Thread by @Lumina_Luceat

เหนทวิตที่เขาเวิ่นไมกี้ทาเคที่เป็นไซเรนแล้วนึกถึงตำนานเงือกที่ว่าร้องไห้ออกมาเป็นไข่มุก ถ้าทาเคมิจจิเป็นนางเงือกคือโตตมันรวยเละแน่น้องร้องไห้บ่อยเหลือเกิน😂

เอออันนี้แค่แซวเพราะเอ็นดูนะ น้องตอนร้องไห้น่าระจะตาย แบบไอ้ตามลูกแม่ ดูสิน่ารักขนาดนี้ใครจะว่าลงงงง

อะเวิ่นสักนิด #ไมกี้ทาเค

ทาเคมิจจิมีสายเลือดของเผ่าเงือก

สิ่งมีชีวิตในตำนานที่ครึ่งคนครึ่งปลา รูปร่างสวยสดงดงามต้องตาชายหนุ่ม มีเสียงไพเราะที่ไม่ว่ากะลาสีคนใดต้องหลงใหล

ถึงทาเคมิจจิจะไม่เหมือนตามที่คนสมัยก่อนบรรยายก็เถอะแต่เขาเป็นครึ่งเงือกจริงๆนะ!! แต่เอกลักษณ์ที่เขาได้มา

คงมีแค่ว่ายน้ำได้นานและเร็วกว่าชาวบ้านเท่านั้รละมั้ง แถมโดนน้ำขาก็ไม่ได้เปลี่ยนเป็นหางเงือกด้วย อือเอาเหอะ ยังไงซะเขาก็เป็นแค่เสี้ยวๆนี่นา

แต่ไม่นานมานี้สายเลือดของเงือกกลับโผล่สำแดงฤทธิ์ทเดชจนหัวหน้าหน่วยโตมันทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง

พั๊วะ!

"ไมกี้คุง ดราเค่นคุงพอได้แล้ว!!"

หัวหน้าของโตมันกับรองหัวหน้าอย่างดราเค่นทะเลาะกันอีกแล้ว ครั้งนี้การทะเลาะกันใหญ่โตพอๆกับคราวก่อนเรื่องปาจิน ทาเคมิจจิหน้าซีด

มิทสึยะ ฮัคไค จิฟุยุเองก็อยู่ในที่แห่งนันแต่ทุกคนได้แต่ส่ายหน้า วิธีที่จะให้สองคนนี้หยุดทะเลาะกันคงไม่มีหรอก แต่ถ้าปล่อยให้ทะเลาะกันแบบนี้ต่อไปคงบานปลาย

สุดท้ายทาเคมิจจิก้เอาตัวเข้าไปหเามแบบตามเคย ทุกคนได้แต่มองและทึ่งในความกล้าของทาเคมิจจิที่กล้าเข้าไปยุ่ง สุดท้ายคนผมทองก้โดนต่อยมาตามระเบียบ น้ำตาเอ่อคลอที่ดวงตาก่อนจะไหลลงมา

กริ๊ง กริ๊ง

เสียงอะไรบางอย่างร่วงกระทบพื้นทำให้มิทสึยะสงสัยจึงมองไปที่ต้นเสียง ก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้าง

"ทะทะทาเคมิจจิ!!!"

เสีบงตะโกนของมิทสึยะดังมากจนทุกคนหันไปมองที่ทาเคมิจจเป็นสายตาเดียวรวมถึงดราเค่นและไมกี้ที่กำลังทะเลาะกันด้วย เมื่อหันมาเห็นทุกคนก็ได้แต่อ้าปากค้างตาเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน

น้ำตาของทาเคมิจจิที่ไหลออกมาจากดวงตาไม่ใช่หยาดน้ำสีใสเหมือนทุกครั้ง แต่เป็นอัญมณีบางอย่าง

ไหลรินออกมา ทุกคนในที่แห่งนั้นช็อคอยู่ในช่วงประมวลผลกันหมดรวมถึงทาเคมิจจิด้วย มรแต่จิฟุยุที่ดึงสติได้คนแรกก่อนจะพุ่งไปเจาปลายแขนเสื้อเช็ดน้ำตาทาเคมิจจิ

"เชี่ย ทาเคมิจจินายหยุดร้องไห้ก่อน"

"อะไรเล่าฉันก้ร้องไห้แบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่รึไง!!"

"ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่ดูบ้างว่า+

นายร้องไห้เป็นอะไรเจ้างั่งทาเคมิจจิ!!"

