفته. ۵
اما جامعه‌شناس سیستم مدام بر چرخیدن در همین راهروها اصرار دارد. نمی‌کند یکبار در اعتراض به این مصیبت جاری دست از کار بکشد. بگوید دیگر هیچ پژوهش جدیدی جواب نمی‌دهد، من دیگر هیچ همکاری نمی‌کنم.
اما همچنان در راهرو می‌ماند و صاحبان قدرت از حضور و همراهی او اعتماد بنفس می‌گیرند. ۶
اما همچنان در راهرو می‌ماند و صاحبان قدرت از حضور و همراهی او اعتماد بنفس می‌گیرند. ۶
فاضلی به عجم‌اوغلو و تیلی اشاره کرده است. گمانم اول باید غارت را متوقف کرد یا حداقل با آن نساخت، دمکراسی و رشد تدریجا ظاهرا می‌شوند.۷
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
