Thread by @Lumina_Luceat

ขอลัดคิวมาแต่งอันนี้ก่อง #คาคุทาเค #LuminaTRFanfic

คาคุโจมีเพื่อนสมัยเด็กอยู่คนหนึ่ง คนคนนั้นชื่อฮานากาคิ ทาเคมิจิ

ทาเคมิจิกับเขาสนิทกันมาก ไม่ว่าไปไหนก็ไปด้วยกันเสมอ แม้กระทั่งตอนที่ไปต่อยตีอีกใายก็จะตามมาด้วยเสมอ

สมัยเด็กๆคาคุโจแรงเยอะ พอมีวิชาต่อยตีบ้าง แต่ทาเคมิจิแตกต่าง

หมอนี้แทบไม่มีวิชาเลย จะต่อยก้ต่อยมั่วๆ มีดีแค่แรงอึดกับลูกบ้าลูกชน แต่ว่าเมื่อไรที่คาคุโจได้สู้พร้อมกับทาเคมิจิ จะแพ้ชนะเขาก็ไม่สนใจ

น่าเสียดายที่คาคุโจต้องย้ายบ้านไปตอนป.สอง เขาเลยไม่ได้เจอทาเคมิจิอีก แต่ถึงจะย้ายไปไกลแล้วเพื่อนสมัยเด็กคนนั้นก็ยังเป็นฮีโร่ของเขาไม่เปลี่ยนแปลง

แต่ระยะเวลาที่ห่างหายออกจากกันย่อมมีเรื่องเปลี่ยนแปลงไปบ้าง ขนาดตัวเขายังสูญเสียพ่อแม่ในอุบัติเหตุ มีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ ตาบอดไปข้าง ต้องไปอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และท้ายที่สุดเป็นหนึ่งในสี่ราชาสวรรค์ของเทนจิคุ

ช่วงเวลาหกปีที่ห่างหายกันไปมีเรื่องเปลี่ยนแปลงมากจนน่าตกใจเลย

"ครั้งนี้เราจะไปถล่มโตมันกัน"

คุโรคาวะ อิซานะพูดออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม สมาชิกแก๊งเทนจิคุทุกคนต่างยกพวกจากโยโกฮาม่ามาถึงโตเกียว เพื่อจัดการแก๊งที่ได้ขื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดมนยามนั้น

สีราชาสวรรค์อย่างพวกเขาก็ได้รับมอบหมายให้ไปจัดการพวกหัวหน้าหน่วย คาคุโจก็น้อมรับคำสั่งนั้น

จนกระทั่งได้ยินชื่อของเพื่อนสมัยเด็กที่ตอนนี้เป็นถึง'ตัวแทน'หัวหน้าหน่วย1ของแก๊งโตมัน ชายหนุ่มหัวเราะออกมา แกก็สุดยอดไม่ใช่ย่อยเลยนี่ทาเคมิจิ

"ฉันจัดการไอ้ฮานากาคิเอง"

อิซานะหันทาทองคาคุโจ ได้ยินว่าคนสนิทของตัวเองดูกระตือรือร้นในการจัดการโตมันเป็นเรื่องที่ดี อิซานะก้อนุญาตทันที

ในตอนแรกทุกอย่างก็ดูง่ายดาย จัดการคนที่เก่งที่สุด ปล่อยข่าวให้ทาเคมิจิมาที่กบด่นของพวกเขา แน่นอนอีกฝ่ายก็โผล่มา

ไม่ได้เจอกันนานหมอนั้นจะต่อยตีเก่งขึ้นแค่ไหนกัน แต่คาคุโจยังไม่เห็นหน้าเพื่อนสมัยเด็กชัดๆเพราะโดนคนอีกสามคนยืนบังตัวอยู่ อือ ยังตัวเล็กเหมือนเดิมเลยนะทาเคมิจิ

เขาสั่งให้ลูกน้องออกไปให้หมด เพราะคาคุโจมีเรื่องที่ต้องคุยกับอีกฝ่าย ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นหมอนั้นยังโดนคนสามคนบังมิดหมดเลย

"เฮ้ย ฮานากาคิ ทาเคมิจิ ออกมาเดินข้างหน้าสิ จะหลบหลังเพื่อนอีกนานไหม"

"ห๊า! ถ้ามีธุระอะไรกับทาเคมิจจิก็พูดออกมาเลยเส่"