ทาเคมิจจิงุนงงก่อนจะก้มลงไปดูและเห็นกองอัญมณีทรงกลมบางอย่างร่วงหล่นอยู่มี่พื้นแทนที่จะเป็นน้ำตา ชายหนุ่มผมทองหยุดร้องไห้ทันที เขาเอามือปาดที่ดวงตาก่อนจะเห็นว่าที่ไหลออกมาไม่ใช่น้ำตาของเขาเหมือนกัน

"ทาเคมิจจิ..." ไมกี้เรียกชื่อเขาอย่างตกใจ

กับสิ่งที่เกิดตรงหน้า ทาเคมิจจิยกมือขึ้นมาทำท่าปฏิเสธ

"มะไม่มีอะไรเกิดขึ้น พะพะพวกนายแค่ตาฝาดเท่านั้นละไมกี้คุง!!"

"ตาฝาดบ้าอะไรตาฝาดพร้อมกัน4-5คนกันเหล่าทาเคมิจจิ!!" ฮัคไคตอบกลับเสียงดัง

"ทุกคนในที่นี้ก็เห็นว่านายร้องไห้เป็นเอ่อ เป็นไอ้--"

"เป็นไข่มุก" มิทสึยะต่อประโยคของ

ฮัคไคให้จบ ชายหนุ่มที่เป็นดั่งพี่ใหญ่ของโตมันกำลังคุกเข่าหยิบเจ้าสิ่งที่เป็นน้ำตาของทาเคมิจจิขึ้นมาดู ซึ่งมันคือไข่มุกจริงๆ

ทาเคมิจจิกลืนน่ำลายเอื้อก จิฟุยุก็เริ่มหนาวสันหลังรับรู้ถึงหายนะ ยังไม่ทันที่จะได้อธิบายอะไรคนผมทองก็วิ่งหนีไปแล้ว

"เฮ้!! อย่าหนีสิทาเคมิจจิกลับมานะ!!"

...

หลังจากที่ทาเคมิจจิวิ่งหนีทุกคนก็วิ่งไปตามกลับได้อย่างรวดเร็ว ฮีโร่ขี้แยของโตมันตอนนี้เลยได้แต่นั่งเรียบร้อยทำตัวลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้ จิฟุยุก้ยืนคุมข้างๆ มิทสึยะกับฮัคไคไปจัดการเก็บกวาดหลักฐานน้ำตาของทาเคมิจจิกันไม่ให้ใครรู้

"แล้ว อธิบายให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหมทาเคมิจจิ?"

ไมกี้นั่งยองๆไปอยู่ระดับเดียวกันกับอีกฝ่าย ทาเคมิจจิเสหน้าไปทางอื่น

"แต่ถ้าฉันอธิบายไป ทะทุกคนคงไม่เชื่อหรอก!"

"ทาเคมิจจินายร้องไห้ออกมาเป็นไข่มุก ตอนนี้ต่อให้นายพูดอะไรออกมาพวกเราก็เชื่อหมดแล้ว"

คราเค่นพูดพร้อมถอนหายใจ หัวสมองของเขาตอนนี้ปวดตุ๊บๆมาก เขาเอามือนวดขมับเบาๆ

คนผมทองเลยเงยหน้าขึ้นไปสบตากับไมกี้ ดวงตาสรดำสนิทของอีกฝ่ายฉายแววเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ทุกคนในที่นี้เองก็เหมือนกัน

"อ่า ความจริงแล้วฉัน...มีสายเลือดนางเงือกน่ะ"

"นาง เงือก?"

ทุกคนทสนคำพูดอย่างงุนงง มิทสึยะเลยเอ่ยถามขึ้นมา

"ที่อยู่ในตำนานมีลักษณะเป็นครึ่งคนครึ่งปลา อยู่ในน้ำ+

ใช่ไหมทาเคมิจจิ"

ชายหนุ่มผมทองพยักหน้า มิทสึยะมองแบบอึ้งทึ้งพร้อมก้มมามองไข่มุกในมือที่เขากับฮัคไคเก็บกวาด

"งั้นก็เข้าเค้าทุกอย่างเลยฎ

"เข้าเค้าอะไรกันอะทาเกะจัง ฉันไม่เข้าใจ"

"นายนี่นะ เฮ้อ ตำนานของนางเงือกนะเป็นครึ่งคนครึ่งปลา มีรูปลักษณ์สวยงาม มีเสียงไพเราะไว้ล่อกะลาสี

และที่สำคัญที่สุดคทอน้ำตาของนางเงือกไม่ใช่น้ำตาทั่วไป"

"งั้นเป็นอะไรล่ะ?"

"ยังไม่รู้อีกเนอะ เฮ้อ น้ำตาของนางเงือกคือไข่มุกไง!"