คนผมทองที่ตัดทรงอันเดอร์คัทขยับตัวมา

บังพร้อมเอาแขนกั้นเหมือนไม่ให้ทาเคมิจิออกหน้ามา คาคุโจขมวดคิ้ว ไอ้หมอนี้ถ้าจำไม่ผิดเป็นรองหัวหน้าหน่วย1นี่ ดูจงรักภักดีเสียจริง

"ไม่เป็นไรน่าจิฟุยุ"

คนที่อยู่ด้านหลังเอ่ยปากออกมา ฝ่ามือของทาเคมิจิเอื้อมมาดึงแขนจิฟุยุลง คาคุโจได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้ม แต่ทำไมเสียงทาเคมิจิดูสูงๆจัง

ฝ่าเท้าของคนตัวเล็กก้าวออกมา เส้นผมสีทองฟูฟ่องปลิวสไว ร่างของทาเคมิจิปรากฏอยู่ในสายตาของคาคุโจ ชายหนุ่มเบิกตากว้าง

"ทะ ทาเคมิจิ?"

"อื้อ นั้นฉันเอง!"

"ทะ ทะ" คาคุโจหาเสียงตัวเองแทบไม่เจอ ชายหนุ่มชี้นิ้วขึ้นมาที่'ตัวแทน'หน่วยที่1ของโตมัน

"ทำไมนายเป็นผู้หญิงละเว้ยทาเคมิจิ!!!"

คนที่อยู่เบื้องหน้าไม่ใช่ชายหนุ่ม แต่เป็นเด็กผู้หญิงสูงราวๆ150 ผมสีทองนุ่มฟูยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้าใสกลมโตยังเหมือนเมื่อวันวานไม่มีผิด เธอสวมเสื้อยืดสีดำ สวมทับด้วยแจ็คเก็ตโตมันสีขาว กระโปรงสีดำสั้น ถุงน่องยาวถึงต้นขาและรองเท้าผ้าใบ

คาคุโจมองเพื่อนสมัยเด็กด้วยสีหน้าสับสนงุนงง

"พูดอะไรของนาย ฉันเป็นผู้หญิงตั้งแต่แรกแล้ว!!"

"ไม่ดิ ตอนฉันย้ายไปตอนป.สองนาย เอ่อ เธอยังแต่งตัวผู้ชายเลยนิ!!"

"ก็ตอนเด็กๆฉันชอบใส่แต่เสื้อเก่าของญาติผู้ชายนี่ ช่วยไม่ได้---- เอ๊ะเดียวสิ"

ทาเคมิจิชะงัก คำพูดของคนที่เรียกตัวเองว่าสี่ราชาสวรรค์ของเทนจิคุทำให้เธอสะกิดใจบางอย่าง

ป.สอง ย้ายออกไป แถมยังรู้ว่าตอนเด็กๆเธอชอบแต่งตัวเป็นผู้ชายหรือว่า!

"คาคุจัง คาคุจังใช่ไหม!"

จิฟุยุ แองกรี้และสไมลลี่หันไปมองเด็กสาวทันที คาคุจัง?

พอหันไปมองคนจากเทนจิคุชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าคาคุจังก็พยักหน้าตอบรับอย่างเขินอาย ดวงตาสีฟ้าของเด็กสาวเป็นประกายวาบวับ เธอวิ่งเข้ามา

หาเพื่อนวมัยเด็กพร้อมกระโดดกอดท่ามกลางความตกตะลึงของเพื่อนๆในแก๊งโตมัน

"เฮ้ย!!! ทาเคมิจจิเธอทำบ้าอะไร๊!!"

จิฟุยุถึงกับร้องเสียงหลง แต่เด็กสาวไม่ได้สนใจเธอช้อนตาขึ่นมามองใบหน้าเพื่อนสมัยเด็กชัดๆพร้อมเอามือจับแก้มของคาคุจัง

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคาคุจัง! ว้าว นายโตขึ่นเยอะเลย!"

"อ๊ะ อื้ม"

คาคุโจตอบกลับอย่างอึกอัก เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อดี เพื่อนสมัยเด็กที่ตัวเขามองว่าเป็นฮีโร่มาตลอดดันเป็นผู้หญิงสะได้ แถมยังน่ารักสุดๆเลยด้วย

ยังไม่ทันได้ทำอะไรจิฟุยุกับสองแฝดคาวาตะรีบวิ่งมาดึงตัวทาเคมิจิออกไปจากชายหนุ่มในชุดของเทนจิคุที่ยืนแข็งทื่อ

"เธอทำบ้าอะไร หมอนั้น

มันคนจากเทนจิคุนะ! แถมเป็นผู้ชายด้วย!!!"

จิฟุยุรีบไปดึงทาเคมิจจิมาดุก่อนเป็นอย่างแรก

"แต่นั้นคาคุจังนะ เพื่อนสมัยเด็กฉัน" ทาเคมิจจิขมวดคิ้ว

"ถึงยังไงหมอนั้นก็ผู้ชายน่ะ! แถมเป็นนักเลงด้วย! เธออย่าไปกอดผู้ชายสุ่มสี่สุ่มห้าสิ!"

รองหัวหน้าหน่วยหนึ่งของโตมันปวดหัวจี๊ดกับทาเคมิจจิ

เขาก็รู้ว่าตัวแทนหัวหน้าหน่วยคนนี้ชอบทำอะไรห่ามๆผิดกับภาพลักษณ์ แต่ไอ้การไปกระโดดกอดผู้ชายแบบนั้นมันเกินไปมาก! ถึงจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กก็เถอะ!!

"ทาเคมิจจิฟังฉันนะ ผู้ชายทุกคนมันเป็นสัตว์ป่า(?) ต่อให้รู้จักกันตั้งแต่เด็กก็ไม่ได้!"

"งั้นจิฟุยุก็เป็นสัตว์ป่านะสิ?"

"ใช่-- เอ้ย!!+

ไม่ใช่!! ฉันเป็นข้อยกเว้น ฉันมันเป็นสัตว์ป่าที่เลี้ยงเชื่องแล้ว!!"

แฝดคาวาตะได้แต่มองคนผมทองด้วยสายตาว่างเปล่า ไอ้คำพูดนั้นมันอะไรของนายเนี่ยจิฟุยุ...

"อะแฮ่ม! ทาเคมิจิ..."

คาคุโจที่หายแข็งทื่อและหาเสียงเจอแล้วก็กระแอมเรียกอีกฝ่าย ใบหน้าของชายหนุ่มมีริ้วสีแดงขึ้นที่แก้มจางๆ

เด็กสาวหันมามองพร้อมฉีกยิ้มกว้าง มันยิ่งทำให้หัวใจของคาคุโจเต้นแรงกว่าเดิม

"ว่าไงหรอคาคุจัง"

"แฮ่ม ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย เอ่อ เธอบานตะไทเลยล่ะ"

...

คาคุโจ ฮิตโตะคิดว่าตัวเองกำลังจะเป็นไมเกรน

ทันทีที่เขาได้ยินเรื่องราวของเด็กสาวตั้งแต่เริ่มแรกทำเอาท้องเขาเริ่มปวดไปหมด

ทั้งเอาตัวเองไปสู้แทนเพื่อนที่ไปพัวพันกับการพนันชกต่อย ได้เป็นเพื่อนกับไมกี้เพราะถูกใจ กลายเป็นตัวแทนหัวหน้าหน่วยหนึ่งแทนคนก่อนที่ถอนตัวไปดูแลหน่วยสาม และล่าสุดคือถล่มแบล็คดราก้อนและขึ้นเป็นคนประธานแทน

"ให้ตายสิทาเคมิจิ ถามจริงเหอะ! เธอ เธอเสี่ยงไปแล้ว!!!"

คาคุโจกุมขมับ

เขาก็รู้ว่าเพื่อนสมัยเด็กคนนี้ชอบเอาตัวเองไปเสี่ยง ชอบไปช่วยคนอื่นโดยไม่สนตัวเอง แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขั้นเกินเยียวยาแบบนี้

"ที่สำคัญเธอไปเป็นตัวแทนหัวหน้าหน่วยได้ไง ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงนะ!!"

เป็นหัวหน้าหน่วยในแก๊งนักเลงที่มีผู้ชายอยู่กันเป็นขโยงนี่มันฟังยังไงก็ไม่ปลอดภัยสุดๆ

"ก็เป็นไปแล้วอ่ะ คาคุจังจะบ่นอะไรอีก"

ทาเคมิจิพองแก้ม ชายหนุ่มปวดหัวจี๊ด

"แล้วหัวหน้าพวกนายอนุมัติได้ไง ยังไงยัยนี่ก็เป็นผู้หญิงนะ!!"