มิทสึยะพูดพร้อมชูไข่มุกในมือขึ้นมา พอได้ยินตำนานแบบนั้นทุกคนก็หันมามองทาเคมิจจิด้วยดวงตาเหลือเชื่อ นางเงือกมีตริงด้วยงั้นหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ

"แล้วหลังจากนี้จะทำยังไงล่ะ"

ทุกคนขมวดคิ้วขุ่น ถ้าทาเคมิจจิไม่ร้องไห้ออกมาก็ไม่น่าใอะไรเป็นห่วงหรอก แต่ว่าทาเคมิจจิร้องไห้บ่อยจะตายไป ถ้าใคนรู้เรื่องนี้ทาเคมิจจิคงโดนจับส่งฟปทดลองหรอทำอะไรแย่ๆใส่แน่ๆ ทุกคนเลยได้แต่ยืนเครียดกัน

"ไม่ต้องห่วงนะทาเคมิจจิ ฉันจะปกป้องนายเอง"

ไมกี้ยิ้มกว้างก่อนจะดึงตัวทาเคมิจจิมากอดๆลูบหัวเบาๆ

"นายจะปกป้องยังไงล่ะ ถ้าทาเคมิจจิร้องไห้ออกมาทุกอย่างก็จบเห่น่ะ"

"งั้นฉันจะฆ่าทุกคนที่เห็นน้ำตาของทาเคมิจจิเอง แค่นี้ก้ไม่น่ามีปัญหาแล้วสินะเคนจิน"

"เป็นปัญหาสิโว้ย ปัญหาใหญ่มาก! นายจะฆ่าใครสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะว้อยไมกี้!"

"ไม่เห็นเป็นไร ฉันทำเพื่อปกป้องทาเคมิจจินะ!!"

ดราเค่นทึบหัวไมกี้ไปรอบหนึ่งก่แนที่เหล่ากลุ่มโตมันนั่งหาวิธีไม่ให้ทาเคมิจจิโดนจับไปทดลอง สุดท้ายก็จบด้วยทุกคนแยกย้ายกลับบ้านไปก่อนเพราะว่ามันมืดแล้ว

"เอ่อ ทุกคนไม่เห็นต้องมาส่งถึงบ้านก็ได้นี่"

"ทาเคมิจจิ จากเรื่องที่เกิดวันนี้คง+

ไม่มีใครกล้าให้นายเดินกลับบ้านคนเดียวหรอก"

ทุกคนพยักหน้าตามคำพูดของฮัคไค เมื่อส่งทาเคมิจจิถึงบ้านแล้วทุกคนถึงสามารถแยกย้ายกลับบ้านได้อย่างสบายใจ ไมกี้ขี่มอเตอร์ไซค์คันโปรดไปตามท้องถนน

ไมกี้เห็นทาเคมิจจิร้องไห้มานักต่อนักแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นอีกฝ่ายร้องไห้และเจ็บที่อก

มากขนาดนี้ ทาเคมิจจิไม่ใช่คนแข็งแกร่งเขาอ่อนแอแต่ก็เข้มแข็งยิ่งกว่าใคร แต่พอรู้เรื่องที่อีกฝ่ายมีสายเลือดของเงือกแล้วไมกี้ก้นิ่งไป

ในตอนนั้นที่เขาพูดว่าจะฆ่าทุกคนที่เห็นน้ำตาของทาเคมิจจินี้เขาจริงจัง

ถึงมันจะดูเหมือนคำพูดติดตลก แต่ไมกี้พร้อมที่จะฆ่าทุกคนเพื่อปกป้องทาเคมิจจิ

แม้ว่าอาจจะต้องจัดการคนทั้งโลกเขาก้พร้อมที่จะทำ

ถ้านั้นเพื่อเป็นการปกป้องทาเคมิจจิละก็

เขายอมทำทุกอย่าง

--
Omake

พอวันต่อมาทาเคมิจจิเมื่อร้องไห้มันก้กลับมาเปนน้ำตาเหมือนเดิม จากคำบอกเล่าของคุณแม่คือเพราะสายเลือดในตัวเขาทำให้บางทีก็เป็นบ้างไม่เป็นบ้างเหมือนคนเป็นโรคภูมิแพ้

ทุกคนก้โล่งอก ยกเว้นไมกี้ พอหัวหน้าแก้งโตมันเหนทาเคมิจจิตั้งท่าจะน้ำตาไหล มันจิโร่ก้พุ่งไปจัดการทุกคนให้ราบเปนหน้ากลองไว้ก่อนเสมอเลย หลังจากนั้นขื่อเสียงของมันจิโร่ก้ยิ่งดังกระหึ่มน่ากลัวขึ้นไปอีก😂

@threadreaderapp unroll plz