"ไม่อะ ไมกี้คุงเป็นคนสนับสนุนด้วยซ้ำ"

"ใช่เลย คนที่ดี้ด๊ามากที่สุดก็หัวหน้าแหละ"

ตูจะบ้าตาย

คาคุโจแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว เขาเหลือบมามองทาเคมิจิ

ตัวก็เล็กเท่าเมี่ยง แต่ทำไมห้าวด่องๆแบบนี้เนี่ย ถึงหล่อนจะนิสัยห่ามๆแบบผู้ชายแต่ยัยนี้ก็เป็นผู้หญิงนะ ให้เด็กผู้หญิงมาคุมตำแหน่งในแก๊งนักเลงได้ไง!

"ไม่มีใครคัดค้านเรอะ"

"ถ้ามีใครคัดค้านก็คงอยู่ไม่รอดในแก๊งหรอก"

"ถ้าคัดค้านคงโดนไมกี้ฆ่าแน่นอน100%"

สไมล์ลี่พูดด้วยใบหน้ายิ้มแป้น

ไม่ใช่แค่ไมกี้ ทั้งดราเค่น มิทสึยะ บาจิ คาสึโทระ ไหนจะพวกแบล็คดราก้อนอีกแค่นั้นก็มากพอที่จะไม่มีใครคัดค้านการตัดสินใจของพวกไมกี้แล้ว พวกเขายังรักตัวกลัวตายกันอยู่นี่นะ

แถมเคยมีคนในแก๊งออกมาพูดสบประมาททาเคมิจิ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นเจ้าโง่นั้นในแก๊งโตมันอีกเป็นครั้งที่สอง

"นี่มัน เฮ้อ เอาเหอะ"

คาคุโจลุกขึ้นยืนขึ้นเต็มความสูง ชายหนุ่มทำปัดฝุ่นตามเสื้อผ้า

"ยังไงวันนี้ฉันกลับก่อนละกัน"

"เอ๋ เพิ่งได้คุยกันแป๊บเดียวเอง!"

"ฉันรู้ แต่ เอ่อ ฉันว่าฉันน่าจะต้องขอกลับไปตั้งหลักก่อน"

ชายหนุ่มกระแอมไอ อยู่ๆรู้ว่าเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทกันมาแต่เล็กจริงๆแล้ว

เป็นผู้หญิง คาคุโจว่าตัวเขาต้องขอไปตั้งสติใหม่ก่อนแล้วค่อยกลับมาจัดการ จิฟุยุและแฝดคาวาตะมองอย่างงุนงงก่อนที่จะเดินออกไปอย่างเบื่อหน่าย นึกว่าจะได้สู้สะอีก เหลือแค่ทาเคมิจิที่ยืนมองคาคุจัง เธอเดินเข้ามาใกล้ๆ

"คาคุจังๆ"

"ว่าไง"

หมับ

ทาเคมิจิเดินเข้ามาพร้อมกับกอดชายหนุ่มแน่น

เธอเงยหน้าขึ้นมาพร้อมฉีกยิ้มกว้างที่ทำให้คาคุโจใจเต้นแรงกว่าเดิม

"ดีใจที่ได้เจอนะ! ไว้เจอกันใหม่!!"

พอเธอกอดอีกฝ่ายเสร็จก็ถอนตัวออกมา ยิ้มหวานๆพร้อมโบกมือลา ส่วนคาคุโจนั้นหูแดงเป็นลูกตำลึง ทันทีที่ทาเคมิจิเดินออกไปชายหนุ่มถึงกับล้มตึงลงไป

คาคุโจแพ้ แพ้แบบราบคาบเลยด้วย

ให้ตายสิ! ยัยนั้นน่ารักเป็นบ้าเลยมเขาเอามือปิดหน้าที่แดงไปหมด

แล้วแบบนี้จะจัดการโตมันยังไงเนี่ย

...

พล็อตเพื่อนสมัยเด็กที่คิดว่าเป็นผชแต่ความจริงเปนผญนี่เหมาะกับคาคุทาเคมากค่ะ! ฮือ สงสารคาคุจัง5555555 โดนรังสีฟามน่ารักของน้องจนล้มเลย

@threadreaderapp Unroll plz